“آژنگ نیوز”: شاطرعباس‌صبوحی‌قمی از شاعران توانمند ایران در دوره قاجار بود که به شغل نانوایی اشتغال داشت. اما امروزه نامی از آن به دلیل تحریفات تاریخ و سیاه‌نمایی‌های مبالغه آمیز در سلسله‌های بعد از خود دیده نمی‌شود
وِی وقت نان‌پختن شعر میسرود و نویسنده ای را در کنار خود می‌نشاند تا اشعارش را ثبت کند؛ او و اشعار او در بین مردم بسیار عزیز و محبوب شمرده میشد.
ـ صبوحی:
چه شد که بر گل عارض گلاب میریزی؟
ستاره بر رخ این آفتاب میریزی!
هزار دیده برای تو اشکریزان است
چرا تو اشک به مثال حباب میریزی؟
ساربان! تند مران، ورنه چنان میگیرم
که تو و ناقه و محمل، همه در گل برود
سر آن کشته بنازم که پس از کشته شدن
سر خود گیرد و اندر پی قاتل برود
باکم از کشته شدن نیست، از آن می‌ترسم…
که هنوز رمقی باشد و قاتل برود…
زیر لب وقت نوشتن همه کس نقطه نهد
این عجب نقطه خال تو به بالای لب است
یارب این نقطه لب را که به بالا بنهاد!
نقطه هر جا غلط افتاد مَکیدن ادب است
گروه گزارش