“آژنگ نیوز”:المپیک آسیایی هانگژو در کشور چین پایان یافت.در این مسابقات،تیم اعزامی از ایران در رده بندی مدالها با ۱۳ مدال در رده هفتم قرار گرفت.رده ای که حداقل در مقایسه با ۲۰ مدال دوره قبل، یک شکست مطلق تلقی میشود.البته کاهش مدال طلا به خودی خود یک شکست نیست.بلکه مهم دلایل این نزول در رتبه است.
بیاید یک نگاهی به حواشی مسابقات المپیک داشته باشیم:
ژیمناستیک در مسابقات در رشته پرش از خرک برای اولین بار در تاریخ ایران و بعد از ۶۵ سال مدال نقره گرفت .اما!فدراسیون مدتهاست رئیس ندارد. چون انتخابات ندارد! یا چون رییس دارد و فدراسیون جهانی آن را قبول ندارد،ریاست او کار آمدی ندارد.یعنی فردی که فدراسیون جهانی قبول دارد با فردی که در ایران فعال است فرق میکند.مشکل بیشتر آنجا بود که دو بازیکن نمیدانستند اعزام می شوند یا خیر!به گفته مقامات کمیته ملی المپیک حاضر در هانگژو و در برنامه ورزشی شبکه ورزش وقتی مسئولین از تمرنات بازیکنان دیدن میکردند موقع تمرین در ایران، وسیله خرک شکست.
پینگ پنگ بعد از ۶۰ سال در رشته تیمی مدال برنز آسیا را دریافت کرد. البته با وجود تیمهای قدرتمند جهان در آسیا ،قطعا این مدال میتواند معادل مسابقات جهانی و یا المپیک جهانی باشد.در رشته دونفره نیز این افتخار تکرار شد و برای اولین بار مدال برنز نصیب تیم ایران شد.اما همین تیم اعزامی فقط دارای سه بازیکن و تنها یک مربی بود. به گونه ای که در مسابقات همزمان باید یک بازیکن در نقش مربی ظاهر می شد!
تیم بدمینتون ایران گرچه توفیقی نداشت ،اما اعزام آن بدون مربی نمیتواند نمونه ای برای مدیریت خوب باشد!
تیم شطرنج ایران شگفتی آفرینی بعدی ایران بود. این تیم مدال طلا را به خود اختصاص داد.تیمی که فقط یک مربی داشت و آن مربی سرپرست هم بود!
برای اینکه به اهمیت حضور کادر فنی پر تعداد اشاره کنیم.باید بیافزاییم که بسیاری از تیمها و بازیکنان ایرانی در آخرین لحظاتازمسابقات ،نتایج را واگذار کردند که این علاوه بر ضعف روحی مفرط(و نه ضعف بدنی)بیانگر کمبود حمایت از سوی کادر فنی است.
البته این موضوع مربوط به زمان آغاز تمرینات در ایران بوده و ریشه در قبل از اعزام دارد.به عنوان نمونه یک بازیکن میگفت سن من کم است و المپیک برای من تجربه است!مشخص است که او آموزش لازم را نگرفته و باور لازم راندارد.همه تمرین میکنند تا کسب تجربه کنند و در مسابقات مهمی مثل المپیک نتیجه بگیرند.هیچ عقل سلیمی و یا قهرمان ورزشی آماده از نظر ذهنی ؛اینگونه سخن نمی گوید.عده دیگری هم از ناداوری شکایت داشتند.انگار بقیه تیمها و بازیکنان مسابقاتشان بدون داور برگزار میشد!
در مورد ورزش پر مخاطبی مثل فوتبال که حکایت بیشترتاسف برانگیز است. از یک سرباز در یک جنگ پرسیدند چرا نتوانستی جلوی دشمن بایستی گفت به هزاردلیل.گفتند یکی از آنها را بگو.گفت فشنگ نداشتم!گفتند بقیه اش را نگو!تیم فوتبال المپیک ایران بازیکن کم داشت!در حالی که از چهار سال قبل روز مسابقات معلوم بود.هیچکس حاضر نبود مربی این تیم شود.کادر فنی دستمزد مناسب نداشت!هیچ تیم باشگاهی حاضر نبود بازیکن اش را به این تیم بدهد.
نکته دیگر مربوط به حضور ورزشهای رزمی در المپیک است. این رشته یکی از مدال آور ترین رشته های ورزشی بوده است. وقتی تیم جودو با شکست مطلق و کسب هیچ مدال! به کارش پایان داد .از سوی برخی چنین مطرح میشد که جودو به دلیل محرومیت چند ساله به این وضعیت دچار شده است.در حالی که اولا این محرومیت باید به فرصت تبدیل میشد فرصتی برای برنامه ریزی، شناسایی و پرورش استعدادها و آماده سازی تیم برای حضور در مسابقات بعدی.نکته دوم اینکه در رشته های رزمی دیگر هم که محرومیتی در کار نبود؛ توفیقی حاصل نشد.انگار پس از اینکه ورزشکاران رزمی مدتهای مدید مدال آور شده بودند؛ نیازی به ممارست و تمرین و آماده سازی حس نمیشد!اگرچه میدانیم که قطعا همه این ورزشها نیز مشکلات درونی داشته اند که کارشناسان باید به تحلیل آن بپردازند.چون قطعا کادر فنی و بازیکنان نیزنمی خواهند موفق نباشند!
چه شد که اینگونه شد؟!
اما اشاره به نکته بنیادین در خصوص ورزش ما اهمیت داد.برای ورود به بحث به این نکته می پردازیم که کشور چین میزبان مسابقات المپیک برای اولین بار تعداد طالهایش به مررز۲۰۰ عدد رسید ؟چرا این اتفاق رخداد .یعنی آنها نسبت به چهار سال پیش به شدت پیشرفت کردند.اما تیم ما به شدت پسرفت کرد!
برای تبیین این وضعیت به موارد متعددی میتوان اشاره کرد. اما به یک دلیل بنیادین می پردازیم:اگر مراسم افتتاحیه مسابقات آسیایی هانگژو را دیده باشید. به یک نکته مهم پی میبرید. مراسم ترکیبی از فعالیتهای هماهنگ انسانی و دیجیتالی بود.به گونه ای که نمیتوانستید تشخیص دهید که کدام بخش مجازی و کدام دیجیتالی است.حتی دو دونده دیجیتالی و واقعی مشعل المپیک بازیهای آسیایی را روشن کردند.در مسابقات مختلف نیز دخالت فناوری های روز را میشد مشاهده کرد. مثلا بکار گیری رباتهایی مثل سگ برای کمک به داوران و عوامل برگزاری مسابقات.اما مهمترین بخش درمورد حضور فناوریهای نوین روز مربوط به روند آماده سازی بازیکنان قبل از مسابقات بوده است.
امروزه در ورزش سخن در مورد بکارگیری دانش فناوری در همه زمینه ها ست. بگونه ای که ورزش امروز را ورزش هوشمند مینامند.در روند آماده سازی تیمهای دنیا فناوری حرف اول را میزند.علم فناوری دانش مستقلی است که در خدمت ورزش قرار گرفته است.بنابر این تا این نقص مرتفع نشود از این پس کمتر تیم ورزشی و یا بازیکن ورزشی از ایران در مسابقات موفق خواهدبود.توفیق برخی از ورزشکاران ما در نبرد با ورزشکاران برآمده ازاین غول فناوری نشانگر وجود استعدادهای ناب است که توانسته اند در این شرایط نابرابر موفق شوند.
بارها شنیده ایم که تیم والیبال ما پسرفت کرده اما ژاپن پیشرفت کرده است. اکثر کارشناسان هم از نسل سازی استعداد یابی و مشکل در دریافت!سرویس ضعیف و..این قبیل مسایل سخن گفته اند.یا مثلا در کشتی تیلور و یزدانی سخن از این بوده که نباید زیر یک خم میداد یا فاصله اش را حفظ نکرد.!دوستان! زمان این بحثها گذشته ماخیلی وقت است وارد عصر تکنولوژی شده ایم اگر در ورزش ایران یاد نگیریم که از ابزار مدرن، علم و فناوری روز و دانش پیشرفته در آماده سازی تیمها بهره بگیریم؛در مسابقات بعدی هم مقامی نخواهیم آورد. حالا باید به این سوال پاسخ داد که آیا با وجود مربیانی که از علم فناوری بی بهره اند یا مسئولان ورزشی که در خصوص علم و فناوری ورزشی، اطلاعات کمی دارند ُمیتوان به ورزش سرو سامانی داد!
لطفا یه این بحثها که ناداوری شد،شانس نیاوردیم ،روزمان نبود، شب مان نیود، آمدیم تجربه کسب کنیم و غیره خاتمه دهیم.وقتی آخرین مدل گوشی تلفن همراه را با قیمتهای چندصد میلیونی به دستمان میگیرم؛ پس می دانیم که تکنولوژی امروز حرف اول را می زند!
نویسنده:حسن محرابی
گروه گزارش