“آژنگ نیوز”:سدهوور (که در ابتدا سد بولدرنامیده شد)، در مرز آریزونا-نوادا، در چنین روزی در سال ۱۹۳۶میلادی شروع به تولید برق برای مناطقی مانند لس آنجلس کرد .آغاز فعالیت این سدرا با رژه جشن گرفتند.
این سد در بلک کانیون بر روی رودخانه کلرادو، در مرز آریزونا-نوادا، ایالات متحده و بین سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۳۶ ساخته شد، بالاترین سد بتنی قوسی گرانشی در ایالات متحده است. دریاچه مید را که ۱۸۵ کیلومتر در بالادست امتداد دارد و یکی از بزرگترین دریاچه های مصنوعی در جهان است، محصور می کند.
برای سال‌ها، ساکنان جنوب غربی آمریکا به دنبال رام کردن کلرادو برای جلوگیری از سیل و تامین آبیاری برای تبدیل منطقه خشک به زمین‌های حاصلخیز بودند. بزرگترین مانع برای ساخت یک سد، موضوع تخصیص حق آبه در میان هفت ایالت حوضه زهکشی رودخانه کلرادو بود. پس از جلساتی که در سن دیگو، توسان، سالت لیک سیتی، لس آنجلس و دنور برگزار شد، آشکار شد که به توافق رسمی برای تقسیم عادلانه آب بین ایالت ها نیاز است.
هربرت هوور در سال های قبل از جنگ جهانی از منطقه لوور کلرادو بازدید کرده بود و با مشکلات و پتانسیل توسعه آن آشنا بود. هوور پس از تصدی سمت وزیر بازرگانی در سال ۱۹۲۱، ساخت سدی بر روی رودخانه کلرادو را پیشنهاد کرد.
علاوه بر کنترل سیل و آبیاری، منبع آب قابل اعتمادی را برای لس آنجلس و کالیفرنیای جنوبی فراهم می کند. هزینه های خود را از طریق فروش نیروی برق آبی که تولید می کند جبران می کند.
محل استقرار سد یعنی منطقه لوور کلرادو همچنین یک مقصد اصلی دیدنی است، با حدود هفت میلیون بازدید کننده در سال، که تقریباً یک میلیون نفر از آنها به تورهای گردشگری به دیدار از سد می روند.
پس از پایان دوره ریاست وزارت بازرگانی هوور، نام‌های “سد بولدر کانیون” و “سد بولدر” به طور مکرر هنگام اشاره به سد مورد استفاده قرار می‌گرفت، ظاهراً به این دلیل که وزیر کشور جدید آقای هوور را دوست نداشت.
با این حال، نام سد هرگز به طور رسمی از “هوور” تغییر نکرد.البته هوور بعدا به سمت ریاست جمهوری آمریکا نیز رسید.
گروه گزارش