قهوه خانه ای بین راه همدان و کرمانشاه در سال 1345خورشیدی. در جلوی تصویر سماور قدیمی اما در حال کار! مشاهده می شود.بر روی تخت های جلو قهوه خانه که با قالی فرش شده اند ،مسافران نشسته و مشغول خوردن چای و استراحت هستند تا بتوانند مسیر سفرشان را با آرامش بیشتری ادامه بدهند. اما نکته مهم نوشته ی روی دیوار در باره ی استفاده ی د.د.ت علیه جانوران موذی توسط بهداشت محیط است .این شعار و توصیه به استفاده از د د ت، به منظور اجرای برنامه های بهداشتی جدید در این سالها بود.
ددت در پایان جنگ جهانی دوم، زمانی که خاصیت مؤثر آن در برابر پشه‌های ناقل انگل مالاریا توسط دانشمندان برتانیایی، ایتالیایی و آمریکایی مشخص شد، مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۵۵ برنامه‌ای برای مبارزه جهانی علیه مالاریا به اجرا گذاشته شد و میزان مرگ و میر از ۱۹۲ تن در یکصدهزار نفر به ۷ تن رسید.
در پی اجرای اصل چها ترومن و برنامه اصلاح کشاورزی در سال 1329یکی از اولین مناطقی که در آن از ددت استفاده شد استان اصفهان و منطقه کمال آباد بود .در ابتدای امر یک برنامه کشاورزی مدرن برای این منطقه طراحی کردند واز مهمترین پروژه‌هایی که برای توسعه کمال‌آباد به انجام رسید، افشاندن د.د.ت در تمامی منازل و ساختمان‌های روستا بود .این اقدام به منظور از بین بردن پشه‌های مالاریا صورت گرفت. اگرچه این روستا در محیط ابتلا به این بیماری قرار نگرفته بود ولی چند نمونه از این بیماری وحشتناک در روستا دیده شده بود و این سم‌پاشی در ابتدا آرامش ذهنی ساکنین را در مورد این بیماری به وجود آورد.
به دنبال آن مصرف ددت رو به فزونی گرفت و کشاورزان و مراکز بهداشتی ازجمله در همین شهرهای همدان و کرمانشاه از آن استفاده زیادی می‌کردند.
اما به تدریج آثار مخرب این سم در طبیعت هویدا گشت. یکی از اولین نشانه‌های آن تاثیرات منفی بود که روی پرندگان گذاشت. این ماده قبل از آشکار شدن ایرادات آن، به دلیل هزینه تولید بسیار پایین و اثرات خوبی که روی آفات می‌گذاشت مورد توجه واقع شد.
گروه تاریخ