“آژنگ نیوز”:زبان فارسی در کشور اندونزی از مقاطع تاریخی مختلف نفوذ داشته است.زبان اندونزی که آنرا باهزا اندونزیا میگویند از ریشه زبان مالایی گرفته شده است که واژه‌ها و استعاراتی از زبان سانسکریت ،فارسی ،عربی ،هلندی و انگلیسی به آن افزوده شده است.
راجع به نفوذ و رواج واژه‌های فارسی در زبان اندونزی خاور شناس معروف هلندی دکتر جی.ک. کوان تحقیقاتی انجام داده استاد همرامین حین رساله ای در این باب و چگونگی نفوذ فرهنگ ایرانی در اندونزی تألیف و موضوع را تأیید کرده است.
در زبان جدید اندونزی یا باهزا اندونزیا لغات فارسی بسیار دیده می‌شود مانند:آستانه که میگویند “ایستانه” یا بازار که میگویند “پاسار” و همینطور تماشا “تماسا”، خرما، “کرما” ،شال ،“سال“، خیمه، “کیمه“، پیغام، “پیاکام“ ،بابا، “باپاک“، بیهوش، “بیهوس“، لشکر، “لسکر“ و یا آفتاب ابلیس، افوس افیون، بلبل، بندر، بستان ،بی بی ،پهلوان، پیاله، تاج ،شاه، تخت، ترازو، تریاک، کلاه ،گل، کباب ،کرسی، گندم، لیمو، ناخدا ،میدان و..کلمات بسیار دیگر.
مروری بر تاریخ دوره اسلامی در اندونزی و سایر نقاط مجمع الجزایر مالایی به ما یادآوری می کند که جوامع و بازرگانان ایرانی، به ویژه پس ازورود اسلام به ایران، سفرهای زیادی در این منطقه داشته اند .
سنگ قبر ملک ابراهیم (۸۲۲ میلادی ) در روستای گرسیک و همچنین آرامگاه حسین خیر بن امیرعلی استرآبادی (۷۳۳ میلادی) و آرامگاه حسین فارسی (۸۲۲ میلادی) در سوماترا و جاوه از جمله آثاردر جهت صحت این مدعای تاریخی هستند.
ابن بطوطه که در سال ۴۶ بعد از میلاد از جزیره سوماترا دیدن کرده است به حضور برخی مقامات ایرانی از جمله بهروز، قاضی شرف الدین امیر سید شیرازی و تاج الدین اصفهانی از جمله اشاره می کند. سلطان علاءالدین شاه، پادشاه مقتدر مالاکا، تحت تأثیر مشاوران و علمای ایرانی خود بود.
دربارهای پادشاهی که از نظر سیاسی ایرانی شده بودند و همچنین هندی‌های مسلمان توانستند سنت‌های دلپذیر،زبان و ادبیات نوینی را برای همتایان مسلمان خود در اندونزی و کشورهای مالایی زبان منطقه به ارمغان بیاورند.
گروه گزارش