“آژنگ نیوز”:توجه به حقوق زنان و امکان اشتغال آنها در تاریخ معاصر بیانگر ریشه های تحول بسیاری از جوامع به شمار می آید.
در انگلستان ساکسون (قبل از فتح نورمن ها در سال ۱۰۶۶) زنان متاهل می توانستند دارایی را به ارث ببرند. با این حال، پس از فتح نورمن در سال ۱۰۶۶، ایده یکسان بودن توسعه یافت. این بدان معناست که زن و شوهر به عنوان یک واحد دیده می شوند. بنابراین زن متاهل نمی توانست به نام خود دارایی داشته باشد. با این وجود، در قرون وسطی، برخی از زنان طبقه متوسط مشاغل خود را اداره می کردند. در انگلستان، مرجری کمپ، یک آسیاب با بهره گری از نیروی اسب را اداره می کرد و از اسب برای آسیاب ذرت استفاده می کرد. زنان مجرد و بیوه ها هنوز هم می توانستند دارایی داشته باشند. زنانی که با پیشه وران ازدواج می‌کردند، اغلب حرفه شوهرشان را یاد می‌گرفتند و اگر شوهرشان می‌مرد آن را ادامه می‌دادند.
حقوق زنان در قرن ۱۶ و ۱۷
در سال ۱۵۱۳ هنری هشتم به جنگ فرانسه رفت. او ملکه کاترین آراگون را فرماندار قلمرو و کاپیتان ژنرال نیروهای داخلی در غیاب او کرد. به عبارت دیگر، او حاضر بود سلطنت را به آن زن بسپارد. در سال ۱۵۴۱هنری دوباره به جنگ فرانسه رفت. این بار او کاترین پار را در غیاب او نایب السلطنه کرد. در قرن ۱۶ و ۱۷، مشاغل (معلم، وکیل، پزشک) به روی زنان بسته شد. با این حال، برخی از زنان شغل داشتند. برخی از آنها پارچه نخ ریسی کار می کردند. زنان نیز خیاط، آسیاب، رنگرز، کفاش بوده و گلدوزی ولباسشویی هم انجام می دادند. برخی از زنان در تهیه غذا مانند ، نانوا یا قنادی کار می کردند. زنان نیز در خیابان ها مواد غذایی می فروختند. یک شغل بسیار متداول برای زنان خدمتکار خانگی یا مامایی و داروسازی بود.
با این حال، بیشتر زنان خانه دار بودند و به شدت مشغول کاربودند. اکثر مردان بدون کمک همسرشان نمی توانستند یک مزرعه یا تجارت داشته باشند. زنان فقیر و متوسط بسیار مشغول بودند، اما زنان ثروتمند نیز بیکار نبودند. در یک خانه بزرگ باید خدمتکاران را سازماندهی و نظارت می کردند. همچنین اگر شوهرش از خانه دور بود، زن معمولاً املاک را اداره می کرد. اغلب اوقات همسر یک تاجر حساب‌های او را انجام می‌داد و اگر او به مسافرت می‌رفت، از تجارت مراقبت می‌کرد. اغلب هنگامی که یک تاجر وصیت نامه خود را می نوشت، تجارت خود را به همسرش واگذار می کرد – زیرا او می توانست آن را اداره کند.
در قرن شانزدهم، دختران به مدرسه نمی رفتند. با این حال، دختران خانواده های مرفه معمولاً در خانه تحصیل می کردند. معلمان به دختران طبقات بالاتر آموزش می دادند. مادران آنها به دختران طبقه متوسط خواندن، نوشتن، حساب و مهارت هایی مانند خیاطی آموزش می دادند. به دختران بازرگانان اغلب آموزش داده می شد که تجارت پدرشان را اداره کنند. در اوایل قرن شانزدهم، برخی از زنان طبقه بالا تحصیلات عالی داشتند.
دو تن از همسران هنری هشتم، کاترین آراگون و کاترین پار تحصیلکرده بودند. الیزابت اول نیز تحصیلات خوبی داشت و خواندن را دوست داشت. دختران ثروتمند موسیقی و رقص و سوزن دوزی را آموختند. آنها همچنین خواندن و نوشتن را آموختند و زبان هایی مانند یونانی و لاتین، اسپانیایی، ایتالیایی و فرانسوی را یاد گرفتند. با این حال، در اواخر قرن شانزدهم، دختران زمان کمتری را برای موضوعات آکادمیک و زمان بیشتری را صرف مهارت هایی مانند موسیقی و گلدوزی می کردند.
علاوه بر این، در طول قرن هفدهم مدارس شبانه روزی دخترانه در بسیاری از شهرها تأسیس شد. در آنها به دختران موضوعاتی مانند نوشتن، موسیقی و سوزن دوزی آموزش داده می شد. در قرن شانزدهم معمولاً ازدواج ها به جز برای فقرا ترتیب داده می شد. طلاق معلوم نبود به طور قانونی دختران در سن ۱۲ سالگی می توانند ازدواج کنند. با این حال، معمولاً فقط دخترانی از خانواده های ثروتمند بودند که در جوانی ازدواج می کردند.
اکثریت زنان در اواسط ۲۰ سالگی ازدواج کردند. حقوق زنان در قرن هجدهم در قرن هجدهم تغییرات کمی در حقوق زنان رخ داد. دختران خانواده‌های مرفه به مدرسه می‌رفتند، اما برای آنها مهم بود که «موفقیت‌هایی» مانند گلدوزی و موسیقی را یاد بگیرند تا دروس آکادمیک. با این وجود، تعدادی از نویسندگان و دانشمندان زن مشهور در قرن هجدهم وجود داشتند. ماریا کرچ یک ستاره شناس مشهور بود.
کارولین هرشل هم همینطور. لورا باسی یک فیزیکدان بود. ماریا آگنسی یک ریاضیدان معروف و امیلی دو شاتله یک زن فیزیکدان و ریاضیدان بود. در سال ۱۷۹۲، مری ولستون کرافت کتابی به نام «حقوق زنان» منتشر کرد. در قرن هفدهم و قرن هجدهم، زن متاهل نمی توانست دارایی داشته باشد. با این حال، زمانی که زنی در شرف ازدواج بود، خانواده‌اش می‌توانست مقداری از اموال را برای او امانت بگذارد به آن املاک جداگانه می گفتند.
به عنوان مثال، زمین می توانست در امانت برای او نگه داشته شود و او حق داشت هر گونه درآمدی را از آن حفظ کند. شوهرش حق نداشت بیوه هایی که قصد داشتند برای بار دوم ازدواج کنند نیز می توانستند یک ملک جداگانه ایجاد کنند. عده ای اموالی را در وصیت نامه خود به اقوام زن واگذار کردند تا در امانت برای آنها به عنوان املاک جداگانه نگهداری شود. شوهر نیز وظیفه قانونی داشت که از همسرش حمایت کند. شوهر نیز مسئول بدهی های همسرش بود.
تهیه و تنظیم:محبوبه غلامی
گروه تاریخ