“آژنگ نیوز”:توصیف اوضاع آشفته مالیاتی در وزارت دارائی دهه ۳۰ به روایت علی اکبر ضرغام وزیر دارایی وقت چنین است:روزیکه در سال ۱۳۳۸ خورشیدی به وزارت دارائی رفتم در همان جلسه معارفه – گفتم من احتیاج بدریافت مالیات زیاد ندارم و خوشم نمیآید مرتبا آمار در دسترس من قرار داده شود که این ماه رقم وصولی چند میلیون تومان بیش از ماه مشابه میباشد عقیده من این بود محیط را طوری باید آماده نمود که مودیان مالیاتی استقبال نمایند و همچنین اقتصاد مملکت را طوری باید اداره نمود که خود بخود به درآمد دولت اضافه شود . در همان روزهای اول که متصدی وزارت دارائی شدم اطلاع پیدا کردم ۱۲۰۰ نفر از کارمندان وزارت دارائی تحت عنوان وابسته مرتبا حقوق خود را دریافت میکنند بدون اینکه در عرض سال حتى یک روز کاری برای وزارت دارائی انجام بدهند.
سرلشکر علی اکبر ضرغام
عده ای از آنها در خارج از ایران اقامت داشتند و حقوق آنها را نیز اشخاص دیگری بوکالت آنان از صندوق حسابداری دریافت میکردند. پرونده های برخی از آنها را خواستم دیدم مشکل کار آنها مربوط به بودن کار یا نبودن کار در وزارت دارائی نیست بلکه اکثر این عده چون در گذشته روی خاصه خرجی وزیر دارائی وقت بدون رعایت سلسله مراتب و طی کردن مقامات کوچک و بزرگ وپله پله بالا رفتن و وصول به پستهای بالا ناگهان شاغل پیشکاری دارایی و یا سایر پستهای مهم شده اند و وقتی آن وزیر دارائی مستعفی میشده وزیر دیگری متصدی وزارت دارائی میگردید این عده تغییر شغل پیدا میکردند و چون پست همطر از پست پیشکاری یا مدیر کلی و یا ریاست اداره خالی نبود حاضر نمیشدند پست های پائین تر را مثلا پستهای قبل از پیشکاری و ریاست اداره را قبول نمایند حکم وابسته بودن به کارگزینی بنام آنها صادر میشد بدون اینکه کار کنند و قدمی بردارند ولی حقوق خود را مرتبا دریافت میداشتند .
اول کاری که نمودم تک تک و بعد دسته دسته این این عده ۱۲۰۰ نفری را البته آن عده ایکه در تهران اقامت داشتند به اطاق کار خود خواستم و با صراحت بآنها گفتم چون یک روز بدون انجام کار از صندوق دولت حقوق نگرفتم لذا تا موقعیکه وزیر دارائی هستم اجازه نمیدهم راست راست در خیابانها پرسه بزنید ولی حقوق خود را دریافت نمائید گفتم کار مهم که شما طالب میباشید وجود ندارد و اگر از حکم انتظار خدمت میترسید هر چه کار بشما ارجاع شد قبول کنید؛ و گرنه دستور صدورحکم انتظار خدمت را میدهم .باید بگویم در وزارت دارائی بدنامی کارمندان بیش از بدیدر ادارات دیگر است . در وزارت دارائی کارمندان بسیار وارد و آشنا برموز کار وجود دارند که در و سایر وزارتخانه ها اصلا وجود ندارند. در وزارت دائی فقط بدنامی سایه افکنده در صورتی که بدها در و از رت دارائی چندان زیاد نیستند.
در وزارت دارائی دسته بندی و شایعه سازی زیاده از حد وجود دارد و همین عده ۱۲۰۰ نفری چون کار نداشتند روی بیکاری بمجردی که یکی از اشخاص وزیر دارائی میشد بدنبال اوراه میافتادند . اگر بآنها کار میداد هیچ و گرنه هزار نوع شایعه برای وزیر جدید میساختند و شب نامه منتشر میکردند و اخلال مینمودند . جالب اینکه در زمان وزارت من این دسته بندی‌ها در اوائل کار تا حدی وجود داشت ولی چون از میدان بدر نمیرفتم و یک یک این افراد را هم میشناختم هر وقت بهریک از آنها میرسیدم بجای اینکه شاخ و شانه بکشم و تهدید نمایم به مجرد برخورد با آنها در مقام احوال پرسی بر میآمدم و تعارفات زیاد میکردم البته بدون اینکه وعده کار به آنها بدهم . بهر حال من تکلیف این۱۲۰۰ نفر را معلوم نمودم – چون تصمیم در صدور حکم . انتظار خدمت جدی بود همه را مشغول کار نمودم تا جائیکه در اواخر دوره وزارت دارائی من حتى یکنفر از ۱۲۰۰ نفر بدون کار نبود و هر کس که کاری صورت میداد در عوض حقوق دریافت میداشت.
منبع:خاطرات سرلشکر علی اکبر ضرغام وزیر دارایی و گمرکات در دهه ۳۰ خورشیدی
گروه گزارش