“آژنگ نیوز”:چهار استوانه سفالی کوچک، قدیمی ترین سند نوشتن الفبایی هستند که تاکنون کشف شده اند.چند دهه پیش، محققان چهار استوانه سفالی کوچک را که با نمادهای عجیب و غریب در یک مقبره باستانی در سوریه مشخص شده بود، کشف کردند. آنها اکنون به این نتیجه رسیده اند که این نمادها حروف هستند – و ممکن است قدیمی ترین شواهد شناخته شده جهان برای نوشتن الفبایی باشند.
این مقبره در تل ام المراء، شهری باستانی در ۳۵مایلی شرق حلب واقع شده است. محققان دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه آمستردام در سال ۲۰۰۴ استوانه های مشخص شده را پیدا کردند و گلن شوارتز باستان شناس جانز هاپکینز آنها را در مقاله ای در سال ۲۰۲۱ توصیف کرد. اما به گفته استفانی پاپاس از Scientific American، این تحقیق تا این هفته توجه گسترده ای را به خود جلب نکرد. ، تا اینکه شوارتز آن را در نشست سالانه انجمن آمریکایی تحقیقات خارج از کشور ارائه کرد. قبل از اختراع الفبا، سیستم های نوشتاری اولیه – مانند هیروگلیف و خط میخی – از نمادهایی استفاده می کردند که اشیا یا صداهای آوایی را نشان می دادند. سرانجام، خط پیش سینائی، که برخی از هیروگلیف ها را به حروف الفبایی تبدیل می کرد، در حدود سال ۱۹۰۰ قبل از میلاد در شبه جزیره سینا پدیدار شد.
همانطور که شوارتز در بیانیه ای می گوید، محققان مدت ها فکر می کردند که این زمانی بود که الفبا اختراع شد. اما مصنوعات ما قدیمی‌تر و از منطقه‌ای متفاوت روی نقشه هستند، و این نشان می‌دهد که این الفبا ممکن است داستان منشأ کاملاً متفاوتی با آنچه ما فکر می‌کردیم داشته باشد. محققان با استفاده از تاریخ‌گذاری رادیوکربن دریافتند که این استوانه‌ها در حدود ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده‌اند که باعث می‌شود آنها حدود ۵۰۰ سال قدیمی‌تر از سایر حروف الفبای شناخته شده باشند.
اگر علامت‌گذاری استوانه‌ها حروف الفبا باشد، نشان‌دهنده یک تغییر اساسی در توسعه زبان انسان است. همانطور که شوارتز به ایرنه رایت مک‌کلاتی می‌گوید، سیستم‌های نوشتاری قدیمی‌تر می‌توانند هزاران کاراکتر یا نماد را نشان دهند که نمایانگر کلمات کامل، هجاها یا ترکیبی از واج‌ها هستند – «کوچک‌ترین بخش‌های صوتی که زبان‌ها دارند». سیستم‌های الفبایی بسیار ساده‌تر هستند: آنها فقط ۲۰ تا ۳۰ کاراکتر دارند، «زیرا این حداکثر تعداد واج‌هایی است که یک زبان استفاده می‌کند».
گروه گزارش