“آژنگ نیوز”:ایتالیا ؛آلبانی را تصرف کرد.در چنین روزی در سال ۱۹۳۹میلادی دیکتاتور ایتالیایی بنیتو موسولینی آلبانی را تحت الحمایه کشورش قرار داد و ویکتور امانوئل سوم ایتالیا را به عنوان پادشاه برگزید، در حالی که زوگ اول پادشاه آلبانیایی به تبعید رفت.امیدهای او برای بازگشت پس از جنگ با ایجاد یک جمهوری کمونیستی به رهبری انور خوجه در سال ۱۹۴۵ ناامید شد. او در ۲ ژانویه ۱۹۴۶ رسما از سلطنت کنار رفت.
این درگیری در نتیجه سیاست های امپریالیستی دیکتاتور ایتالیایی بنیتو موسولینی رخ داد. آلبانی به سرعت فتح شد. حاکم آن، پادشاه زوگ مجبور به تبعید شد و کشور به عنوان یک تحت الحمایه در اتحاد شخصی با تاج ایتالیا بخشی از امپراتوری ایتالیا شد. این تهاجم به یکباره اتفاق نیافتاد، زیرا قبل از تهاجم نظامی، ایتالیا قبلاً آلبانی را از نظر اقتصادی و سیاسی اشغال کرده بود و آن را در بدهی های مالی و سیاسی غوطه ور کرده بود، ضمن آنکه ایتالیا از کنفرانس سفیران در سال ۱۹۲۱ تقریباً به “مادرخوانده” آلبانی تبدیل شد.در حقیقت آلبانی از دیرباز اهمیت استراتژیک قابل توجهی برای ایتالیا داشته است.
آلبانی از نظر فرهنگی و تاریخی برای اهداف ناسیونالیستی فاشیست های ایتالیایی اهمیت داشت زیرا قلمرو آلبانی برای مدت طولانی بخشی از امپراتوری روم بود، حتی قبل از الحاق شمال ایتالیا به رومیان. بعدها، در طول قرون وسطی، برخی از مناطق ساحلی (مانند دورس) تحت تأثیر قدرت‌های ایتالیایی و عمدتاً پادشاهی ناپل و جمهوری ونیز برای سال‌ها قرار گرفتند. رژیم فاشیست ایتالیا ادعای آلبانی را از طریق مطالعاتی که ارتباط نژادی بین ایتالیایی ها و آلبانیایی ها را به ویژه در مقایسه با یوگسلاوی های اسلاو اعلام می کرد، مشروعیت بخشید. فاشیست های ایتالیایی ادعا میکردند که آلبانیایی ها از طریق میراث قومی با ایتالیایی ها به دلیل ارتباط بین مردمان ماقبل تاریخ ایتالیایی ها، رومی ها و ایلیری ها مرتبط بوده اند و نفوذ زیادی که امپراتوری های روم و ونیزی بر آلبانی نشان دادند، حق ایتالیا را برای داشتن آن توجیه می کرد.
گروه گزارش