“آژنگ نیوز”:استاد علیرضا شجاع‌پور، شاعر میهنی ایران، در پی چند ماه بیماری طاقت‌فرسا، سحرگاه دیروز چهارشنبه ۲۶ مهرماه ۱۴۰۲ چشم از جهان فروبست و به دیدار دوست شتافت.استاد شجاع‌پور، دانش‌آموخته حقوق و علوم اداری و دیپلمات بازنشسته وزارت امور خارجه، بیستم اسفند ۱۳۲۱ در خاندانی از بزرگان لرستان، در ازنا چشم به جهان گشود؛ از دوران کودکی و به‌ویژه در آیینهای شاهنامه‌خوانی لرستان، با شعر شاعران بزرگ ایران آشنا شد، استعداد شاعری‌اش را نشان داد و پس از طی دوران جوانی و سرودن اشعار عاشقانه و نیز طنزآمیز، رفته رفته روی به مفاهیم ژرفتر آورد و در غالب اشعارش، به ایران و تاریخ، فرهنگ و تمدن آن و مسائل اجتماعی ایرانیان پرداخت.
استاد شجاع‌پور در همه قالبهای شعر فارسی و در سبکهای کهن و نو تبحر داشت و اشعار متنوع و ارزشمندی به گنجینه شعر و ادب فارسی افزود. مثنوی‌های «وطن»، «عشق جاویدان من؛ ایران من»، «در بارگاه فردوسی» و «ساقی‌نامه»؛ و شعر نیمایی «رستم و سهراب» از مهمترین و مشهورترین آثار ایشانند.
وی غزلسرایی چیره‌دست نیز بود و غزلهای ناب و استواری با مضامین عرفانی، عاشقانه و اجتماعی سروده‌است. مشاعره او با سیمین بهبهانی، بانوی غزلسرای معاصر، و تضمین به اشعار سعدی، حافظ و شهریار هم از آثار برجسته ایشان است.
ایشان از اینها گذشته، پژوهشهایی در شاهنامه فردوسی و اشعار سعدی و حافظ داشت که برخی از آنها به نشر رسیده یا در کلاسهای شاهنامه‌پژوهی و حافظ‌شناسی ایشان ارائه شده‌است.سه مجموعه شعر نیمه‌تمام (۱۳۷۷)، وطن یعنی همین‌جا یعنی ایران (۱۳۸۱) و هنوز نیمه‌تمام (۱۳۹۹) در کنار [تصحیح] شاهنامه فردوسی (۱۳۸۰) و بیژن و منیژه (۱۳۸۹)، کتابهای منتشرشده از ایشان هستند. اشعار، جستارهای ادبی و دست‌نوشته‌های پژوهشی منتشرنشده‌ای نیز از ایشان به جای مانده‌است.
آیین تشییع و بدرود با پیکر استاد علیرضا شجاع‌پور روز آدینه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۲ ساعت ۹:۳۰ در خانه هنرمندان و به‌دنبال آن، آیین تدفین پیکر ایشان در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا برگزار شد.
گروه خبر