“آژنگ نیوز”:سزار لوئیس منوتی، مربی قهرمان جام جهانی که در سال ۱۹۷۸ آرژانتین را به عنوان قهرمانی رساند، در سن ۸۵ سالگی درگذشت. منوتی که برای روزاریو سنترال، بوکاجونیورز و سانتوس بازی می کرد، دوران مربیگری خود را در نیوولز اولد بویز آغاز کرد و در سال ۱۹۷۳ با هوراکان قهرمان آرژانتین شد و در سال ۱۹۷۴ سرمربی تیم ملی آرژانتین شد.
منوتی که پس از جام جهانی ۱۹۸۲ تیم ملی را ترک کرد، به مربیگری بارسلونا رفت و در سال ۱۹۸۳ این تیم را به موفقیت در کوپا دل ری هدایت کرد.
او کار خود را به عنوان بازیکن برای روزاریو سنترال (۱۹۶۰-۱۹۶۳ و ۱۹۶۷) آغاز کرد، سپس به باشگاه راسینگ (۱۹۶۴) و بوکا جونیورز (۱۹۶۵-۱۹۶۶) رفت، که همگی باشگاه های آرژانتینی بودند. منوتی برای نیویورک ژنرالز در ایالات متحده (۱۹۶۷) بازی کرد و سپس در سانتوس برزیل (۱۹۶۸) و یوونتوس ایتالیا (۱۹۶۹-۱۹۷۰) بازی کرد. در سانتوس، او در کنار پله بازی می‌کرد، که هرگز در انتخاب او به عنوان بهترین بازیکن در میان اسطوره‌ها تردید نداشت. منوتی بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳ سرمربی تیم ملی آرژانتین بود. او متقاعد شده بود که این تیم در زمان قهرمانی در جام جهانی در سال ۱۹۷۸ به رسمیت شناخته نشد، زیرا این کشور توسط حکومت نظامی مسئول نقض گسترده حقوق بشر اداره می‌شد. مخالفان او اغلب عکسی را به یاد می آورند که در آن منوتی، پس از پیروزی در جام جهانی، با خورخه رافائل ویدلا، رئیس حکومت نظامی ارتش دست داد.
اشتیاق به فوتبال و توانایی دقیق در توضیح مکانیک آن از ویژگی های بارز منوتی به عنوان یک مربی بود و او یکی از برجسته ترین و تاثیرگذارترین مربیان فوتبال آرژانتین به حساب می آمد. منوتی یک فعال سیاسی و یکی از اعضای وابسته به حزب کمونیست آرژانتین، از طرفداران بوکس و ستایشگر آثار نویسندگان آمریکای لاتین ماریو بندیتی، گابریل گارسیا مارکز، خورخه لوئیس بورخس، ماریو ساباتو و خوان مانوئل سرات و دیگران بود. منوتی در یکی از آخرین مصاحبه‌هایش به یاد می‌آورد: «یک بار با بورخس مصاحبه کردم و وقتی از او پرسیدم که آیا سیگار کشیدن او را آزار می‌دهد، او به من گفت: آنچه مرا اذیت می‌کند سیگار نیست، بلکه صحبت‌های احمقانه است.
او همچنین به داشتن موهای بلند اما مرتب معروف بود. او گفت که به آرایشگرها متکی نیست. “من خودم موهایم را کوتاه کردم. من قیچی را برمی دارم، انتهای آن را می برم.» منوتی در اوایل دهه ۱۹۷۰ شروع به بلند کردن موهای خود کرد. یک روز به خودم گفتم: «تا زمانی که شکست نخوریم موهایم را کوتاه نمی‌کنم». و ما ۱۰ بازی را بدون شکست پشت سر گذاشتیم، بنابراین همه چیز با یک شوخی شروع شد. در سال‌های آخر عمر، منوتی گفت که از مرگ نمی‌ترسد. “این تنها چیزی است که از آن مطمئن هستم. من کسی را نمی شناسم که در مقطعی از عمرش نمرده باشد.»
گروه گزارش