“آژنگ نیوز”:در ایران باستان مُهر واره ها را از گِل پخته درست می کردند و در آنها سوراخی می نهادند و نامه ها و اسناد مهم را پس از پیچیدن با نخ یا ریسمان و غیره این مهرواره ها را به اسناد می بستند و مهر و موم میکردند. تا همین دهه های پیش هم اسناد را با نخ و سُرب پلمپ و در اصطلاح مهر و موم میکردند. امروزه نیز اصطلاح مُهر و موم اسناد ؛ ریشه در عهد باستان و مهر و موم ساسانی دارد .
مهرها و مهرواره ها از جهت دربر داشتن نام های اشخاص و عنوان ها و نام جای ها از اهمیت خاصی برخورداشته اند.
در بعضی مهرها نیز جملات اندرزی از سوی صاحب منصب نیز نبشته میشد که به همراه مهر و موم نامه و یا سند مزبور برای گیرنده فرستاده میشد .
گروه تاریخ