محبت برای روابط، افراد و جامعه مهم است. روابطی که محبت آمیز هستند به احتمال زیاد رضایت بخش بوده و در طول زمان ادامه خواهند داشت. افرادی که دوستی و حمایت دیگران را تجربه می کنند و همچنین نسبت به دیگران احساس محبت می کنند، احتمال بیشتری دارد که از سلامت روانی و جسمی بالایی برخوردار باشند.
بیش از سه دهه است که روانشناسان اجتماعی و دیگر دانشمندان علوم اجتماعی در مورد محبت تحقیق می کنند. نوع محبتی که بیشتر مورد سنجش و مطالعه قرار گرفته است، محبت تجربه شده به یک شریک با محبت است. با این حال، زمانی که دانشمندان علوم اجتماعی شروع به اندازه‌گیری محبت کردند، متوجه شدند که انواع یا فرعی‌های مختلفی وجود دارد، حتی در مورد یک دوست با محبت.
در حقیقت ایده محبت به قدمت حضور بشر بر روی زمین است. ادبیات تاریخی نشان می دهد که اهمیت محبت در دوران باستان مشابه جهان معاصر بوده است. همچنین نشان می‌دهد که محبت انواع مختلفی دارد و محبت یک احساس اولیه انسانی است. اما محبت چیست؟
در درجه اول، محبت یک احساس است که شامل یک واکنش شیمیایی در مغز است. بر رفتار و عواطف انسان تأثیر می گذارد. با این حال، محبت چیزی فراتر از یک واکنش شیمیایی است. این پیوندی است که بین موجودات زنده و بویژه انسان های دیگر یا یک رابطه ایجاد می کند. این موضوع شامل صمیمیت، وفاداری، تعهد، اشتیاق و اعتماد است. محبت یک احساس مثبت در نظر گرفته می شود اما ممکن است همیشه صادق نباشد. محبت احساسی است که با رفتارها و اعمال مشخص می شود. پس اگر اعمال و رفتاری که در محبت وجود دارد مضر باشد نباید آن را یک محبت مثبت تلقی کرد. اما اصل حاکم بر حس محبت در مجموع مثبت است.
گروه گزارش