“آژنگ نیوز”: امسال نخستین جایزهٔ دوسالانهٔ پرویز اذکائی چهارشنبه سوم اردیبهشت ۱۴٠۴ برگزار شد، جایزه‌ای که خود بنیان نهاد، و به نحو احسن و شایسته جناب دکتر اکبر ایرانی و جناب حسین زندی، با همراهی و همفکری دیگر دوستان نام و یاد استاد را زنده کردند؛ و با حضور اساتید و بزرگان ادب فارسی و مفاخر فرهنگی عطر و بوی فرهنگ را در همدان دوچندان کردند.
از دیگرسو استادان گرامی و ارجمند دکتر نصرالله پورجوادی، دکتر محمد سوری، خانم مریم قشقایی و دکتر سعید کریمی قدم‌رنجه کرده و به کتاب‌فروشی کوچک ما تشریف آوردند. حضوری بس مبارک و مایهٔ مباهات. در این میان قرعهٔ فال به نام بنده هم زده شد و نشانِ (جایزهٔ دوسالانه اذکائی) را دریافت کردم.
اشاره به این نکنه هم ضروری است که همدان‌دوستی استاد اذکائی بی‌حد و بی‌اندازه بود. آثار و برکاتش در حیات و مماتش چنان عیان است که حاجت به بیان نیست. جایی نوشته‌ام که می‌گفت: «آجرهای شهر همدان را برشمرده‌ام». یا دوستانی که به او توصیه می‌کردند تا کتابخانه‌اش را وقف دائره‌المعارف بزرگ اسلامی یا فلان جا و دیگر جا بکند در پاسخ می‌گفت: «کتاب‌هایم اگر کاغذ تخمه‌فروش بقال سر کوچه شود بهتر است تا در جای دیگر قدر ببینند، داخل همدان باشند دلم آرام می‌گیرد.» او به‌واقع و بدون گزافه‌گویی قناعت کرده بود، از خود و خان‌ومانش مایه گذاشته بود؛ تا این‌که توانسته بود کتاب‌خانه‌ای درخور و عظیم گردآورد. اما باسخاوت و دودستی تقدیم مردم همدان کرد.
استاد از سپیده تا شام کتاب خواند و با انتشار آثارش زکاتش را پرداخت، آن‌هم نه برای فرهنگ بل برای جهل‌ستیزی. اذکائی با کتاب زندگی کرد، کتابی بزرگ شد و از خود کتاب به‌یادگار گذاشت. یک‌بار کتابدار (گویا) کتابخانهٔ مجلس شورای ملی فراموش کرد که استاد داخل کتابخانه و در پشت قفسه‌ها مشغول زیر و رو کردن کتاب‌هاست و در را به روی او بست و رفت، اذکائی گرسنه و تشنه، بدون دغدغه و نگرانی، از کتاب‌ها برای آن شب سیراب شد؛ و دیگربارها…
گزارش از:مهدی به خیال
گروه گزارش