“آژنگ نیوز”:تجزیه و تحلیل قربانیان یک آتشفشان عظیم نشان می دهد کرگدن های باستانی ۱۲ میلیون سال پیش در گله های فوق العاده بزرگ زندگی می کردند.حادثه غم انگیزی که در اواسط دوران میوسن برای کرگدن‌های باستانی رخ داد، به دانشمندان این امکان را داد که تشخیص دهند این پستانداران عظیم که زمانی در سراسر آمریکای شمالی رشد می‌کردند، در گله‌های بزرگ جمع می‌شدند.
حدود ۱۲ میلیون سال پیش، بیش از ۱۰۰ کرگدن ماقبل تاریخ در یک حفره آبی در شمال شرقی نبراسکای فعلی جمع شدند. این حیوانات تک شاخ، بدنی بشکه ای شکل و پاهای کلفت داشتند، کاملاً شبیه اسب آبی مدرن. همچنین، مانند اسب آبی، از علف‌ها تغذیه می‌کردند و ممکن است مدت‌های طولانی را در داخل یا اطراف آب سپری کرده باشند.
در حالی که ممکن است تصویری زیبا در ذهن خود داشته باشید، زندگی این کرگدن های خاص پس از فوران ابر آتشفشان یلوستون و بیرون ریختن ابرهای خاکستری که در نهایت آنها را به خاک می سپرد، کوتاه شد. در نتیجه، بقایای این حیوانات و همچنین گونه‌های دیگر پستانداران در جایی که امروزه به عنوان بسترهای فسیلی آشفال شناخته می‌شود، حفظ شد. از زمان کشف آنها در سال ۱۹۷۱، محققان از وجود تعداد غیرعادی کرگدن در این مکان آگاه بودند. این به برخی گمانه زنی ها منجر شده است که چرا حیوانات زیادی در زمان فوران دور هم جمع شده بودند. آیا آنها از راه دور جمع شده اند، شاید برای اینکه از اثرات فوران پناه بگیرند یا به دلیل دیگری با هم بودند؟
تحلیل‌های جدید نشان می‌دهد که چیز دیگری در حال وقوع بوده است: به همین دلیل حیوانات ممکن است گله‌های بزرگی تشکیل داده باشند. کلارک وارد، نویسنده اصلی و فارغ التحصیل دانشگاه سینسیناتی در بیانیه ای توضیح داد: «ما متوجه شدیم که آنها خیلی حرکت نمی کنند. ما شواهدی مبنی بر مهاجرت فصلی یا هیچ مدرکی دال بر واکنش به فاجعه پیدا نکردیم.»
وارد به عنوان بخشی از یک پروژه تحقیقاتی کارشناسی ارشد تحت نظارت بروک کراولی در دانشگاه سینسیناتی و پروفسور راس سکورد از دانشگاه نبراسکا، ایزوتوپ‌ها – عناصری که دارای تعداد پروتون‌های یکسان اما تعداد نوترون‌های متفاوتی هستند- را در دندان‌های کرگدن تجزیه و تحلیل کرد. این تیم با هم نسبت ایزوتوپ‌های استرانسیوم، اکسیژن و کربن را در دندان‌ها بررسی کردند تا حرکات حیوان را در چشم‌انداز باستانی‌شان ارزیابی کنند. بر این اساس چگونه می توانید بگویید که حیوانات کجا پرسه می زدند؟ دلیل، علف و برگ ها ایزوتوپ های مشابه خاک و سنگ بستری که در آن رشد می کنند دارند. بنابراین، اگر حیوانات این پوشش گیاهی را بخورند، این ایزوتوپ‌ها را می‌خورند و به محققان این امکان را می‌دهد تا تعیین کنند که حیوانات از کجا تغذیه می‌کنند.
این شکل از تجزیه و تحلیل می تواند به طرز شگفت انگیزی دقیق باشد، بسته به اینکه پوشش گیاهی و زمین شناسی چقدر متغیر بوده است. این تکنیک امروزه برای حفاظت از حیات وحش استفاده می شود، زیرا می تواند به ردیابی مهاجرت حیوانات گسترده مانند کاریبو کمک کند. همچنین می تواند به شناسایی نیازهای زیستگاه سایر حیوانات گریزان مانند جگوار کمک کند. وارد توضیح داد: «با مطالعه کربن در حیوان، می‌توانیم کربن را در محیط بازسازی کنیم تا بفهمیم چه نوع پوشش گیاهی در آنجا زندگی می‌کرده است». در عین حال، اکسیژن می تواند دانشمندان را در مورد آب و هوای اطراف به ویژه بارندگی آگاه کند.
وارد گفت: “ما می توانیم از آن برای بازسازی میزان مرطوب یا خشک بودن محیط استفاده کنیم.” و استرانسیوم به ما می گوید که حیوان کجا غذا می جست، زیرا نسبت ایزوتوپ ها به خاک و سنگ بستر مربوط است. تی ماژور یک جانور بسیار بزرگ و درشت بود، بنابراین شکارچیان طبیعی کمی داشت. با این حال، بچه های آنها آسیب پذیر بودند، به ویژه هنگامی که با سگ های استخوان خردکننده (Borophagus Hilli) مواجه می شدند. حتی شواهدی در سایت آشفال وجود دارد که نشان می دهد شکارچیان پس از مرگ در اثر فوران، قسمت هایی از بدن خود را خورده اند. برخلاف افرادی که در زمان فوران وزوویوس کشته شدند، کرگدن هایی که در این مکان بوده ند، پس از فوران ابر آتشفشان به سرعت نمردند. در عوض، آنها به تدریج تسلیم جریان خاکستری شدند که صدها مایل را بر روی باد طی می کرد.
وارد افزود: «آن خاکستر همه چیز را می پوشاند: علف، برگ و آب. کرگدن‌ها احتمالاً بلافاصله مانند مردم پمپئی کشته نشده‌اند. در عوض، سرعت آن بسیار کندتر بود. آنها در خاکستر نفس می‌کشیدند. و احتمالاً از گرسنگی مردند.».
این مقاله در Scientific Reports منتشر شده است.
گروه گزارش