“آژنگ نیوز”: فرش بهارستان یا بانام دیگرفرش بهار خسرویک اثر هنری متعلق به دوره ساسانی است. بافتِ فرش‌های هنرمندانه و بزرگ در زمانِ خسرو پرویز به اوجِ خود رسید.
ثعالبی چهار فرشِ تختِ تاقدیس را توصیف می‌کند و حتی بی‌نظیرتر《وهار خسرو》(بهار خسرو)بود که اعراب آن را القطف می‌نامیدند. طبری آن را چنین شرح می‌دهد:《فرش شصت ذراع بود. یکپارچه به اندازه‌ی یک جریب که در آن راه‌های مصور بود. و آب‌نماها چون نهرها، و لابه‌لای آن همانندِ مروارید بود و حاشیه‌ها چون کشتزار و سبزه‌زارِ بهاران بود، از حریر بر پودهای طلا که گل‌های طلا و نقره و امثالِ آن داشت》. یا چنان‌که در جای پسین‌تری توصیف می‌کند:《گویی در باغی بودند، فرشی بود شصت در شصت، زمینه از طلا بود و زینتِ آن نگین‌ها، و میوه‌ی آن جواهر ابریشم و برگ‌ها از ابریشم و آبِ طلا بود》.
اصولاً در هنر، پس از آن‌که سنگ‌نگاره‌ها بازپس نشسته بود، نه آثارِ سترگ بلکه دلپذیر را ارجح می‌داشتند، قدرِ کالای مصرفی شکلِ هنرمندانه و هرگونه ماده‌ی گرانبهایی را می‌دانستند، نه تنها فرش، بلکه ابریشم و دیباج، بعلاوه ظروفِ نقره و سبوهای برنزی، کارهای جواهرگذاری و شکیلی با مروارید و سنگِ قیمتی دلپسند بود.
منبع : ساسانیان و هون‌ها، فرانتس آلتهایم، ترجمه‌ی هوشنگ صادقی، تهران
گروه تاریخ