“آژنگ نیوز”: آموزش وپرورش درقرون وسطی درمیان فقرا اهمیت بیشتری داشت. در این دوران، بسیاری از مردم بی سواد بودند، اما بچه های طبقات بالاتر تحصیل میکردند. البته در میان فقرای قرون وسطی، کشیشان با تحصیلات بهتر ممکن بود به برخی از کودکان کمی خواندن و نوشتن بیاموزند. در بسیاری از شهرها، مدارس راهنمایی وجود داشت که در آن پسران طبقه متوسط تحصیل می کردند. پسران ساعت های طولانی در مدارس کار می کردند و نظم و انضباط شدیدی در این مدارس حاکم بود.
پسران را با میله یا شاخه های توس می زدند. مدارس خوانندگی نیز وجود داشت. برخی از مردان در وصیت نامه خود پول می گذاشتند تا پس از مرگ کشیشی برای روح آنها دعا بخواند. زمانی که او نماز نمی خواند، کشیش به کودکان محلی آموزش می داد. در طول قرون وسطی آموزش به تدریج رایج تر شد. در قرن پانزدهم، شاید یک سوم از جمعیت انگلستان می توانستند بخوانند و بنویسند. از اوایل قرن سیزدهم انگلستان دو دانشگاه در آکسفورد و کمبریج داشت. در آنها، دانش آموزان هفت موضوع، دستور زبان، بلاغت (هنر بیان عمومی)، منطق، نجوم، حساب، موسیقی و هندسه را آموختند.
در قرن شانزدهم آموزش و پرورش شکوفا شد. بسیاری از مردان ثروتمند مدارس گرامر را تأسیس کردند. پسران معمولاً ابتدا به نوعی مهدکودک به نام «مدرسه کوچک» می‌رفتند، سپس در حدود هفت سالگی به دبیرستان نقل مکان کردند. روز مدرسه در تابستان از ساعت ۶ صبح و در زمستان از ساعت ۷ صبح شروع می شد (مردم در آن روزها زود می خوابیدند و زود بیدار می شدند). ناهار از ۱۱ صبح تا ۱ بعد از ظهر بود. مدرسه حدود ساعت ۵ بعد از ظهر تمام میشد. پسرها ۶ روز در هفته به مدرسه می رفتند و یک روز تعطیل بود.
در قرن شانزدهم، بسیاری از کودکان خواندن و نوشتن را با چیزی ابتکاری یاد میگرفتند. این یک کتاب به معنای امروزی نبود. در عوض یک تخته چوبی با دسته بود. روی تخته کاغذی بود که الفبا و دعای خداوند (پدر ما) روی آن نوشته شده بود. کاغذ معمولاً توسط یک تکه نازک از شاخ حیوانات محافظت می شد. نظم و انضباط در مدارس تودور وحشیانه بود. معلم اغلب چوبی داشت که شاخه های توس به آن وصل شده بود. پسرها با شاخه های توس به باسن برهنه شان ضربه می زدند.
در حدود ۱۵ یا ۱۶ سالگی، باهوش ترین پسرها ممکن است به یکی از دو دانشگاه انگلستان، آکسفورد و کمبریج بروند. البته بسیاری از پسران تودور اصلاً به مدرسه نمی رفتند. اگر خوش شانس بودند ممکن بود یک کارآموزی ۷ ساله بگیرند و حرفه ای بیاموزند. برخی از صنعتگران می توانستند بخوانند و بنویسند اما تعداد کمی از کارگران می توانستند. در مورد دختران، در یک خانواده ثروتمند معمولا یک معلم خصوصی به آنها در خانه آموزش می داد.
در یک خانواده متوسط، ممکن است مادرشان به آنها آموزش دهد. در قرن هفدهم تغییر چندانی در آموزش و پرورش رخ نداد. در خانواده‌های مرفه، هم دختر و هم پسر به مدرسه‌ای می‌رفتند که به آن مدرسه کوچک می‌گویند. با این حال، فقط پسران به دبیرستان می رفتند. دختران طبقه بالا (و گاهی پسران) توسط معلمان آموزش می دیدند.
دختران طبقه متوسط ممکن است توسط مادرانشان آموزش ببینند. همچنین مدارس ابتدایی وجود داشت که معمولاً توسط یک زن اداره می شد و در آن به دختران جوان مهارت هایی مانند خواندن و خواندن آموزش داده می شد.
گروه گزارش