“آژنگ نیوز”:راه اندازی رادیو فارسی در آمریکا از ابتکارات مجید رهنما سفیر ایران در شهر شیکاگو بوده است. وی در خاطراتش می نویسد:
پس از مدتی حضور در شیکاگو در سال ۱۳۵۲ خورشیدی به فکر افتادم راه حلی پیدا کنم تا از طریق فرستنده رادیویی اف.ام که به شعاع یکصدوپنجاه کیلومتر برنامهی موسیقی پخش میکرد و شنوندگان فراوانی داشت. ازبرنامههای گلهای رنگارنگ و گلهای جاویدان و آهنگهای اصیل ایرانی بهرهبرداری کنم. ضمناًادبیات فارسی و شعرای معروف ایرانی را بدینترتیب به علاقهمندان معرفی کنم. بدون تردیدپخش چنین برنامهای علاقهی ایرانیان را به میهن اصلیشان زنده نگاهمیدارد و مانع خواهد شدکه پیوندهای عاطفی شان را با ایران از دست بدهند.
تصادفاً دیری نگذشت با یک آمریکایی ثروتمند به نام رابرت ویکتور که از دوستان نزدیک زاهدی سفیر ما و مدیر فرستندهی رادیویی معروفی بود آشنایی پیدا کردم. روزی که با یکدیگرناهار صرف میکردیم این موضوع را مطرح کردم. خواهش مرا برای پخش موسیقی ایرانی درروزهای یکشنبه بعد از ظهر بین ساعت پنج و شش پذیرفت. با اینکه برنامههای تبلیغاتی درامریکا هزینهی سرسامآوری دارد هزینهی این برنامهی یک ساعته حدود ۷۵۰ دلار میشد که مبلغ متعادلی بود.


بنابراین فوراً به وزارت اطلاعات و جهانگردی آن زمان پیشنهاد کردم هم بودجهی لازم راتأمین کنند و هم نوارهای کلاسیک ایرانی و موسیقی اصیل را با پست سیاسی برای سرکنسولگری ما ارسال دارند. خوشبختانه با پیشنهاد مذکور فوراً موافقت شد و هنگامیکه دراولین یکشنبه این برنامه با صدای رسای گویندگان ایرانی و نغمههای هنرمندان ایرانی درسراسردریاچهی میشیگان و اطراف شیکاگو پخش شد در قلب ایرانیان مقیم آنجا شور و هیجان وصف ناکردنی به وجود آورد. به زودی شنوندگان فراوانی پیدا کرد. تلفنهای تشکرآمیزی به مامیشد و تا روزی که آنجا بودم برنامههای موسیقی روزهای یکشنبه که غالب ایرانیان در منزل بودند ادامهداشت. فکر میکنم یکی از اقدامات مثبت بنده در دوران مأموریتم بود وبه مناسبتهایی نظیر جشنهای نوروزی پیامهایی برای هموطنان میفرستادم. یک رابطهی معنوی با اکثرشان پیدا کردم. باید اضافه کنم این برنامه مطلقاً جنبهی سیاسی نداشت و برای مدح کسی از آن بهرهبرداری نشد.
گروه تاریخ