“آژنگ نیوز”:استیو مک کوئین، ستاره سینمای آمریکایی، که به خاطر بازی در فیلم‌هایی مانند فرار بزرگ (۱۹۶۳) و بولیت (۱۹۶۸) نماد مردانگی آمریکایی تنها شهرت داشت، در ۵۰ سالگی در چنین روزی در سال ۱۹۸۰ میلادی درگذشت.او نماد قهرمانان تنها و خونسردی بود که کمتر از عبارات و کلمات استفاده کرده و حرف می زد.
در اوایل دهه ۱۹۶۰، مک کوئین با بازی در دو فیلم اکشن به کارگردانی جان استرجز به شهرت رسید. اولین مورد وسترن هفت دلاور (۱۹۶۰) بود که در آن او با یول برینر و چارلز برونسون در نقش مدافعان یک دهکده مکزیکی بازی کرد.
دومین فیلم اکشنی که تصویر مک‌کوئین را اصلاح کرد، فرار بزرگ (۱۹۶۳) بود، که در آن او نقش یک اسیر متفقین را در اردوگاه زندان‌های آلمانی در جنگ جهانی دوم به تصویر کشید که با موتور سیکلت متهورانه از آن فرار میکند.
او تنها نامزدی اسکار خود را برای یک حماسه جنگی دیگر، سنگریزه های شنی (۱۹۶۶) دریافت کرد، اما نقش قطعی او به عنوان یک کارآگاه خسته جهانی بود که یک پرونده قتل اوباش را در بولیت (۱۹۶۸) حل می کرد.
در این فیلم، اشتیاق واقعی مک‌کوئین برای مسابقه دادن در یک تعقیب و گریز طولانی با ماشین در خیابان‌های سانفرانسیسکو که خود مک‌کوئین به عنوان راننده در آن بازی می‌کرد، ظاهر شد.
فیلم مهم دیگری که او بازی کرد پاپیون است که نقش یک زندانی را ایفا میکند که پس از شکستهای متعدد در زمینه فرار بالاخره موفق به فرار از یک زندان دریک جزیره دور افتاده می شود.
مک کوئین در سال ۱۹۷۹ به مزوتلیوما( یک نوع سرطان پوستی)مبتلا شد. با توجه به پیش آگاهی بد، او به دنبال درمان جایگزین به مکزیک رفت، جایی که در سال ۱۹۸۰ پس از عمل جراحی برای برداشتن تومور درگذشت.
گروه گزارش