درشیوع ویروس کرونا وجه مثبتی را میتوان دید.اینکه:
جنگ در بین کشورها، درحال محو شدن است. در طول تاریخ انسان جنگ را امری مسلم فرض می کرده و درهمان حال صلح وضعیت موقت و شکننده تلقی می شده است.
در دو قطب سیاسی همواره به جنگ و خون‌ریزی به عنوان بهترین انتخاب فکر می کردند،حتی اگر درصلح بسرمی‌بردند.
برای مثال ،اگر چه آلمان و فرانسه درسال 1913 با یکدیگر درصلح بودند، برهمگان آشکار بوداین دو می توانند تهدیدی برای یک دیگر درسال1914باشند. هرزمان که سیاست مداران ،ژنرال ها،بازرگانان وحتی عوام مردم برای آینده برنامه ریزی می کردند ،همواره جایگاهی هم برای جنگ درنظر میگرفتند.
هرحکومتی درجهان این احتمال را درنظر دارند که همسایگان می‌تواند در هر زمان سرزمین شان را تسخیر کنند و بر ارتش شان چیره شوند،مردم‌شان راقتل عام‌کنند و کشورشان را اشغال کنند.
اگر چه جنگ در اندیشه ی برخی درهمان جایگاه گذشته باقی مانده است اما بیش از هرزمان دیگر در بیشتر مناطق به پدیده‌ای نادر تبدیل شده است. درحالی که خشونت انسانی در جوامع کشاورزی کهن علت 15 درصد از مرگ‌ها بود، درقرن بیستم این خشونت تنها 5 درصد از آمار مرگ را به خود اختصاص داد واین رقم در ابتدای قرن بیست و یکم به یک درصد تنزل یافته است.
اما امروزه دولت ها،شرکت های تجاری و آحاد مردمی آینده نزدیک خود را ترسیم می‌کنند، بسیاری از آنها به جنگ به عنوان یک رویداد احتمالی فکر نمی کنند. و ابرقدرت های جهان را به یافتن راهکار های صلح جویانه برای پایان دادن به درگیری ها سوق داده است.
اما همزمان اقتصاد جهانی از یک اقتصاد مادی گرا به اقتصادی مبتنی بر دانش چرخش نموده است. درگذشته منابع اصلی ثروت، دارائی های طبیعی ومادی، مثل معادن ، مزارع و چاه‌های نفت و محسوب می شدند. اما امروزه منبع اصلی ثروت دانش و علم است زیرا بهره برداری از این منابع طبیعی و سوددهی آنها به همان روش سنتی و‌بدون استفاده از شیوه ی های علمی ممکن نیست…
با شروع بیماری‌کرونا که در دسامبر 2019 در شهر ووهان چین باانتقال از حیوان به انسان و از انسان به انسان ونهایتا همه گیرشدن آن بین انسان ها شیوع پیدا کرد.وبعد از فراگیر شدن این ویروس رقابتی برای ساخت دارو و‌تجهیزات مقابله بااین اپیدمی بین کشورها و شرکت های تجاری آغاز شده و تا کنون هیچ کشوری به این موفقیت دست پیدا نکرده است واین رقابت مزایای علم ودانش رابرای انسان نمایان میکند.
درنقطه مقابل “علم ودانش” یک منبع مهم و اصطلاحا خون صنعت مدرن وجود دارد یعنی (نفت) ولی باشیوع این بیماری و فراگیرشدن به صورت جهانی جنگ نفتی که بین عربستان و روسیه رخ داد قیمت نفت به پایین ترین نرخ خود در چند دهه اخیر رسید.و بار دیگر بی ارزشی آن نسبت به علم ودانش نمایان شد.
اما این روشن است که “اگر بتوان مناطق نفتی را از طریق جنگ به تسخیردر آورد ،اما دانش را نمی توان از آن راه فتح کرد.”
بنابراین وقتی دانش به یک وسیله اقتصادی مهم برای رسیدن به هدف سود دهی تبدیل میشود،سود آوری جنگ تنزل می یابد وجنگ بیش از پیش به مناطقی محدود می شوند که اقتصاد هنوز برپایه شیوه ها و افکار غیرعلمی قرار دارد.
اگر بشریت به این فهم نائل شود و درهمین مسیر قدم بردارد در آینده و به عبارتی در قرن بیست و دوم جنگ موشک،تانک ،اسلحه و نهایتا کشتار وخون ریزی جای خود را به صلح و رقابت های علمی برای نجات بشریت از زوال و درنتیجه تکامل او خواهد بود.
نویسنده:حامد دوستمرادی
گروه گزارش