“آژنگ نیوز”:بیشتر شهابسنگهای مریخی سن کمی دارند.قرار دادن شهابسنگهای مریخی در یک راکتور هستهای، سن عجیب و غریب آنها را تایید کرده است. بیشتر شهابسنگهای مریخ تنها چند صد میلیون سال قدمت دارند و احتمالاً از رویدادهای آتشفشانی نسبتاً اخیر مانند فورانهای بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی، المپوس مونس، میآیند.این تکههای سنگ مریخ فوقالعاده کمیاب هستند، اما میتوانند چیزهای زیادی در مورد تاریخ زمینشناسی سیاره سرخ به ما بگویند. با این حال، یکی از بزرگترین مسائل دانشمندانی که این شهابسنگها را مطالعه میکنند، مشکل در تعیین قدمت آنها بوده است. تکنیکهای مختلف با سنهای مختلف بازگشتهاند، و برای محققان دشوار است که بفهمند این سنگها از کجا در مریخ منشا گرفتهاند. اما مقاله جدید منتشر شده در Earth and Planetary Science Letters این مشکل را حل کرده است.
دکتر بن کوهن، یک آتشفشان شناس در دانشگاه گلاسکو، با همکارانش در موزه تاریخ طبیعی، دانشگاه ادینبورگ و محققان در ایالات متحده کار کرده است تا یک بار برای همیشه بفهمد که شهاب سنگ های مریخ در واقع چقدر قدیمی هستند. بن توضیح میدهد: «ما از ویژگیهای شیمیایی خاصی میدانیم که این شهابسنگها قطعاً از مریخ هستند. آنها در اثر برخوردهای عظیم از سیاره سرخ منفجر شده اند و دهانه های بزرگی را تشکیل می دهند. اما دهها هزار دهانه برخوردی در مریخ وجود دارد، بنابراین ما دقیقاً نمیدانیم شهابسنگها از کجای این سیاره هستند. یکی از بهترین سرنخهایی که میتوانید برای تعیین دهانه منبع آنها استفاده کنید، سن نمونهها است.» پارادوکس عصر شرگوتیت در حالی که بیش از 70000 شهاب سنگ بر روی زمین شناسایی شده است، تنها 358 مورد از آنها در مریخ منشأ گرفته اند. رویدادهای برخوردی سنگ های سطح مریخ را پرتاب کردند و آنها را به فضا پرتاب کردند. سپس این سنگهای بسیار کمیاب در اطراف منظومه شمسی چرخیدند و میلیونها سال بعد به زمین سقوط کردند. شهابسنگهای مریخی معمولاً به سه دسته اصلی دستهبندی میشوند که دسته چهارم برای آنهایی که در حال حاضر «طبقهبندی نشده» هستند. شاسینیت ها نادرترین این سنگ ها هستند که تنها دو مورد از آنها تا کنون کشف شده است. بعدی نخلیت ها هستند که حدود 1.3 میلیارد سال پیش در جریان فوران های آتشفشانی مریخ به وجود آمدند. رایج ترین نوع شهاب سنگ ها شهاب سنگ هایی هستند که به نام شرگوتیت شناخته می شوند.
قدمت شهابسنگهای مریخی از نظر تاریخی با استفاده از روشهای مختلفی انجام میشود که معمولاً به گستره سنی میپردازند. یکی از این روشها روشی است که به روش آرگون-آرگون معروف است. در ساده ترین عبارت، این سرعت تجزیه ایزوتوپ پتاسیم-40 به آرگون-40 را اندازه گیری می کند. پتاسیم یک عنصر فراوان است که این روش را بسیار متنوع می کند. می توان از آن برای اندازه گیری سن انواع سنگ ها، از فوران کوه وزوویوس تا شروع خود منظومه شمسی استفاده کرد. این برای سنگهایی که روی زمین تشکیل شدهاند مفید است، زیرا دانشمندان میتوانند آلودگی آرگون اضافی را که به داخل سنگها راه مییابد و ممکن است سن را تغییر دهد، توضیح دهند.
گروه گزارش