“آژنگ نیوز”: وضعیت آشفته روزنامه نگاران در اروپا و آمریکا به این حرفه صدمه بسیار زیادی وارد کرده است.به گونه ای که امسال یکی از بدترین سال‌ها برای روزنامه‌نگارانِ شاغل در جهان بوده است: تنها در سال ۲۰۲۴ بیش از ۵۰۰ شغل از بین رفته است. ماهیت نحوه‌ى تأمین مالىِ رسانه‌ها نیز در حال تغییر است. بسیاری از رسانه‌هایی که توانسته‌اند در این فضای جهنمی زنده بمانند ــ و حتی پیشرفت کنند ــ به حق‌اشتراک‌های گران‌قیمتی که شرکت‌های تجاری می‌پردازند متکى هستند.مکس تانی، گزارشگر رسانه‌ای، ماه گذشته در «سمافور» نوشت که رسانه‌ها به طور فزاینده‌ای از گزارش‌های تحقیقاتیِ دشوار دوری می‌کنند، زیرا وضعیت حقوقىِ وخیم و افزایش تمرکز بر سودآورى سبب مى‌شود که سردبیران چندان علاقه‌ای به انتشار گزارش‌هایی که ممکن است در آینده هزینه‌های حقوقیِ سنگینى داشته باشد، نشان ندهند. در همین حال، شرکت‌هاى نفتى بزرگ از الگوی تجاری رسانه‌هاى بزرگ باقی‌مانده‌در آمریکا حمایت می‌کنند. تحقیقات اخیر توسط «دریلد» و «نیشن» نشان داده است که «بلومبرگ»، «رویترز»، «پولیتیکو»، «واشنگتن پست» و «نیویورک تایمز» تولیدکنندگان عمده‌ی سوخت‌های فسیلی را مشتریِ خود می‌دانند. «نیویورک تایمز» تنها در یک دوره‌ی سه‌ساله بیش از ۲۰ میلیون دلار از شرکت‌های سوخت‌های فسیلی دریافت کرده است. خبرنگاران حوزه‌ى اقلیمی که «دریلد» و «نیشن» در مورد انتشار مطلب در رسانه‌ها در ازای دریافت پول با آنها صحبت کردند، منتقد این رویّه بودند و گفتند که انتشار تبلیغات شرکت‌های نفت و گاز کار آنها برای ارائه‌ی گزارش‌های دقیق درباره‌ى تغییرات اقلیمی را تضعیف می‌کند.
باید اشاره کرد که از حدود یک قرن قبل، صنعت نفت و گاز برای کنترل تصویر خود در رسانه‌ها، به‌ویژه رسانه‌های مخصوص مخاطبان نخبه، وسواس زیادی به خرج داده است. در آغاز دهه‌ى ۱۹۷۰، شرکت نفت موبیل برای تبلیغ محصولات و دیدگاه‌های خود در بخش نظرات «نیویورک تایمز» تبلیغاتی را منتشر کرد که شبیه به ستون‌روزنامه‌ها طراحی شده بود (مطالبى که بعدها به «مقالات تبلیغاتى» شهرت یافت) و همچنین از برنامه‌های «شاهکار» در شبکه‌ی پی‌بی‌اس حمایت مالی کرد. هرب اشمرتز، معاون روابط عمومی شرکت نفت موبیل، بعداً گفت که به این ترتیب موبیل، که در دهه‌ی ۱۹۹۰ با اکسان ادغام شد، در نظر مردم به«شرکت نفت مطلوب آدم‌های اندیشمند» تبدیل شد.اما در اواسط دهه‌ى گذشته، این تصویرِ به‌دقت ساخته‌شده ؛مخدوش شد.
مکس تانی می نویسد:اسناد منتشرشده توسط کمیته‌ی بودجه‌ی سنا برای خبرنگارانی که با شرکت‌های نفتی سروکار دارند آموزنده است ــ به ما می‌فهماند که این شرکت‌ها در حال یادداشت‌بردارى درباره‌ى خودمان، رسانه‌مان، نظرات احتمالى‌مان در مورد اقدامات اقلیمی و احتمال همسویی‌مان با روایتشان هستند. اکنون روزنامه‌نگاران می‌دانند که شرکت‌هاى بزرگ نفتى یک دفترچه‌ی راهنما دارند و این وظیفه‌ی ماست که آن را مطالعه و در پوشش خبرىِ خود به آن توجه کنیم. امیدوارم که خبرنگاران در تمامى حوزه‌ها نسبت به نحوه‌ى پوشش کسب‌وکارها، به‌ویژه صنایع نفت و گاز، هوشیارتر شوند. اما این روزها حفظ هر نوع شغلی در روزنامه‌نگاری دشوار شده است، به‌ویژه زمانی که شجاعت به خرج دهید. برای مثال، رئیس دفتر رویترز در هیوستون، پس از ۱۲ سال همکاری با این خبرگزاری، اکنون در بخش ارتباطات شرکت نفتیِ «آرامکو اَمِریکاز»، یکی از زیرمجموعه‌‌هاى آرامکوی سعودی، بزرگترین شرکت نفت و گاز جهان، کار می‌کند.
گروه گزارش