“آژنگ نیوز”:گاندی معماروبنیانگذارنافرمانی مدنی بود.او رهبری جنبش بدون خشونت برای کسب استقلال هند ازحکومت بریتانیا را برعهده داشت.روش مبتکرانه او جهان را تحت تأثیر قرار داد.زندگی و آموزه های اش،الهام بخش فعالانی نظیر:مارتین لوتر کینگ، جونیور و نلسون ماندلا نیز بود.گاندی به دلیل تبلیغ و ارایه فلسفه غیر خشونت آمیز خود به همراه ایده مقاومت منفی در سراسر جهان مورد احترام است.
مهانداس کارامچاند گاندی در ۲اکتبر(مطابق ۸ مهر ماه) ۱۸۶۹ در پوربندر،کاتیاور،هند،که در آن زمان بخشی از امپراتوری بریتانیا بود،متولد شد.پدر گاندی،کرامچاند گاندی،به عنوان وزیرارشد در پوربندرودیگر ایالت های غرب هند مشغول به کار بود.مادرش، پوتلیبای،زنی عمیقا مذهبی بود که به طور منظم روزه می گرفت.
گاندی جوان یک دانش آموزخجالتی بود.او آنقدر ترسو بود که حتی در نوجوانی با چراغ روشن می خوابید.خانواده اش نیز بر رعایت رژیم غذایی گیاهی از سوی او تاکید داشتند.اما درسالهای بعد،یک مدت این نوجوان با سیگار کشیدن وخوردن گوشت شورش کرد.
اگرچه گاندی به پزشک شدن علاقه داشت،اما پدرش امیدوار بود که او نیزواردسیستم دولت شود.به همین جهت او را برای ورود به حرفه وکالت تشویق کرد.در سال ۱۸۸۸ ، گاندی ۱۸ساله برای تحصیل در رشته حقوق عازم لندن انگلستان شد.
پس از اتمام تحصیلات با بازگشت به هند در سال ۱۸۹۱،گاندی متوجه شد که مادرش چند هفته زودتر فوت کرده است.او برای بدست آوردن جایگاه خود به عنوان وکیل تلاش کرد.اما در هند موفقیتی بدست نیاورد به همین جهت به آفریقای جنوبی رفت.در آفریقای جنوبی نیز به تلاشهای آزادی خواهانه اش ادامه داد .
در بازگشت مجدد به کشورش، از همان زمان ورودش به هند ،فعالیتهای آزادیخواهانه خود را دنبال کرد. در این دوران گاندی به یک شخصیت برجسته در جنبش مردمی هند تبدیل شد. وی با فراخوان تحریم های گسترده ، از مقامات دولتی هند نیز خواست تا برای استقلال این کشور بکوشند.او از دانش آموزان خواست از حضور در مدارس دولتی خودداری کنند ، ازسربازان خواست خدمت به انگلیسی ها را ترک کنند.همچنین به شهروندان توصیه کرد که از پرداخت مالیات و خرید کالاهای انگلیسی خودداری کنند.
گاندی در این دوران دریافته بود که روابط هندوها و مسلمانان هند خصمانه شده است.هنگامی که خشونت بین دو گروه مذهبی دوباره شعله ور شد،گاندی در پاییز ۱۹۲۴ روزه ای سه هفته ای را آغاز کرد وطی آن وی خواستار وحدت گروههای مذهبی شد.
پس از آن وی مدتی از سیاست کناره گرفت،تا اینکه در سال ۱۹۳۰در اعتراض به قوانین نمک انگلیس به سیاست فعال بازگشت . این قانون نه تنها مردم فقیررا از جمع آوری یا فروش نمک منع می کرد ؛بلکه مالیات سنگینی نیز برای جمع آوری نمک وضع کردند. حال آنکه اصولا نمک جزء اصلی رژیم غذایی مردم فقیر بود.گاندی با پوشیدن یک شال سفید و صندل و حمل یک چوب دستی یک کمپین جدید به نام ساتیاگراها و راهپیمایی نمک،برنامه ریزی کرد.این اعتراض شامل راهپیمایی ۳۹۰ کیلومتری از احمدآباد تا ساحل داندی بود،مسیری که وی دراعتراض نمادین به انحصاردولت درآنجا از دریا نمک جمع آوری می کرد.
راهپیمایی نمک موفق بود ودرنتیجه اعتراضات مشابهی را نیزبرانگیخت و نافرمانی مدنی گسترده ای سراسرهند را فرا گرفت. تقریباً 60،000 نفر از مردم به دلیل نقض قوانین نمک به زندان افتادند،از جمله گاندی،که در ماه مه ۱۹۳۰در زندان بود.
پس از آزادی،گاندی در سال ۱۹۳۴،اومجدداً از سیاست کنار رفت تا بیشتربر آموزش،فقرومشکلاتی که درمناطق روستایی هند وجود دارد تمرکز کند.
اما هنگامی که بریتانیا درسال ۱۹۴۲کاملا درگیرجنگ جهانی دوم شد،گاندی جنبش “ترک هند” را آغاز کرد که بر اساس آن خواستار خروج فوری بریتانیا از کشور شد.در آگوست ۱۹۴۲،انگلیسی ها گاندی،همسرش و دیگر رهبران کنگره ملی هند را دستگیر کردند و آنها را در کاخ آقاخان در پونا بازداشت کردند. او پس از ۱۹ ماه بازداشت در سال۱۹۴۴ آزاد شد.
نخست وزیر وینستون چرچیل درحمایت ازسرکوب ها درپارلمان انگلیس گفته بود: “من نمی خواهم به عنوان اولین نخست وزیر انگلیس ،مسئولیت انحلال امپراتوری بریتانیا در هند را بر عهده بگیرم”.
اما با تلاشهای مجدد گاندی،آرزوهای او و مردم هندوستان برآورده شد و در سال ۱۹۴۷استقلال هندوستان اعلام شد.
به خاطر همین تلاشهایش،او در بین بسیاری از پیروانش با نام “مهاتما” یا “روح بزرگ” شناخته می شود. بدین ترتیب اوبه شخصیت اصلی مبارزه هند برای استقلال از بریتانیا تبدیل شد.گاندی به دلیل سبک زندگی زاهدانه اش نیز مشهور بود،او اغلب فقط یک لباس نازک،شامل پارچه ای که مثل شال به دور خود پیچیده بود،می پوشید.گاندی به آیین هندو ایمان داشت،اما به پیروان مذاهب دیگر هم احترام می گذاشت.در پی همین عقیده بود که به کار خود برای صلح بین هندوها و مسلمانان همچنان ادامه داد.اما متاسفانه گاندی در ژانویه ۱۹۴۸ در دهلی توسط افراطیون هندو به ضرب گلوله کشته شد.
نویسنده:حسن محرابی
گروه تاریخ