“آژنگ نیوز”:ممنوعیت جویدن آدامس در سنگاپوریکی از روشهای توسعه است..با اینکه سنگاپور جزو ۵ مقصد اول توریستی جهان است، اما آدامس جویدن در این کشور ممنوع می باشد.حتی حمل آدامس هم هزار دلار جریمه دارد! تنها جایی که آدامس را می توان در آن تهیه کرد، داروخانه‌هاست .ضمنا باید آدامس را در خانه به عنوان مصرف دارویی جوید.
لازم به یاد آوری است که ممنوعیت فروش آدامس در سنگاپور از سال ۱۹۹۲. لازم الاجرا شده است. البته از سال ۲۰۰۴ ، برای آدامس های دارای زمینه درمانی ، دندانپزشکی و نیکوتین استثناءوجود دارد . بر این اساس می توان آدامس را با توصیه پزشک،دندانسازو یا داروساز با ثبت نام؛ خریداری کرد.
اما چرا استفاده تفریحی از آدامس در سنگاپور ممنوع شده است؟به گفته لی کوان یو ، اولین نخست وزیر سنگاپور ، وزیران توسعه ملی برای اولین بار در مورد ممنوعیت آدامس در اوایل دهه ۱۹۸۰ با او تماس گرفتند. در آن زمان ، برخی از کنترل های اولیه از جمله ممنوعیت تبلیغات تلویزیونی که باعث فروش یا مصرف آدامس می شد ، اعمال شده بود.در آن زمان گزارش شده بود که سالهای متمادی هیئت توسعه مسکن؛ سالانه ۱۵۰هزار دلار استرالیا برای نظافت آدامس هایی که در پیاده روها ، در سوراخ کلید ، اطراف املاک مسکونی و حتی صندلی های حمل و نقل عمومی رهاشده بود ،هزینه کرده است.
در ابتدا ، لی کوان یو با ممنوعیت کامل مخالف بود و برخی دیگر نیز نظر می دادند که این اقدامی بسیار شدید است .به جای آن می توان به راحتی از طریق آموزش و جریمه علیه مجرمان؛مشکلات را حل کرد. اما همه اینها در سال ۱۹۸۷پس از راه اندازی سیستم Mass Rapid Transit برای حمل ونقل؛تغییر کرد. هزینه های این سیستم مدرن حمل ونقل که در ترنها نیز بکار گرفته شده بود؛ بالغ بر ۵میلیارد دلار بود و سیاستمداران از نحوه مدرن سازی و حتی ایجاد انقلاب در دولت شهر بسیار هیجان زده بودند. بنابراین وقتی مردم شروع به چسباندن آدامس روی سنسورهای در قطار کردند که باعث خرابی درها و در نتیجه اختلال طولانی مدت خدمات قطار شد ،مقابله با آدامس جویدن از طریق تبلیغات رسما جایگاه خود را در جزیره از دست داد.
به دنبال همین سیاست در سال ۱۹۹۲ ، ممنوعیت توسط رئیس جمهور ، گو چوک تانگ وضع شد .اما نظرات موافق و مخالف این ممنوعیت وجود داشت. طرفداران این ممنوعیت از پایان یافتن مشکلات ناخوشایند خوشحال شدند ، به ویژه کسانی که مشاغل آنها شامل تراشیدن آدامسهااز سطوح مختلف بود. از سوی دیگر ، مخالفان احساس کردند که ممنوعیت ناگهانی برای آزادی های فردی بسیار شدید و محدود کننده است. برخی از این مخالفان حتی تا آنجا پیش رفتند که ممنوعیت را نادیده گرفتند و برای جبران مشکل خود از مرز مالزی به جوهور بارو برای خریدن و جویدن آدامس می رفتند. با کمال تعجب ، دولت سنگاپور هرگز سعی نکرد مانع از انجام این کار مردم شود! در عوض جریمه ای را برای کسانی که به صورت پنهانی آدامس می فروختند ؛تعیین کرد.
ممنوعیت آدامس جویدن تنها یکی از چندین قانون مختلف، برای بهبود پاکیزگی جزیره سنگاپور است که شامل قوانین ضد زباله ، نقاشی های دیواری و تف کردن می باشد. تقریباً یک دهه پس از وضع این ممنوعیت ، یک خبرنگار بی بی سی پیشنهاد داد که داشتن چنین قوانین سختی می تواند تأثیر منفی بر خلاقیت تجاری و پیشرفتهای اقتصادی داشته باشد . لی کوآن که ضمن علاقه به پیشرفت اقتصادی به حاضر جوابی نیز شهرت داشت گفته بود : “اگر نمی توانید فکر کنید، چون نمی توانید بجوید ،بهتر است خوردن یک موز امتحان را کنید. ‘
نویسنده پریانکا قوش
مترجم :احسان محرابی
گروه گزارش