“آژنگ نیوز”:سفر به امامزاده داود در دهه ۴۰ خورشیدی مشکلات خاص خود را داشت. در این زمان مردم تا فرحزاد با خودرو(اغلب مینی بوس)سفرکرده و عده زیادی پیاده از فرحزادبه زیارت امامزاده داوود میرفتند.اما تعدادی دیگر برای سفر از فرحزاد به امامزاده داوود ،مال یعنی الاغ و قاطر کرایه میکردند.اما همین موضوع همه ساله تبدیل به مشکلی حل نشدنی میگردیدو در سال ۱۳۴۹ خورشیدی فرمانداری شمیرانات برای سازماندهی فعالیت مالداران قیمت هایی را مصوب و به شرح زیر اعلام کرد:
۱-کرایه یک راس الاغ از فرح زاد تا امامزاده داوود ۷۰ ریال.
۲-کرایه یک راس قاطر از فرح زاد تا امامزاده داوود ۹۰ ریال.
این خلاصه متن تابلویی بود که از اواسط تابستان در میدان مالدارهای فرح زاد نصب شده بود تا خانواده هایی که قصد رفتن به امامزاده داوود را داشتند با توجه به این نرخ که با نظر فرمانداری شمیران تعیین شده الاغ و قاطر کرایه کنند.اما مالدارها صراحتا با این موضوع مخالف بودند.
آنها میگفتند این تابلو تشریفاتی است.یک الاغ یا یک قاطر که روزی صدها کیلومتر راه می رود دستکم روی ۱۰تا ۱۵ تومان کاه و یونجه می خورد و خرجهای دیگر دارد.
الاغ که تاکسی نیست تا ماموران راهنمایی بکار آن نظارت کنند.بیشتر خانواده ها میل دارند دوترکه سوار مال بشوند هرچه به آنها میگوییم فرمانداری برای یک نفر نرخ تعیین کرده زیر بار نمی روند و هر روز با آنها دعوا و مرافعه داریم و گوش کسی هم به حرف ما بدهکار نیست.حالا که فرمانداری برای ما نرخ تعیین کرده ما هم برای خود مقرراتی درست کرده ایم.از بچه های ۱۲ سال به بالا کرایه میگیریم و به هیچکس هم اجازه نمیدهیم دوترکه سوار مال بشوند!
در حقیقت مالداران که سالها بود بر اساس توافق با زائران امامزاده داوود الاغ و قاطر به آنها کرایه میدادند از تعیین نرخ کرایه الاغ و قاطر به شدت عصبانی شده بودند.
شاهدان عینی از برخورد مالداران چنین میگفتند:مشهدی رجب زیر سایه یک درخت توت روی زمین دراز کشیده بود گفت:من ترجیح میدهم فعلا مسافر نگیرم همینطور که میبینید خودم و الاغهایم استراحت کرده ایم.
او در مورد دلیل اعتراضش گفته:فرمانداری نیامده ببیند الاغ آنهم الاغی که در یک روز فرسنگها راه میرود چقدر کاه و یونجه میخورد!چقدر خرج تعویض پالان و نعل و زنگوله آن در سال می شود. الاغدار چقدر باید سود ببرد.حتی نگفته اند که آیا مسافرها میتوانند دوترکه سوار شوند یا نه!جوانهایی که ۱۶ یا ۱۷ سال دارند پدر و مادر هایشان آنها را بچه حساب میکنند باید کرایه بدهند یا نه و هزار چیز دیگر.من و چند الاغدار دیگر می خواهیم برای خودمان قانون درست کنیم.
قانون الاغ داران هم بدین شرح بود:
۱- روی الاغ بیشتر از یکنفر نباید سوار شود.
۲- از گذاشتن بار بیشتر از ۵ کیلو روی الاغ یا قاطر شدیدا خودداری شود.
۳- اطفال بالاتر از ۱۲ سال باید کرایه بدهند.
۴- مالدارها از هر مسافر ۱۰ قران اضافه تر از نرخ فرمانداری بگیرند.استدلال آنها برای ۱۰ ریال اضافه هم این بود که مسیر رفت مسافر دارند و مسیر برگشت خالی برمیگردند!زیرا راه سرازیر است و مردم الاغ سوار نمی شوند!
البته علاوه بر نرخ مال مردم به نرخ ارزاق نیز اعتراض داشتند .زیرا کاسبها درمسیر اجناس را به هر قیمت که دلشان می خواست می فروختند.
در این مسیر تردد ۱۵ کیلومتری؛ پس از گذشت سالها نیز جاده اتومبیل رو ساخته نشد. اما در یک مسیر جدید و با عبور از روستای سولقان یک جاده ۲۵ کیلومتری برای خودرو ساخته شد. مسیر قبلی برای کسانی است که به کوه پیمایی علاقه دارند.
گروه تاریخ