“آژنگ نیوز”: با توجه به افزایش تقاضا برای دوچرخه، و کشورهایی که آماده اند میلیاردها دلار برای طراحی مجدد شهرهای خود با تمرکز جدید بر دوچرخه سواری و پیاده روی هزینه کنند، لازم است به یاد بیاوریم که چگونه ظهور دوچرخه در اواخر قرن نوزدهم جوامع را در سراسر جهان متحول کرد.
این یک فناوری بسیار لازم بود که به راحتی معادل تلفن هوشمند امروزی است. برای چند سال پرمخاطره در دهه ۱۸۹۰، دوچرخه یکی از وسایلی بود که باید داشته باشید — حمل و نقل سریع، مقرون به صرفه و شیک که می توانست شما را به هر کجا که دوست داشتید، هر زمان که دوست داشتید، به صورت رایگان به شما منتقل کند.
تقریباً همه می توانستند سواری را یاد بگیرند و تقریباً همه این کار را می کردند. سلطان زنگبار دوچرخه سواری کرد. تزار روسیه نیز چنین کرد. امیر کابل برای تمام حرمسراش دوچرخه خرید. اما این طبقات متوسط و کارگر در سراسر جهان بودند که واقعاً دوچرخه را از آن خود کردند. برای اولین بار در تاریخ، توده‌ها متحرک بودند و می‌توانستند هر طور که می‌خواهند بیایند و بروند. دیگر نیازی به اسب و کالسکه گران قیمت نیست. دوچرخه کاربردی تر می شد، زیرا نه تنها سبک وزن، مقرون و به صرفه ،بلکه نگهداری آن آسان بود، بلکه سریع ترین چیز در جاده ها بود.
بدین ترتیب جامعه متحول شد. زنان به ویژه مشتاق بودند، دامن های دست و پا گیر ویکتوریایی خود را کنار می گذاشتند، لباس های شکوفه دار و «منطقی» انتخاب می کردند و دسته دسته به جاده می رفتند. سوزان بی. آنتونی در مصاحبه ای با نیویورک ساندی ورلد در سال ۱۸۹۶ گفت: “من فکر می کنم دوچرخه سواری بیش از هر چیز دیگری در جهان برای رهایی زنان کمک کرده است.
در سال ۱۸۹۸ دوچرخه‌سواری در ایالات متحده به یک فعالیت محبوب تبدیل شده بود که مجله تجارت نیویورک ادعا کرد که بیش از ۷۰ میلیون پوند در سال برای رستوران‌ها و تئاترها هزینه از دست دادن کسب و کار را به همراه داشت. تولید دوچرخه به یکی از بزرگترین و خلاقانه ترین صنایع آمریکا تبدیل شد. یک سوم از تمام درخواست های ثبت اختراع مربوط به دوچرخه بود – به قدری که اداره ثبت اختراع ایالات متحده مجبور شد یک ضمیمه جداگانه برای رسیدگی به همه آنها بسازد.
از کنجکاوی تا جنون
فردی که عموماً به اختراع دوچرخه مدرن نسبت داده می شود، یک انگلیسی به نام جان کمپ استارلی بود. عموی او، جیمز استارلی، در دهه ۱۸۷۰ یک صنعت مرتبط با دوچرخه را توسعه داده بود. این مخترع ۳۰ ساله در سال ۱۸۸۵ با مردد شدن به اینکه اگر دوچرخه‌ها خیلی ترسناک و خطرناک نبودند، تقاضای بیشتری برای دوچرخه‌ها وجود داشت، در کارگاه خود در کاونتری شروع به آزمایش دوچرخه‌ای زنجیردار با دو چرخ بسیار کوچک‌تر کرد. پس از آزمایش چندین نمونه اولیه، او به دوچرخه ایمنی Rover رسید، یک ماشین 45 پوندی که کم و بیش شبیه چیزی است که امروزه ما به عنوان یک دوچرخه به آن فکر می کنیم.
هنگامی که برای اولین بار در یک نمایشگاه دوچرخه در سال ۱۸۸۶ به نمایش درآمد، اختراع استارلی به عنوان یک کنجکاوی در نظر گرفته شد. اما دو سال بعد، هنگامی که آن را با لاستیک پنوماتیک تازه اختراع شده همراه کرد – که نه تنها باعث کاهش سرعت دوچرخه نشد بلکه باعث شد دوچرخه ایمنی جدید حدود ۳۰ درصد سریعتر شود – نتیجه جادویی بودو استقبال از دوچرخه سوار هم بیشتر شد.
مثلا سوابق کلیسایی در انگلستان نشان می‌دهد که ازدواج‌های بین روستایی در دوران شوق دوچرخه‌سواری در دهه ۱۸۹۰ افزایش چشمگیری داشته است. ”
سازندگان دوچرخه در سراسر جهان تلاش کردند تا نسخه های خود را ارائه دهند و صدها شرکت جدید برای پاسخگویی به تقاضا به وجود آمدند. در نمایشگاه دوچرخه استنلی در لندن در سال ۱۸۹۵، حدود ۲۰۰ دوچرخه ساز ۳۰۰۰ مدل را به نمایش گذاشتند.
یکی از بزرگترین تولیدکنندگان دوچرخه‌ها آقای کلمبیا بود که کارخانه‌اش در هارتفورد، کانکتیکات، می‌توانست به لطف خط مونتاژ خودکار خود یک دوچرخه در دقیقه تولید کند – یک فناوری پیشگام که روزی به نشانه صنعت خودرو تبدیل خواهد شد. کلمبیا به عنوان یک کارفرمای پیشرفته در صنعت پررونق، پارکینگ دوچرخه، کمدهای خصوصی، وعده های غذایی یارانه ای در غذاخوری شرکت و یک کتابخانه را برای کارکنان خود فراهم کرد.
تقاضای سیری ناپذیر برای دوچرخه باعث ایجاد صنایع دیگری شد – بلبرینگ، سیم برای پره، لوله فولادی، ابزار دقیق – که به این دوچرخه ها شکل می‌داد.
استقبال ازدوچرخه همراه با تاثیر امواج تبلیغات نیز گسترش یافت. هنرمندان مأمور ایجاد پوسترهای زیبا شدند که بازاری پرسود برای فرآیندهای لیتوگرافی جدید توسعه یافته که امکان چاپ در رنگ‌های غنی و زنده را فراهم می‌کردند. استراتژی های بازاریابی، مانند منسوخ شدن برنامه ریزی شده و عرضه مدل های جدید در هر سال، با تجارت دوچرخه در دهه ۱۸۹۰ شروع شد.
با دوچرخه هر چیزی ممکن به نظر می رسید و مردم عادی به سفرهای خارق العاده ای می پرداختند. به عنوان مثال، در تابستان ۱۸۹۰، یک ستوان جوان در ارتش روسیه از سن پترزبورگ به لندن رکاب زد، به طور متوسط ۷۰ مایل در روز. در سپتامبر ۱۸۹۴، آنی لندندری ۲۴ ساله با تعویض لباس و یک هفت تیر مرواریدی از شیکاگو به راه افتاد تا اولین زنی باشد که در سراسر جهان دوچرخه سواری می کند. درست کمتر از یک سال بعد او به شیکاگو بازگشت و یک جایزه ۱۰هزار دلاری دریافت کرد.
ظهور دوچرخه تقریباً همه جنبه های زندگی را تحت تأثیر قرار داد – هنر، موسیقی، ادبیات، مد، حتی نوع زندگی انسان. سوابق کلیسایی در انگلستان افزایش قابل توجه ازدواج های بین روستایی را در دوران شوق دوچرخه سواری در دهه ۱۸۹۰ نشان می دهد.
آهنگساز انگلیسی هنری داکر در سال ۱۸۹۲ با دیزی بل و ترانه معروف آن “دوچرخه ای ساخته شده برای دو نفر” در هر دو سوی اقیانوس اطلس موفقیت بزرگی به ثمر رساند. نویسنده H.G. Wells، یک دوچرخه‌سوار مشتاق و یک ناظر اجتماعی زیرک، چندین «رمان دوچرخه‌سواری» نوشت، روایت‌های ملایمی که حول محور امکانات رمانتیک، رهایی‌بخش و طبقه‌بندی‌کننده این شکل جدید حمل‌ونقل فوق‌العاده است.
ولز تنها فردرؤیایی نبود که نقش دوچرخه را در شکل دادن به آینده می دید. نویسنده ای در مجله جامعه شناسی آمریکایی در سال ۱۸۹۲ اظهار داشت: «تأثیر [دوچرخه ها] در توسعه شهرها انقلابی خواهد بود.» نویسنده در مقاله ای با عنوان «تأثیر اقتصادی و اجتماعی دوچرخه» پیش بینی کرد که شهرهای سبزتر و آرام‌تر با ساکنان شادتر، نظافت بیشتر، سالم‌تر در اختیار ردمقرار خواه داشت. او نوشت، به لطف دوچرخه، جوانان جهان را بیشتر می بینند و دارا تماس های گسترده تر می شوند. در غیر این صورت آنها به ندرت از فاصله قدم زدن از خانه های خود فراتر می رفتند، با دوچرخه دائماً در بسیاری از شهرهای اطراف پرسه می زنند و با کل شهرستان ها و در زمان تعطیلات آشنا می شوند و به ندرت چندین ایالت را کاوش می کنند. چنین تجربیاتی باعث رشد در انرژی، اعتماد به نفس و استقلال در شخصیت می شود.
از نگاهی دیگر،نفوذ سیاسی میلیون ها دوچرخه سوار و یکی از بزرگترین صنایع کشور منجر به بهبود سریع وضعیت تردد در خیابان های شهر و جاده های روستایی شد، زیرا دوچرخه سواران به معنای واقعی کلمه راه را برای عصر هنوز پیش بینی نشده خودرو هموار کردند. بروکلین یکی از اولین مسیرهای دوچرخه سواری اختصاصی کشور را در سال ۱۸۹۵ افتتاح کرد، مسیری از پارک پراسپکت به جزیره کانی. حدود ۱۰هزار دوچرخه سوار در روز اول از آن استفاده کردند. دو سال بعد، شهر نیویورک اولین کد ترافیکی کشور را در پاسخ به تعداد فزاینده‌ای از دوچرخه‌سواران شیفته سرعت، وضع کرد. تدی روزولت، کمیسر پلیس شهر، پلیس‌های دوچرخه‌سوار را معرفی کرد که می‌توانستند تندروها را دستگیر کنند، زیرا بیشتر شکایت مردم همچنان ازسریع‌ترین دوچرخه سوارها در جاده بود. در بخشی ازاین شهر هر یکشنبه تردداتومبیل را ممنوع می کند – و دوچرخه سواران آن را دوست دارند.
در سالهای اخیرقبل از اینکه دهه به پایان برسد، صنعتگران در تجارت دوچرخه در هر دو طرف اقیانوس اطلس در حال کار سریع و ایجاد تغییرات گسترده تر در زمینه تولید دوچرخه هستند تا این وسیله نقلیه همچنان در زندگی انسانها تغییراتی را ایجاد کند.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش