“آژنگ نیوز”:کشف بقایای فسیلی انسان پیلتداون، یک گونه انسانی منقرض شده، در چنین روزی در سال ۱۹۱۲ میلادی در جلسه انجمن زمین شناسی لندن اعلام شد، اما بعدا ثابت شد که بقایای آن یک تقلب بوده است.
انسان پیلتداون، گونه‌ای از هومینین منقرض شده (عضو دودمان انسان) را پیشنهاد میکرد که بقایای فسیلی آنها، که در سال‌های ۱۹۱۰-۱۹۱۲ در انگلستان کشف شد، بعداً ثابت شد که تقلبی هستند. مرد پیلتداونی که فسیل‌هایش به اندازه‌ای متقاعدکننده بود که یک بحث علمی بیش از ۴۰سال به طول انجامید، این یکی از موفق‌ترین حقه‌ها در تاریخ علم بود.
چارلز داوسون، وکیل و زمین شناس آماتور انگلیسی، در یک سری اکتشافات در سال های ۱۹۱۰-۱۹۱۲، آنچه را که به نظر می رسید قطعات فسیل شده جمجمه، استخوان فک و نمونه های دیگر را در یک سازه سنگریزه در برخام مانور در انسان پیلتداون در نزدیکی Lewes پیدا کرد. در ساسکس داوسون نمونه‌ها را نزد آرتور اسمیت وودوارد، نگهبان بخش دیرینه‌شناسی موزه بریتانیا برد، او این یافته را در جلسه انجمن زمین‌شناسی لندن در ۱۸ دسامبر ۱۹۱۲ عنوان کرد. وودوارد ادعا کرد که فسیل‌ها نمایانگر گونه‌ای از انسان‌های منقرض شده هستند که قبلاً ناشناخته بودند. انسان پیلتداون که می تواند حلقه تکاملی گمشده بین میمون ها و انسان های اولیه باشد. ادعاهای او مشتاقانه و بدون انتقاد توسط برخی از دانشمندان برجسته انگلیسی تایید شد، شاید به این دلیل که فسیل های پیلتدان نشان می دهد که جزایر بریتانیا مکان مهمی از تکامل اولیه بشر بوده است.
در سال‌های ۱۹۵۳-۱۹۵۴، به عنوان نتیجه این اکتشافات، بررسی مجدد علمی دقیق بقایای پیلتداون نشان داد که آنها قطعاتی هستند که به طرز ماهرانه‌ای پنهان شده از یک جمجمه کاملاً مدرن انسانی (حدود ۶۰۰سال قدمت)، فک و دندان‌های یک اورانگوتان، و احتمالاً دندان یک شامپانزه است که همگی با تقلب به داخل شن های کم عمق وارد شده است. آزمایشات شیمیایی نشان داد که این قطعات عمداً رنگ آمیزی شده بودند، برخی با کروم و برخی دیگر با محلول اسید سولفات آهن (نه کروم و نه سولفات در محل وجود ندارد)، و اگرچه بقایای مرتبط از حیوانات منقرض شده واقعی بودند، اما آنها متعلق به بریتانیا نبودند. منشأ دندان‌ها نیز برای شبیه‌سازی حالت سایش مسطح انسان، تحت سایش مصنوعی قرار گرفته بودند.
گروه تاریخ