“آژنگ نیوز”:توسعه و تاریخچه کالسکه ها در جامعه بریتانیای در حال تغییر، به ویژه در رابطه با طبقات اجتماعی، جنسیت، و رفتار با اسب ها تلاقی و منعکس کننده آن تحولات بوده است. در حالی که هزاران سال است که از وسایل نقلیه اسب‌کشی استفاده می‌شده است، در اوایل قرن نوزدهم بود که کالسکه‌ها در بین طبقات اجتماعی رایج‌تر شدند و طرح‌ها و سبک‌های متمایز زیادی پدیدار شدند.
قبل از قرن نوزدهم مالکیت کالسکه از امتیازات ثروتمندان بود و به دلیل تولید گران و پیچیده آنها تقریباً برای هیچ کس دیگری غیرقابل دسترسی بود. تا اواسط قرن نوزدهم، بیشتر کالسکه‌ها برای تفریح و سرگرمی طراحی می‌شدند، نه برای اهداف عملی، که در طرح‌های مجلل آنها منعکس می‌شد.
نمونه ای از این کالسکه های مجلل در مجموعه موزه علوم، Curricle است که توسط بارکر و شرکت در لندن ساخته شده است. کوریکول ها تا اوایل قرن نوزدهم به دلیل طراحی شیک و روبازشان محبوب بودند. کالسکه‌هایی مانند این کالسکه‌ها به آرامی در اطراف پارک‌ها، خیابان‌های شهر و املاک روستایی حرکت می‌کردند و به مسافرانشان سواری راحت می‌دادند و در عین حال نشان‌دهنده ثروت و موقعیت بودند. کمپانی بارکر در تولید واگن های لوکس (و بعداً ساخت بدنه خودروهای رولزرویس) برای طبقه بالا و خانواده سلطنتی تخصص داشت. کالسکه‌های لوکس همچنین در مراسم تشریفاتی در بالاترین سطوح جامعه بریتانیا مورد استفاده قرار می‌گرفتند، از آنها نمونه قابل‌توجهی در موزه علوم، «جامعه‌پذیر روسی» است که توسط پادشاه ادوارد هشتم در سال ۱۹۳۶ اهدا شد. این کالسکه توسط هوپرز و شرکت ساخته شد که در سال ۱۸۳۰ حکم سلطنتی دریافت کرد و آنها را به یکی از معدود سازنده‌های رسمی کشتی سلطنتی تبدیل کرد. این کالسکه در سال ۱۸۹۸ ساخته شد و در مراسم تشریفاتی متاخر ملکه الیزابت دوم در طول دهه ۱۹۹۰ مورد استفاده قرار گرفت.
قرن نوزدهم شاهد پیشرفت‌های چشمگیری در صنعت کالسکه‌سازی بود که ساخت کالسکه‌ها را ارزان‌تر کرد، و به‌ویژه دوران ویکتوریا شاهد توسعه و محبوبیت طیف گسترده‌ای از طرح‌ها و سبک‌های کالسکه بود که منجر به تنوع استفاده از کالسکه در طبقات اجتماعی شد. کالسکه به شکل مناسبی از سفر برای طبقه متوسط حرفه ای در حال رشد ویکتوریایی تبدیل شد. بروگامز ها نوعی کالسکه بودند که با یک قاب جمع و جور طراحی شده بودند که می توانست توسط یک اسب کشیده شود و به وسیله نقلیه اجازه می داد در خیابان های شلوغ شهر مانند خیابان های لندن مانور دهد. بروگامز به سرعت تبدیل به کالسکه ای محبوب برای حرفه ای ها شد و در ادبیات ویکتوریایی مانند تصویر دوریان گری به آن اشاره می شود. چارلز دیکنز، یکی از مالکان برجسته بروگامز، آنها را به عنوان “برای اعضای طبقات متوسط مرفه” توصیف کرد. نمونه اولیه بروگامز که توسط لرد صدراعظم در سال ۱۸۳۸ طراحی شد در موزه علوم لندن به نمایش گذاشته شده است. نمونه دیگری از کالسکه تاجرها تاکسی هانسوم بود که در سال ۱۸۳۴ توسط جوزف هانسوم ساخته شد و در پایان قرن نوزدهم به یکی از رایج ترین کالسکه ها در بریتانیا تبدیل شد.
در اوایل قرن بیستم، بیش از نیمی از تاکسی‌های لندن از نوع هانسوم بود که به‌عنوان حمل‌ونقل عمومی به‌طور گسترده توسط حرفه‌ای‌های طبقه متوسط و بالا استفاده می‌شد. هانسوم با طراحی منحصر به فرد خود که دارای یک صندلی بلند در پشت کالسکه است، به راحتی قابل شناسایی است و کالسکه را سریع و چابک می کند. هانسوم ها به طور برجسته ای در آثار سر آرتور کانن دویل ظاهر می شوند و شیوه حمل و نقل ترجیحی برای کارآگاه شرلوک هلمز بودند. کالسکه برای طبقه کارگر از واگن ها برای حمل و نقل کالا در سراسر بریتانیا برای قرن ها استفاده می شد اما معمولاً به عنوان حمل و نقل عمومی استفاده نمی شد. این امر با ارزان‌تر شدن کالسکه‌ها برای تولید، اجاره و رانندگی در جاده‌ها و زیرساخت‌های با کیفیت‌تر تغییر کرد.
گروه تاریخ