خریدو فروش مدرک تحصیلی تقلبی یک مشکل قدیمی است.با اوج گرفتن ایده استفاده از مدرک تحصیلی برای کسب درآمد،در شهریور ماه سال ۱۳۵۵گزارشی منتشر شد که بر اساس آن عنوان شده بود ، افرادی که در خارج تحصیل می کردند ،با اهداء قالیچه به استاد ومترجم رساله های خود، دکترای قلابی می گیرند .
در این گزارش آمده بود واقعیت این است که بعضی از دانشجویان در خارج مدارک تقلبی گرفته اند و با همین مدرک تقلبی پله های ترقی را طی کردند و به پست های نان و آب دار رسیده اند .حتی افرادی وجود دارند که با همین شیوه از دانشگاه معروف سوربن پاریس دو دکترا گرفته یکی در تعلیم و تربیت یکی در رشته دیگر.
در فرانسه انگلیس آلمان آمریکا عده ای وجود دارند که زندگی خود را از راه نوشتن تز در رشته های مختلف می گذرانند .آنها در کشور خود دفتر و دستکی دارند و با دریافت هزینه کمی برای دانشجویان خارجی دکترا می نویسند.
تز نویسان حرفه ای فقط رشته تحصیلی ،نام دانشگاه و نام استاد را از دانشجومی پرسند .کلیه مطالب تزرا از سیر تا پیاز خودشان تحریر میکنند ودربرابردریافت وجه قابل توجهی تحویل دانشجو می دهند.
اگر با این معدود فارغ التحصیلان دانشگاه خارج درباره هر موضوع که بحث کنید. آنها از خامی فکر و از طرز ابتدایی استدلاب وبیا نشان به سادگی در میابید که چنین آدمی نه تنها دکترای واقعی ندارند.
حتی سالی یک بار سر کلاس درس دانشگاه هم ننشسته اند.
این مسئله اگر عمومی شود، برای آینده جامعه فاجعه آمیز است.اینجاست که که ضرورت یک نظارت مستمر و موثر از سوی وزارت علوم بر نحوه تحصیل دانشجویان ایرانی مقیم خارج نمودار می‌شود.
وزارت علوم تنها مدارک صادره از دانشگاه های فرنگ را نباید ارزیابی کند. بلکه آدمی را هم که چنین مدرکی در دست دارد ،باید مورد ارزیابی و شناسایی قرار بدهد.
گروه تاریخ