“آژنگ نیوز”:در دوران باستان، باد در برخی موارد به عنوان یک خدا یا تحت تأثیر یک خدا شناخته می شد. بعضی ها آن را پدیده ای قابل پیش بینی و/یا توضیح به عنوان یک پدیده طبیعی (اغلب به عنوان عامل تکان خوردن) می دانستند. باد برای دریانوردی، کشاورزی و برنامه ریزی شهری و همچنین مدیریت سلامت و بیماری مهم بود. باد، و هر دو قدرت مفید و مخرب را داشت.دز یک متن باستانی توضیح مشروح باد به شرح زیر آمده است:
و اما بیان بادها .بدان که چهار باد مشهور است، یکی باد صبا که از مشرق آید و او را قبول نیز خوانند که روبروی کعبه آید.
دوم باد دبور که از قبله آید در اقلیم ما.
سیوم باد شمال که از طرف قطب شمال آید.
چهارم باد جنوب که از جانب قطب جنوب آید.
و در میان هر یک از این دو باد، دو باد دیگر است که هشت باد دیگر بود، و از این هشت باد، چهار باد را نام معلوم است و چهار دیگر را نام معلوم نیست.
و بدان که باد شمال و جنوب بیشتر آید از باد صبا و دبور.
و باد شمال به زمستان زمهریر آرد، و به تابستان به غایت خوش آید.
و باد جنوب به تابستان سموم آرد و به زمستان معتدل آید.
و این صورت بادهای دوازده گانه است.
اما کمی و بسیاری باد از آن سبب است که سرمای صعب روی زمین را خشک و سخت کند، یا گرمای بسیار، زمین را خشک گرداند و از زمین بخار بیرون نتواند آمد. چون از آن چندی برآید و از زمین بخار نتواند درآمد، و بدان سبب باران نیز نبارد، هوا فاسد گردد و قحط و تنگی و بیماری و مرگ و وبا در عالم پدید آید و به خلایق سختی رسد تا وقتی که بخارهای زمین قوت گیرد و زمین را بشکافد و زلزله شود و بیرون آید، بارندگی شود و فراخی و صحت پدید آید به فرمان خالق ارض و سما.
گروه تاریخ