“آژنگ نیوز”:یک روزنامه محلی به اشتباه گزارش داد که یک “بشقاب پرنده” در نزدیکی رازول، نیومکزیکو پیدا شده است. اگرچه این ادعا به سرعت توسط مقامات رد شد، حادثه رازول در نهایت به مرکز یک نظریه توطئه مبدل شد که شامل بشقاب پرنده ها و فرازمینی ها می شد.
چند روز پس از سقوط یک چیز درخشان در صحرای نیومکزیکو، در جولای سال ۱۹۴۷ میلادی مرکز هوایی ارتش رازول بیانیه‌ای مطبوعاتی منتشر کرد که می‌گوید ارتش بقایای یک «دیسک پرنده» را پیدا کرده است. اگرچه این اعلامیه به سرعت به عنوان اشتباه رد شد، اما زمینه را برای یکی از ماندگارترین داستان های یوفو در تمام دوران ها فراهم می کند.
در بیانیه مطبوعاتی اولیه ارتش در رسیدگی به کشف لاشه هواپیما توسط دامدار W.W. “مک” برازل آمده بود:. شایعات فراوان در مورد بشقاب پرنده دیروز زمانی به واقعیت تبدیل شد که دفتر اطلاعات گروه بمب ۵۰۹ نیروی هوایی هشتم، میدان هوایی ارتش رازول، با همکاری یکی از دامداران محلی موفق به کشف یک بشقاب پرنده شد. دردفتر گزارشهای کلانتری شهرستان چاوز، آمده است:”شیء پرنده هفته گذشته در مزرعه ای در نزدیکی رازول فرود آمد. دامدار بدون داشتن امکانات تلفنی، یک بشقاب پرنده را تا زمانی که توانست با کلانتر تماس بگیرد، نگهداری کرد، و او نیز به نوبه خود به سرگرد جسی آ. مارسل از ۵۰۹ اطلاع داد. دفتر اطلاعات گروه بمب. بلافاصله اقدام کرد و بشقاب پرنده در خانه دامدار جمع آوری شد. این وسیله در میدان هوایی ارتش رازول بازرسی شد و متعاقباً توسط سرگرد مارسل به مقر فرماندهی بالاتر قرض داده شد.
اما گزارشهای مطبوعاتی روز بعد، داستان بسیار پیش پا افتاده‌تری را روایت می‌کنند: ارتش بقایای بازیابی شده را بقایای یک بالون هواشناسی و تجهیزات مربوطه تشخیص داده بود. همچنین در گز ارش تاکید شده بود:بشقاب پرنده – اصطلاحی که به تازگی توسط روزنامه ها برای توصیف اولین مشاهده بشقاب پرنده به طور گسترده منتشر شده بود – یافت نشد.
ارتش می‌گوید، آدمک‌هایی مانند این‌ها، که در طول آزمایش‌ها از بالن‌ها رها می‌شوند، داستان‌هایی از اجساد بیگانگان را ایجاد می‌کنند. در حالی که به نظر می‌رسید یک توضیح ساده این موضوع را حل می‌کند، حادثه موسوم به رازول سه دهه بعد دوباره به افکارعمومی بازگشت. مصاحبه‌های جدید با افرادی که اطلاعاتی درباره سقوط هواپیما ارائه می‌کردند و انتشار کتاب چارلز برلیتز به نام «حادثه رازول» در سال ۱۹۸۰، جان تازه‌ای در داستان دمید و رازول را به فریادی برای یوفولوژیست‌ها و معتقدان واقعی تبدیل کرد. شایعات مربوط به کشف اجساد فرازمینی و پوشش دولتی چنان جایگاهی در فرهنگ عامه پیدا کرد که دولت ایالات متحده دست به اقدامی غیرعادی زد و در دهه ۱۹۹۰ دو گزارش تهیه کرد که به این موضوع پایان داد. در جمع آوری گزارش های عظیم، نیروی هوایی اسناد زیادی را در رابطه با حادثه رازول جمع آوری و از طبقه بندی خارج کرد. گزارش جدید رازول با عنوان واقعیت در برابر داستان در صحرای نیومکزیکو، که در سال ۱۹۹۴منتشر شد، در حدود ۱۰۰۰ صفحه حجم داشت و هدفش این بود که «هر آنچه را که نیروی هوایی در مورد ادعای رازول می‌دانست به کنگره و مردم آمریکا بگوید». با ارایه دومین گزارش رازول در سال ۱۹۹۷: پرونده بسته شد . این گزارش تنها چند روز قبل از پنجاهمین سالگرد حادثه رازول منتشر شد. در این گزارش آمده بود که روایت‌های شاهدان عینی مرتبط با ماجرای سال ۱۹۴۷ در واقع سال‌ها بعد اتفاق افتاد، به مرور زمان در هم پیچیده شد و ابهام حادثه رازول منجر به تقویت تخیل عمومی شد.
در این گزارش آمده است: «فعالیت‌های نیروی هوایی که در طول سال‌های متمادی رخ داده، تجمیع شده‌اند و اکنون نشان داده می‌شود که اصل ماجرا طی دو یا سه روز در ژوئیه ۱۹۴۷ رخ داده است.اما “بیگانگان” مشاهده شده در صحرای نیومکزیکو در واقع آدمک های آزمایشی انسان نما بودند که توسط بالون های ارتفاع بالا نیروی هوایی ایالات متحده برای تحقیقات علمی به بکار گرفته شدند.” علیرغم ادعای ارتش مبنی بر اینکه حادثه رازول یک اثر جانبی مخفی کاری جنگ سرد و فانتزی های علمی-تخیلی بود، داستان همچنان یک نقطه حیاتی در افواه است. همچنین شهر رازول به یک مقصد گردشگری تبدیل شده است که میزبان موزه و مرکز تحقیقات بین المللی و سالانه بشقاب پرنده ها است.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش