“آژنگ نیوز”:تاریخچه پل لندن عامل پیوند گذشته پایتخت با حال آن بوده و نقش مهمی در تاریخ غنی و میراث ماندگار شهر لندن است، این پل یک شگفتی معماری است که در طول زمان امتحان خود را پس داده، همچنین ویرانی های پایدار و بازسازی های قابل توجهی را پشت سر گذاشته است. یک نقاشی رنگ روغن که در سال ۱۶۳۲ با عنوان “منظره پل لندن” اثر کلود دو یونگ ترسیم شده پل قدیمی لندن را نشان می دهد. این پل نقطه کانونی شهر و برای کل انگلستان بود.
در سال ۱۱۷۶ همه چیز تغییر کرد. پس از اینکه پل های چوبی متوالی در اثر آتش سوزی ویران شدند، هنری دوم ساخت یک گذرگاه سنگی دائمی را سفارش داد. ۳۳ سال طول کشید تا تکمیل شود و قرار بود عمر آن بیش از ۶۰۰سال طول بکشد .البته اگر تعمیرات و بازسازی آن به موقع انجام شود . پل ساخته شده بسیار دیدنی بود. طول آن ۲۷۵ متر بود و بر روی ۲۰ طاق گوتیک قرار داشت. در کنار آن یک یک کلیسای کوچک مرکزی، انبوهی از مغازه‌ها و خانه‌ها (که اجاره بهای آنها ساخت و نگهداری پل را تامین می‌کرد)، دروازه‌ها، یک پل متحرک – حتی چرخ‌های آبی و یک آسیاب نیز این پل داشت. این خانه ها تا هفت طبقه ارتفاع داشتند و از دو طرف به اندازه ۲ متر بر روی رودخانه قرار داشتند. باین شکل معماری پل را در جاهایی بیشتر شبیه یک تونل کرد. از قضا، پل عبور از تیمز را بسیار سخت تر کرد. اگرچه عرض پل حدود ۸ متر بود، اما ساختمان ها فضای تردد را به ۴ متر کاهش دادند – فضایی برای تنها یک مسیر باریک در شمال و یک مسیر جنوبی. اسب‌ها، گاری‌ها، دام‌ها و عابران پیاده از آنها استفاده می‌کردند. در هر حال عبور از پل ممکن بود یک ساعت طول بکشد.
برای عبور با کشتی هم اوضاع خیلی بهتر نبود. باریک بودن طاق‌ها و اضافه شدن چرخ‌های آبی بعداً جلوه‌ای از سد ایجاد کرد. سطح آب در یک طرف اسکله می توانست چندین متر زیر اسکله از طرف دیگر باشد .
آتش سوزی یکی دیگر از خطرات زندگی بر روی پل بود. بدترین اتفاق در سال ۱۲۱۲ رخ داد، زمانی که جرقه های آتش سوزی خانه در انتهای ساوتوارک، آتش دیگری را در انتهای شمالی شروع کرد. مردم که در وسط گیر افتاده بودند، ناامیدانه به داخل قایق های نجاتی که منتظر بودند می پریدند و بسیاری در این روند غرق می شدند. تصور می شود که حداقل ۳۰۰۰ نفر جان باخته اند.
گویی این کافی نبود، بخش‌هایی از پل در چندین نوبت فروریخت، از جمله در سال‌های ۱۲۸۱، ۱۳۰۹، ۱۴۲۵ و ۱۴۳۷. فروریختن مهم درسال ۱۲۸۱ زمانی اتفاق افتاد که یخ منبسط شده از رودخانه تیمز یخ‌زده به معنای واقعی کلمه بالا آمد و بدین ترتیب ۵قوس را خرد کرد. ملکه النور – که در بهترین زمان ها محبوبیت نداشت – به دلیل سوء استفاده از درآمدهای پل و عدم استفاده از آنها برای تعمیرات مقصر این اتفاق شناخته شد.
ساخت پل قدیمی لندن که توسط هنری دوم آغاز شد و در زمان پادشاهی جان به پایان رسید، در مقایسه با مدت زمانی که بر روی رودخانه تیمز کشیده شد، برای بیش از شش قرن، این پل به‌عنوان یک مکان دیدنی، مکانی برای عبادت، یک گذرگاه شلوغ، و یک منطقه خرید پرجمعیت شناخته می‌شد که از بلایای متعدد از جمله آتش‌سوزی بزرگ لندن جان سالم به در برد. با این حال، در اواسط قرن ۱۸، مشکلات مربوط به زیرساخت این نماد قدیمی بزرگ دیگر قابل چشم پوشی نبود. علاوه بر این، پل های مسکونی در اروپای غربی به آرامی از مد افتاده بودند. بیش از یک قرن قبل از آن در پاریس، پل پونت نوف بدون ساختمان در بالای آن ساخته شده بود – طرح اولیه خانه‌ای که به دستور هنری چهارم فرانسه تغییر کرده بود، که تصمیم گرفت ساختمان‌های بلند را نمی‌خواهد. پل مانع دیدن نماهای موزه لوور بود.چند دهه پس از آن، چارلز دوم انگلستان احساسات پادشاه فرانسوی را در مورد پل‌های مسکونی کپی کرد و بر تخریب پل قدیمی لندن فشار آورد تا پس از آتش‌سوزی ویرانگر دوباره سازی شود.
لحظه تعیین کننده برای این کار با قانون بهبود پل لندن در سال ۱۷۵۶ فراهم شد. این قانون با گذشت کمی بیش از یک دهه پس از ساخت خانه های نهایی بر روی پل، به مقامات لندن این قدرت را داد تا همه ساختمان ها را تخریب کنند و ظاهری تمیز و بدون درهم و برهم برای پل ارائه کنند که این امر باعث می شد تا پل نمای جدیدی پیدا کند. همچنین اجازه تردد سریعتر را می داد. اماتغییرات در قوس های نگهدارنده ساختار را ضعیف کرده بود، به این معنی که اغلب به تعمیرات گران قیمت و ناخوشایند نیاز بود. در نهایت تصمیم گرفته شد که یک پل لندن کاملا جدید به جای آن ساخته شود.
در سال ۱۷۹۹ مسابقه ای برای انتخاب طرح سازه جانشین برگزار شد. جان رنی، مهندس عمران اسکاتلندی، که پل واترلو را نیز طراحی کرد، برنده این جایزه شد. پل قدیمی لندن تا زمانی که پل جدید در سال ۱۸۳۱ افتتاح شد، مورد استفاده قرار گرفت و در آن زمان یکی از نمادهای بزرگ لندن قرون وسطی سرانجام تخریب شد.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش