“آژنگ نیوز”:با مرگ چگونه باید برخورد کرد؟می توان ادعا کرد که مرگ در برخی از بخش های دنیای مدرن موضوعی حل شده است.مرگ مفهومی است که تعداد کمی از ما باید با آن روبرو شویم البته تا زمانی که برای کسی از افراد نزدیک اتفاق بیفتد، و حتی در آن زمان نیز معمولاً غم و اندوه را از راه دور و نه به صورت واقعی تجربه می کنیم. در عصر ویکتوریا، ظهور عکاسی روند جدیدی از یادگاری را به ارمغان آورد که در آن افراد تازه مرده برای یک پرتره پس از مرگ ژست گرفته اند. ممکن است عجیب به نظر برسد، اما آیا این واقعی بوده است؟ آگاهی از مرگ به عنوان برجستگی مرگ و میر شناخته می شود و یک مفهوم کلیدی در نظریه مدیریت ذهن است. این تئوری می گوید که ما انسان ها از نظر بیولوژیکی مستعد حفظ خود هستیم، اما همچنین به اندازه کافی باهوش هستیم که بدانیم مرگ اجتناب ناپذیر است و درگیر شدن با این دو ایده می تواند باعث وحشت فلج کننده شود. کارشناسان می گویند برای اینکه بتوانیم با آگاهی از مرگ و میر خودمان برخورد کنیم، به فرهنگ و عزت نفس تکیه می کنیم. فرهنگ به ما احساس ماندگاری می دهد، که تأثیر آن می تواند فراتر از امید به زندگی ما باشد، در حالی که عزت نفس یک حائل است زیرا باعث می شود احساس کنیم از زمانی که داریم بهترین استفاده را می کنیم. تحقیقات زیادی در مورد برجستگی مرگ و میر انجام شده است، اما یک بررسی در سال ۲۰۱۰ به بررسی دو دهه تحقیق پرداخت تا ببیندمرگ چگونه بر رفتارها و باورهای افراد تأثیر گذاشته است. مقاله با نقل قول حکیمی از ارنست بکر منسوب به سال ۱۹۷۳ آغاز می شود: تصور مرگ، ترس از آن، مانند هیچ چیز دیگری انسان را آزار می دهد. این یک سرچشمه اصلی فعالیت انسانی است – فعالیتی که عمدتاً برای جلوگیری از مرگ مرگبار طراحی شده است تا با انکاراینکه مرگ به نحوی سرنوشت نهایی انسان است غلبه کند. یک نقاشی دیواری قرن پانزدهمی در گالری ملی اسلوونی، از اسکلت های مرگ که افراد زیادی را به هم متصل می کند و با عنوان رقص مرگ شاعرانه ، شناخته می شود، نشان می دهد که چگونه مرگ همه ما را به هم متصل می کند.
بنابراین، چگونه آن چشمه اصلی در زندگی ما تحقق می یابد؟ این تجزیه و تحلیل تأیید کرد که برجستگی مرگ و میر در واقع یک محرک برای رفتار انسان و فرآیندهای شناختی است و تأثیر ماندگاری بر ما دارد. این اثر می تواند تدافعی و منفی باشد، اما می تواند خوب نیز باشد. یادآوری‌های مرگ در بسته‌های مختلفی ارائه می‌شوند، اما در مثال تجربیات نزدیک به مرگ، مشخص شد که برجستگی مرگ‌ومیر پتانسیل رشد مثبت را دارد. دور هم جمع شدن در اطراف عمه جون برای آخرین سلفی ممکن است در حال حاضر عجیب به نظر برسد، اما یادگاری از ویکتوریایی ها ممکن است شایستگی های خود را داشته باشد. برای شروع، عکاسی در آن زمان کاملاً جدید بود و سوژه مرده زمانی که با زمان‌های نوردهی طولانی سروکار دارید، یک سوژه فوتوژنیک ایجاد می‌کند. متوفی همچنین می توانست با چیزهای مورد علاقه خود ژست بگیرد و بهترین لباس یکشنبه خود را بپوشد، و غیرمعمول نبود که این عکس اولین و آخرین عکسی باشد که تا به حال از آنها گرفته شده است. استفاده از شی یاد آوری کننده مرگ(مثل اسکلت) هنوز از بین نرفته است، این عملی است که در برخی از محیط‌های بیمارستانی، به‌ویژه در مورد والدین سوگوار تشویق می‌شود.
نویسندگان Cybele Blood و Joanne Cacciatore روایت، معنا، فرهنگ و زمینه پیرامون یادگاری موری در دوران مدرن را بررسی کردند. بررسی‌های آنها نشان داد که برای برخی از والدین، داشتن عکس‌هایی از فرزند مرده‌شان به سلامت روانی، رفتارهای تشریفاتی و تولید معنا کمک می‌کند. این در مضامین پاسخ‌های شرکت‌کنندگان منعکس شد، برخی از آنها در مورد ادای احترام و افتخار صحبت کردند، و اینکه چگونه این رویداد منجر به پیوند خانوادگی یا تغییرات مهم زندگی مانند تغییر در حرفه شد. همانطور که تئوری مدیریت مرگ نشان می دهد، برای برخی افراد، رویارویی با مرگ دیگران و مرگ و میر جمعی ما می تواند محرکی برای تغییر باشد. هیچ نسخه ثابت و واحدی برای رویارویی با مرگ و میر وجود ندارد، اما ممکن است تجربه آن از راه دور ممکن است خود را از تأثیر تائید کننده برجستگی مرگ درزندگی دور کنیم.
ترجمه:علی محرابی
گروه گزارش