“آژنگ نیوز”:فروش خانه با طویله یکی از مهمترین مشخصه های خانه ها در دوره قاجار و قبل از رواج اتومبیل در ایران بود.ساموئل گرین بنجامین نخستین سفیر آمریکا در ایران در کتاب خاطراتش در خصوص اهمیت طویله (پارکینگ آن روزگار می نویسد:قسمت مهمی از هر خانه اعیانی را در ایران سرطویله آن تشکیل می‌دهد که خدمات مخصوص به خود دارد و اداره آن هم خود مشکلی بزرگی است.
در ایران (به استثنای تهران و چند شهر بزرگ) تنها وسیله مسافرت اسب است و چون اسب‌سواری و مسافرت با اسب هم تشریفات خاصی دارد و محتاج به عده‌ای همراه، نوکر و خدمه است، به ناچار هر خانه اعیانی باید دارای چندین اسب باشد که خوشبختانه درایران زیاد است و قیمت آن هم گران نیست.
نگهداری اسب‌ها و وسایل آن هم یک عده خدمه مخصوص می‌خواهد که هر خانه ایرانی به نسبت شأن و مقام آن خانه تعدادی از آنها را در استخدام دارد. رئیس این خدمه اصطبل «میرآخور» نامیده می‌شود. او مسوول نگه‌داشتن اسب‌ها و خرید علوفه و علیق و وسایل دیگر آنها را برعهده دارد. از جمله کسانی که زیردست او کار می‌کند، یکی «جلودار» است که سوار بر اسب جلوی ارباب خود حرکت کرده و راه را در کوچه و بازار برای او باز می‌کند. اعیان و اشراف هم معمولا چند نفر «جلودار» دارند که موقع حرکت جلوی آنان سواری می‌کنند. مستخدمین دیگر طویله «مهترها» هستند که نگهداری و تیمارکردن اسب‌ها برعهده آنها است و هر مهتر چند شاگرد دارد که به او کمک می‌کند. مهترها روی سکوی بزرگی در طویله به‌سر می‌برند و اجازه دارند که عده‌ای مرغ و خروس هم در طویله نگهداری کنند…
گروه تاریخ