“آژنگ نیوز”:معمای استون هنج پس از ۵۰۰۰سال حل شد – در نهایت دانشمندان علت ساخت این بنای تاریخی مرموز را کشف کردند.دانشمندان سرانجام علت این که چرا استون هنج در حدود ۵۰۰۰ سال پیش ساخته شدرا دریافتند و این، یکی از اسرار بزرگ بوده است. اما طبق یک مطالعه جدید، ممکن است در نهایت به پاسخی دست پیدا کنیم. در مقاله ای جدید، دانشگاهیان اهمیت کشف اخیر منشا اسکاتلندی سنگ محراب شش تنی استون هنج را تحلیل می کنند.می دانیم که تخته های سنگی استون هنج از جنوب غربی ولز و شمال شرقی اسکاتلند به دوردست منتقل شدند. بنابراین دانشمندان از دانشگاه کالج لندن و دانشگاه آبریستویث این نظریه را مطرح کردند که مردم اسکاتلند و ولز سنگهای محلی خود را به عنوان کمکی خوب به مونتاژ سازه به ویلتشایر آوردند. از این نظر، نماد قدرتمند – و بسیار اولیه – از اتحاد بریتانیا بود. نویسندگان در مقاله خود که در نشریه باستان شناسی بین المللی منتشر شده است، می گویند که سازندگان استون هنج تلاش کرده اند «یکپارچگی سیاسی و هویت مشترک را در بیشتر یا حتی کل بریتانیا ایجاد کنند». آنها می افزایند: «در کنار هم قرار دادن این صخره های خارق العاده و بیگانه… نماد و تجسم جوامع دور و پیچیده است. دایره سنگی معروف ویلتشایر یکی از نمادین‌ترین مکان‌های تاریخی جهان و نماد فرهنگی بریتانیا است – اما هدف مورد نظر آن مدت‌هاست که دانشگاهیان را دچار اختلاف کرده است.
این مقاله اکنون ساخت و ساز استون هنج را “به عنوان بنای یادبود اتحاد سراسر جزیره، که تا حدی از طریق ریشه های دوردست و متنوع سنگ های آن تجسم یافته است” شناسایی می کند. این تیم می‌گوید: «شباهت‌های غیرمعمول قوی در چیدمان کف خانه‌های دوران نوسنگی پسین در اورکنی و سکونتگاه دیواری دورینگتون در نزدیکی استون هنج، همچنین شواهدی از ارتباط نزدیک بین دشت سالزبری و شمال اسکاتلند ارائه می‌دهد. استون هنج حدود پنج قرن در تاریخ اولیه خود به عنوان گورستان سوزاندن مرده برای مردان و زنان بالغ مورد استفاده قرار می گرفت. کارشناسان می گویند که تقریبا نیمی از افرادی که در استون هنج دفن شده اند، در جایی غیر از دشت سالزبری زندگی می کردند – که نشان می دهد مردم از دور به طور تاریخی به آنجا هجوم آورده اند. پروفسور پیرسون افزود: «شباهت‌های معماری و فرهنگ مادی بین منطقه استون هنج و شمال اسکاتلند اکنون معنادارتر شده است». “این به حل معما کمک کرد که چرا این مکان های دور بیشتر از آنچه ما فکر می کردیم مشترک بودند.”
درتحقیقات جدید به اهمیت یک روز قبل از انقلاب زمستانی اشاره می شود – یعنی کوتاه ترین روز سال که در آن هزاران نفر به استون هنج سرازیر می شوند. در طول انقلاب زمستانی، خورشید غروب در زیر افق بر فراز وسط سنگ محراب و بین دو سنگ عمودی بزرگ (که یکی از آنها اکنون افتاده است) فرو می رود.
در این مقاله، محققان می گویند که پیوندهای استون هنج از راه دور به این نظریه اضافه می کند که بنای یادبود دوران نوسنگی ممکن است در بریتانیای باستان دارای هدفی متحدکننده بوده باشد، یعنی ارزش نمادین آن را دنبال کند. پروفسور مایک پارکر پیرسون، نویسنده اصلی این مقاله گفت: «این واقعیت که همه سنگهای آن از مناطق دوردست سرچشمه می‌گیرند، و آن را در بین بیش از ۹۰۰ دایره سنگی در بریتانیا منحصر به فرد میکند، نشان می‌دهد که دایره سنگی ممکن است هدفی سیاسی و همچنین مذهبی داشته باشد». موسسه باستان شناسی UCL عنوان میکند که:[این] بنای یادبود اتحاد مردمان بریتانیا بود که پیوندهای ابدی آنها با اجدادشان و کیهان را جشن می گرفتند. اگرچه انگلستان، اسکاتلند و ولز به عنوان مفاهیمی در زمان ساخت استون هنج در ۵۰۰۰ سال پیش وجود نداشتند، ما می دانیم که این سازه در واقع نماینده هر سه کشور است. استونهنج به‌خاطر صفحات ماسه‌سنگ بزرگش، معروف به سارسن‌ها، معروف است که به‌طور محلی از وود وودز در ویلتشایر، در حدود ۱۵ مایلی شمال کشیده شده‌اند. اما علاوه بر سنگهای بلند سارسن که ظاهر متمایز استون هنج را تشکیل می‌دهند، این سایت مشهور جهانی همچنین خانه حدود ۸۰ سنگ آبی است – سنگهای کوچک‌تری که وقتی تازه شکسته یا خیس می‌شوند رنگ مایل به آبی دارند. در میان کارشناسان استون هنج، به طور کلی توافق بر این است که سنگهای آبی از کریگ روسی فلین در تپه‌های پرسلی در جنوب غربی ولز آمده‌اند (البته اینکه دقیقاً چگونه به ویلتشایر رسیده‌اند، بحث‌های داغی وجود دارد).
محققان می گویند سنگ محراب استون هنج از اسکاتلند آمده است. سنگ محراب مستطیلی شش تنی به طول پنج متر که در قلب صاف قرار دارد، یک ماسه سنگ خاکستری مایل به سبز است.
با این حال، سنگ محراب، بزرگترین سنگ آبی در مرکز استون هنج، در واقع از شمال اسکاتلند – تا ۱۰۰۰ کیلومتری دورتر، آمده است. سنگ مستطیل شکل محراب شش تنی به طول پنج متر که در قلب استون هنج قرار دارد، یک ماسه سنگ سبز خاکستری است که به مراتب بزرگتر و از نظر ترکیب با سایر سنگ های آبی متفاوت است. در آن زمان، تیم تحقیقاتی (که شامل دو نویسنده این مقاله جدید بود) سن و شیمی مواد معدنی را از قطعات سنگ محراب تجزیه و تحلیل کردند. آنها شباهت قابل توجهی با ماسه سنگ قرمز قدیمی حوضه ارکادیان در شمال شرقی اسکاتلند پیدا کردند. این تیم “با دقت ۹۵ درصد” به این نتیجه رسیدند که سنگ از این منطقه – که بخش‌هایی از اینورنس، تورسو، اورکنی و بخش‌هایی از شتلند را در بر می‌گیرد – آمده است – اگرچه از آن زمان آنها اورکنی را به عنوان یک مکان برای سنگهای استون هنچ رد کرده‌اند. در این مقاله جدید، تیم می‌گوید که سنگ محراب توسط مردم نوسنگی شمال اسکاتلند به عنوان کمک یا هدیه به جنوب آورده شده است. نویسندگان می‌گویند: «[این] شاید برای ایجاد اتحاد یا شرکت در همکاری از راه دور خارق‌العاده‌ای بود که ساختمان استون هنج نمایانگر و تجسم آن بود». به همین ترتیب، سنگهای آبی می‌توانستند توسط افرادی از تپه‌های پرسلی در جنوب غربی ولز به عنوان سهم خودشان – که نشان‌دهنده «یک اتحاد سیاسی یا صلح مقدس» است، منتقل شوند.
ترجمه:احسان محرابی
گروه گزارش