نشست رونمایی از کتاب مثنوی منّ و سلوی (سخن عالی)برگزار می شود.
با حضور:احمد خاتمی.محمد صدر.آذر میدخت صفوی.حسن عباس.عبدالرضا موسوی طبری.مجید محسنی وادقانی.
زمان:چهارشنبه ۲۳ آبان ماه سال ۱۴۰۳ خورشیدی ساعت ۱۵ تا ۱۷
محل برگزاری:مرکز فرهنگی سفارت هند.
مایۀ خرسندی است که این نشست با حضور دوستان ادیب از هند و با همراهی مرکز فرهنگی هند برگزار می‌شود. چه نیک و دلپسند که رایزن فرهنگی خود شاعری فارسی‌گوی و سفیر محترمش جوانی خوش‌رو و فارسی‌دان است. دریغ که طوفان حوادث روزگار رخنه در پردۀ عواطف سیاسی و فرهنگی دو کشور افکند و زبان فارسی را در هند پهناور میراند.
تا حدود دویست سال قبل و پیش از آنکه هندوستان به ستم استعمارگر انگلستان دچار شود، زبان فارسی نخستین زبان رسمی و زبان فرهنگی و علمی این کشور به‌شمار می‌رفت. زبان فارسی در دورۀ غزنویان به هند راه یافت و با تأسیس امپراطوری گورکانیان در هندوستان به اوج خود رسید و زبان رسمی هند شد. شاعران بزرگی چون بیدل دهلوی، امیرخسرو دهلوی، حزین لاهیجی، صائب تبریزی و صدها شاعر و ادیب که مجذوب هندیان شدند، دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراندند تا جایی که بخش‌های زیادی از تاریخ و ادبیات هند به این زبان نگاشته شد. اما صد افسوس که انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۲ میلادی، با اجبار زبان انگلیسی را جایگزین زبان فارسی کردند و فرهنگ ایرانی رفته‌رفته، رو به ضعف و زوال گرایید.
عالیِ شیرازی سرایندۀ مثنوی مَن و سَلْویٰ، طبیبی ادیب و شاعر دربار اورنگ زیب بود. تاکنون میراث مکتوب بیش از بیست اثر از کتب و منابع فارسی هند و پاکستان و شاعران و ادیبان این دو کشور منتشر کرده است و روا بود در معرفی این کتاب هم از نظر استادان هندی بهره‌مند شویم. بدین روی از دو استاد زبان فارسی یکی کتابشناس برجسته و پژوهشگر فارسی‌دان دکتر حسن عباس از دانشگاه بنارس، شهری که حزین لاهیجی در آن آرام‌گرفته و دیگری دکتر آذرمیدخت صفوی استاد زبان فارسی دانشگاه شهر علیگر هند که دل در گرو ایران و زبان فارسی دارد، خواستیم مهر ورزیده، برخط شده از راه دور و با لحن شیرین هندی‌فارسی از عالیِ شیرازی و شعر و ایام حضورش در هند بگویند که “خوشتر آن باشد که سرٌ دلبران گفته آید در حدیث دیگران”.
برگزاری این‌گونه نشست‌ها با کشورهای مختلف، گامی است مؤثر در مسیر تقویت دیپلماسی فرهنگی و تحکیم روابط دوستی فیمابین.
گروه خبر