“آژنگ نیوز”:حادثه «لوسیتانیا»یک واقعه عجیب و یکی از روشهای سیاسی چرچیل در تاریخ جنگ جهانی است.شرح ماجرا چنین است که در سال ۱۹۱۵میلادی انگلستان قصد داشت آمریکا را به جنگ جهانی یکم، بکشاند. وزیر دریاداری، وینستُن چرچیل و مشاور مارکسیست ،وودرو ویلسُن، ادوارد مندل هاوس بر این باور بودند که اگر آلمان مقصر غرق‌شدن یک کشتی بریتانیایی با مسافران آمریکایی شناخته شود، ایالات‌متحده مجبور به جنگ خواهد شد. کشتی مجلل «لوسیتانیا»، بدون این‌که مسافران سوار بر آن تصورش را بکنند، در حال حمل سلاح و مواد منفجره به بریتانیا بود.
لوسیتانیا که از نیویورک حرکت کرده بود، حامل ۶۰۰ تن مواد منفجره، ۶ میلیون گلوله فشنگ، ۱۲۰۰ جعبه گلوله انفجاری، و البته تعدادی مسافر آمریکایی بود. سفارت آلمان در واشنگتن از این موضوع اطلاع داشت و سعی کرد با آگهی‌هایی در روزنامه‌های آمریکا به مسافران آمریکایی هشدار دهد، هرچند این آگهی‌ها در بیشتر موارد رد شدند.
زمانی که لوسیتانیا به ساحل ایرلند نزدیک شد، دستور کم‌کردن سرعت آن را دادند و «جونو»، کشتی جنگی محافظش با آن قطع ارتباط کرد. چرچیل از این موضوع که زیردریایی‌های آلمانی در اطراف منطقه حضور دارند اطلاع داشت. او عمداً سرعت لوسیتانیا را کاهش داد و به جونو دستور عقب‌نشینی داد تا لوسیتانیا به یک هدف آسان و بی‌دفاع تبدیل شود. برخورد یک اژدر آلمانی باعث مشتعل‌شدن مهمات و انفجار دوم شد که همین امر موجب غرق‌شدن این کشتی بزرگ تنها در ۱۸ دقیقه گردید! تقریباً ۱۲۰۰ تن از ۱۹۵۹ مسافر آن که ۱۲۸ تن از آنان هم آمریکایی بودند، در این حادثه جان خود را از دست دادند. رسانه‌های آمریکایی آلمان را مقصر جلوه دادند، اما هیچ حرفی از مهمات قاچاق (یا شاید یک بمب از قبل کارگذاشته‌شده؟) که واقعاً باعث غرق‌شدن لوسیتانیا شد، نزدند.
در طول دهه ۱۹۵۰، نیروی دریایی بریتانیا تلاش کرد تا شواهد تاریخی انفجار لوزیتانیا را با انداختن بمب‌های زیرآبی روی کشتی غرق‌شده از بین ببرد.
نویسنده: مایک کینگ
ترجمه آرین زرتاری
گروه تاریخ