“آژنگ نیوز”:تاریخچه برگزاری کنسرتهای موسیقی خیریه ، در اواسط دهه ۱۹۸۰، آغاز شد و در این زمان جهان شاهد پدیده ای بود که کنسرت های خیریه را برای همیشه تغییر می داد – Live Aid. این اقدام بیش از یک رویداد موسیقی بود، بلکه یک انقلاب راک اند رول سراسر جهان بود که جهان را در یک هدف مشترک متحد کرد.
جرقه الهام Live Aid زاییده افکار ایرلندی راکر، باب گلدوف بود. خواننده اصلی گروه Boomtown Rats، گلدوف از مستند بیبیسی که قحطی وحشتناک در اتیوپی را برجسته میکند، بسیار متاثر شده بود. او که مصمم به ایجاد تفاوت است، همراه با میج اوره از گروه Ultravox، به سرعت تک آهنگ خیریه نمادین “آیا آنها می دانند که کریسمس است”را نوشت؟ سپس این آهنگ توسط یک سوپرگروه از نوازندگان سرشناس بریتانیایی و ایرلندی با نام Band Aid اجرا شد. این کنسرت فوراً به یک موفقیت تبدیل شد و میلیونها دلار برای رهایی از قحطی جمعآوری کرد. اما این تازه شروع کار بود. گلدوف چیزی حتی بزرگتر می خواست. او یک کنسرت جهانی را متصور بود که نه تنها پول جمع آوری می کند، بلکه آگاهی از نیاز را در مقیاس وسیع افزایش می دهد.
ساخت یک مگا کنسرت وبرگزاری کنسرت جهانی کار کوچکی نبود. این اجرا یک کابوس لجستیکی با ابعاد حماسی بود. عمدتاً به این دلیل که قرار بود که دو کنسرت اصلی در دو قاره مختلف برگزار شود – استادیوم ومبلی در لندن و استادیوم جان اف کندی در فیلادلفیا. کنسرت ها به صورت زنده از طریق ماهواره پخش می شد و یک ماراتن موسیقی مستمر ۱۶ ساعته ایجاد می کرد که تمام دنیا می توانستند آن راتماشا کنند. گلدوف از شهرت و جذابیت ایرلندی خود برای متقاعد کردن نوازندگان و مدیران صنعت استفاده کرد. این ترکیب به سرعت به یکی از اعضای خانواده سلطنتی راک و پاپ تبدیل شد – شامل :کوئین، دیوید بووی، U2، The Who، مدونا و یک لد زپلین که دوباره متحد شدهاند. در 1۱۳ ژوئیه ۱۹۸۵، جهان به عنوان پرنس چارلز و پرنسس دایانا به طور رسمی کنسرت را افتتاح کردند. ورزشگاه ومبلی ظهر به وقت لندن با اجرای Status Quo آغاز شد. کنسرت سپس از اقیانوس اطلس به فیلادلفیا رسید، جایی که جوآن باز به جمعیت سلام کرد و گفت: “این وودستاک شماست، و مدتهاست که موعد آن است.”
این اجرای زنده فقط جمع آوری پول نبود، بلکه ساخت تاریخ بود. و قطعا این کار را انجام داد. تمام اجراها زنده و فراموش نشدنی بود. کوئین، با حضور پرقدرت فردی مرکوری، یک مجموعه ۲۱ دقیقه ای را اجرا کرد که اغلب گفته می شود یکی از بهترین اجراهای زنده در تاریخ راک است. هنگامی که گروه U2 اجرا یش را انجام داد، بونو از صحنه خارج شد تا با یک طرفدار برقصد و هزاران تماشاگر را خوشحال کرد. و اجرای دیوید بووی از Heroes روح این رویداد را برجسته کرد. در فیلادلفیا، هنرمندان لحظات افسانه ای خود را داشتند. میک جگر و تینا ترنر یک دونوازی جذاب اجرا کردند و باب دیلن به همراه کیث ریچاردز و رونی وود به جادوی آن افزودند. فینال تمام ستارهها با اجرای مایکل جکسون و لیونل ریچی، این یک پایان خیره کننده برای کنسرت بود و همه را در یک نمایش قدرتمند از وحدت گرد هم آورد.
بدین ترتیب این اجرای زنده در این مقطع تاریخی به یک فراخوان آشکار برای اقدام خیرییه تبدیل شد. جمع آوری بیش از ۱۲۷میلیون دلار برای کمک به قحطی در آفریقا، موضوع فقر جهانی را به اتاق نشیمن میلیون ها نفر نیز کشاند. مردم مکالمات مهمی را آغاز کردند و الهام گرفتند که در انواع کارهای خیریه شرکت کنند.
در سالهای پس از Live Aid، باب گلدوف به تلاشهای بشردوستانه خود ادامه داد و حتی نشان شوالیه را به دست آورد. موفقیت این کنسرت همچنین مشاهیر را تشویق کرد تا بیشتر در کارهای خیریه مشارکت کنند و سودمندی شهرت در ایجاد تفاوت در دنیای واقعی را برجسته کرد. میراث Live Aid یک میراث قدرتمند است. این نشان داد که از موسیقی میتوان برای منافع بسیار زیاد استفاده کرد و سابقهای برای کنسرتهای سودمند آینده ایجاد کرد. رویدادهایی مانند Farm Aid، Live 8 و Global Citizen Festival. همچنین الهام بخش یک کنسرت موزیکال – فقط برای یک روز – بود که از ژانویه تا مارس ۲۰۲۴ در تئاتر Old Vic لندن پخش شد. Live Aid ثابت کرد که وقتی دنیا گرد هم میآید، اتفاقات باورنکردنی ممکن است رخ دهد. این یک کنسرت موسیقی بود، اما مهمتر از آن، بیانیه ای جهانی از شفقت، همبستگی و امید بود.
گروه گزارش