“آژنگ نیوز”:آیا جایگاه احترام در جامعه ما فراموش شده؟وقتی بچه بودیم والدین به ما اهمیت و جایگاه احترام را یاد می دادند.آنان به ما آموخته اند که به دیگران ، حریم خصوصی و باورهایشان احترام بگذاریم. به ما آموخته اند که به عقاید مذهبی آنها ، به کشورمان و به قانون نیز احترام بگذاریم.اما امروز این وضعیت چطور است؟ احترام یکی از نیازهای اساسی جامعه ماست. جامعه ای بدون احترام ، جامعه ای است محکوم به شکست. در اثر هرج و مرج ، درگیری و در نهایت دچار نابودی شده و هویتش را از دست خواهد داد.
هر فرد ، فارغ از موقعیت ، زمینه اجتماعی یا تاریخی یا حتی خصوصیات شخصی خود ، از یک کرامت و ارزش ذاتی برخوردار است. این کرامت را هرگز نمی توان دست کم گرفت، انکار یا تحقیر کرد.احترام در ذات وجود ما به عنوان افراد جامعه قرار دارد. هیچ کس به من عزت نمی دهد. ارزش من از بیرون حاصل نمی شود. ارزش شخصی ما هرگز نمی تواند با کارهایی که انجام می دهیم ، محل زندگی ، میزان کار خود ، حرفه ای که داریم ، عقیده ما ، آنچه دیگران درباره ما می گویند یا حتی “کیفیت زندگی” ما اندازه گیری شود. هر یک از ما باید دقیقاً احترام بگذاریم و مورد احترام واقع شویم زیرا ما انسان هستیم. همه ما در این دنیای واحد جایگاه یکسانی به عنوان نوع بشر داریم .
گفته می شود که “احترام از خودفرد شروع می شود.” هیچ کس خود را حقیر نمی داند. نه ، ما برای خود ارزش قائل هستیم و از خودمان مراقبت می کنیم . هر یک از ما بهترین ها را برای خود می خواهیم. گوردون هینکلی یک بار گفت ، “احترام به خود آغاز پرورش فضیلت در مردان و زنان است.” شناخت موضوع عزت نفس؛ ازسوی هریک از ما یک قدم مهم برای احترام به دیگران است. اگر برای خود ارزش قائل نباشیم ، برای چه کسی یا چه چیز دیگری می توانیم ارزش قائل شویم؟
این یک ضرورت اجتماعی است در کنار احترام به خودما ن، باید به دیگران نیز احترام بگذاریم. هرکدام از ما باید همسایه خود را به عنوان “خود دیگری” در نظر بگیریم که زندگی و وسایل لازم برای زندگی با عزت را در نظر دارد. هیچ دولتی نمی تواند ( به تنهایی) ترس ، تعصب و نگرش غرور و خودخواهی را که مانع ایجاد جوامع برادرانه و صلح آمیز می شود ،را از بین ببرد. چنین مسائلی فقط با احترامی که هر شخص به همنوعش، یک خواهر یا برادر واقعی قایل می شود ، متوقف می گردند.
احترام واقعی به یکدیگر منجر به زندگی مسالمت آمیز می شود. البته احترام به زندگی انسانها و توسعه آن به میزان زیادی نیازمند به وجود صلح در جامعه است. صلح واقعی صرفاً نبود جنگ نیست یا تنها به حفظ توازن قوا بین دشمنان محدود نمی شود. صلح واقعی و در درون جامعه ،بدون حفاظت از افراد ، ارتباطات آزاد ، احترام به کرامت اشخاص و مردم وترویج رویه احترام با محوریت انسان ؛ حاصل نمی شود. احترام و پیامد آن صلح و وفاق اجتماعی زمینه ساز عدالت و اتحاد واقعی است. دنیای ما هرچه سریعتر از ما می خواهد با ترویج احترام ، زمینه برقراری عدالت و برادری واقعی را با توجه به تهدیدهای مختلف وفشارهای بیرونی فراهم آوریم.
گروه گزارش