“آژنگ نیوز”:جورج فورمن اسطوره بوکس در سن ۷۶ سالگی درگذشت.خانواده جورج فورمن در حساب اینستاگرامی فورمن متنی منتشر کردند ، که در آن آمده است: «قلب ما شکسته است. با اندوه عمیق، درگذشت عزیزمان جورج ادوارد فورمن را اعلام کردیم که در ۲۱ مارس ۲۰۲۵ در محاصره عزیزان با آرامش از دنیا رفت. او یک واعظ مؤمن، یک شوهر فداکار، یک پدر مهربان، و یک پدربزرگ مغرور و بزرگ بود، او زندگی ای را سپری کرد که با ایمان، فروتنی و هدف تزلزل ناپذیر مشخص شده بود.
فورمن دو بار قهرمان سنگین وزن جهان بود و در سال ۱۹۶۸ در مکزیکو سیتی طلای المپیک را به دست آورد. او یکی از دومین بازیگران بزرگ ورزش پس از بازپس گیری تاج قهرمانی سنگین وزن پس از دوران بازنشستگی است.
یک مشت زن ترسناک و مثل رعد و برق که اولین عنوان خود را در آن مبارزه نمادین به محمد علی کلی از دست داد، “جرج بزرگ” دو دهه بعد بازگشت تا مایکل مورر را برای دستیابی به دومین تاج قهرمانی خود ناک اوت کند. او به دلیل کارهایش در خارج از رینگ نیز به لطف گریل جورج فورمن که از زمان عرضه آن در سال ۱۹۹۴ تاکنون بیش از ۱۰۰ میلیون دستگاه فروخته است، مشهور است. مایک تایسون ساعاتی پس از اعلام مرگ فورمن، ادای احترامی احساسی به فورمن منتشر کرد. تایسون در کنار دو عکس از آنها در کنار هم نوشت: به خانواده جورج فورمن تسلیت می گویم. سهم او در بوکس و فراتر از آن هرگز فراموش نخواهد شد.
بلافاصله پس از تولد او در مارشال، تگزاس در سال ۱۹۴۹، خانواده فورمن به هیوستون نقل مکان کردند، جایی که او و شش خواهر و برادرش توسط یک مادر مجرد بزرگ شدند. فورمن که در جنوب آمریکا فقیر بزرگ شد، دبیرستان را رها کرد و از جثه و مشت هایش در سرقت های خیابانی استفاده کرد. فورمن بعداً نوشت، سپاه کار، بخشی از اصلاحات «جامعه بزرگ» رئیس جمهور لیندون بی. جانسون، «من را از بیچارگی نجات داد». از طریق این برنامه، فورمن ۱۶ساله از تگزاس نقل مکان کرد و تشویق شد تا خشم و افزایش حجم نیروی خود را به سمت بوکس هدایت کند. فورمن در ۱۹سالگی و در بیست و پنجمین مبارزه آماتور خود، مدال طلای بوکس سنگین وزن را در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی به دست آورد. او که به یک بوکسور حرفه ای تبدیل شد، ۳۷ مسابقه پیاپی را در راه رویارویی با قهرمان سلطنتی فریزر در کینگستون جامائیکا برد و در راند دوم با ناک اوت فنی پیروز شد. فورمن قبل از دیدار با علی در کینشاسا، زئیر، جمهوری دموکراتیک کنگو، در یکی از مشهورترین مسابقات بوکس تاریخ، دو بار دیگر از کمربند قهرمانی دفاع کرد.
علی هفت سال قبل به دلیل امتناع از فراخوانی به جنگ ویتنام از تاج و تخت محروم شده بود و به عنوان یک بازیکن ضعیف در برابر قهرمان بزرگتر و جوانتر وارد مسابقه شد. اما به مدت هفت راند، علی مقابل طناب ها دراز کشید و ضربات چماق فورمن را دفع کرد و در راند هشتم او را خسته و ناک اوت کرد. فورمن در سال ۲۰۰۷ به رویترز گفت: «من یک مبارز قوی وزنه‌بردار مشت‌زن بودم. من یک دستگاه پانچ بودم و این اولین باری بود که هر چه داشتم تحویل دادم و هیچ چیز کار نکرد. این از دست دادن فورمن را ویران کرد. او قبل از بازگشت به رینگ یک سال مرخصی گرفت و پس از دومین باخت حرفه ای، در سال ۱۹۷۷بازنشسته شد تا به عنوان خدمتگزار در کلیسای خداوند عیسی مسیح منصوب شود. یک دهه بعد و با وزن ۳۱۵ پوندی بسیار سنگین تر، فورمن برای جمع آوری پول برای مرکز جوانانی که در تگزاس تأسیس کرده بود، بازگشت غیرمحتملی به رینگ ترتیب داد. او در ۲۴ مسابقه پیاپی پیروز شد و به تدریج در طول مسیر لاغر شد،او سپس در سال ۱۹۹۱ در یک مسابقه ۱۲ راندی به ایواندر هالیفیلد باخت. اما سه سال بعد، او مورر بدون شکست را ناک اوت کرد و در سن ۴۵ سالگی مسن ترین قهرمان سنگین وزن تاریخ شد.
آخرین مسابقه فورمن در سال ۱۹۹۷ بود که با رکورد حرفه ای ۷۶ برد و ۵باخت به کار خود پایان داد. فورمن چهار بار در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ازدواج کرد. در سال ۱۹۸۵ برای پنجمین بار با مری جوآن مارتلی ازدواج کرد و تا پایان عمر با او ماند. او پنج پسر داشت – که همه آنها جورج نامیده می شدند -او همچنین پنج دختر بیولوژیک و دو دختر خوانده را سرپرستی می کرد..
گروه گزارش