“آژنگ نیوز”:حکاکی های ماقبل تاریخ نشان دهنده رفتار نمادین در انسان های باستان است.ظهور بیان هنری، تفکر انتزاعی و رفتار نمادین ممکن است خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می شد در تاریخ بشر رخ داده باشد. محققان با ارائه مجموعه‌ای از حکاکی‌های عمدی که بر روی سنگ‌های غار پارینه سنگی از غارهای مختلف در مکان‌های کلیدی شام یافت شده‌اند، می‌گویند اکنون شواهد روشنی برای فعالیت‌های خلاقانه در زمانی دارند که نئاندرتال‌ها و دیگر انسان‌های باستانی هنوز در زمین پرسه می‌زدند.
این طرح‌ها بر روی هسته‌های Levallois کشف شدند، که سنگ‌هایی بودند که برای کوبیدن برای تولید تکه‌های تیز انتخاب شده بودند که می‌توان آنها را به ابزار یا سلاح تبدیل کرد. چنین هسته هایی معمولاً پس از پوسته پوسته شدن دور انداخته می شدند، اگرچه به نظر می رسد که برخی از انسان های باستانی هنگام استفاده از مواد خود نیاز به دودل کردن روی مواد خود احساس می کردند. به گفته نویسندگان این مطالعه، این یافته‌ها به حل این بحث کمک می‌کند که آیا انسان‌ها قادر به خلق هنر در دوران پارینه سنگی میانه بوده‌اند – که تقریباً از۲۵۰هزار تا ۴۵هزار سال پیش ادامه داشت.
پیش از این، پیشنهاد شده بود که چنین رفتارهای شناختی پیچیده تا زمانی که انسان‌های خردمند مدرن وارد صحنه نشده بودند، وجود نداشتند. در غار Manot – که زمانی جمجمه انسان ۵۵۰۰ ساله در آن کشف شد – هسته‌های تزئین شده با طرح‌های هندسی و غار قافزه، جایی که دفن‌های انسان مربوط به حدود ۱۰۰هزار سال پیش کشف شده است، پیدا شد. محققان همچنین حکاکی هایی را بر روی یک پلاک سنگی ۵۴هزار ساله از محوطه فضای باز قنیطره پیدا کردند. با استفاده از تکنیک های پیشرفته تجزیه و تحلیل سطح سه بعدی، آنها دریافتند که همه این حکاکی ها دارای طرح های هندسی هستند که با توپوگرافی سطح همسو هستند، که نشان می دهد آنها به عنوان عبارات نمادین عمدی ایجاد شده اند.
برای مثال، نویسندگان در مقاله خود توضیح می‌دهند که در هسته مانتو، “برش‌ها یک فن تابشی از خطوط را تشکیل می‌دهند که به سمت نقطه مرتفع کمی صاف شده روی سطح آماده‌سازی هستند.” منحصربه‌فرد بودن این هسته‌های حکاکی‌شده و الگوهای شکل‌گرفته از برش‌ها نشان می‌دهد که آنها نتیجه فکر و خلاقیت هستند. این نوع تجلی را می توان به عنوان یک اقدام عمدی برای برش دادن و تشکیل یک الگو در حین کوبیدن تفسیر کرد.
در همین حال، پلاک قنیطره با «الگوی برش‌های متحدالمرکز» تزئین شده است که با طرح مشابهی که بر روی استخوان اوروک در نزدیکی آن یافت می‌شود، تزیین شده است، در حالی که هسته قفزه در کنار یک دفن انسانی و یک رسوب بزرگ اخر کشف شد که نشان دهنده رفتار نمادین است. در مقایسه، آثار برش بر روی آثار غار آمود در نزدیکی – جایی که دفن‌های نئاندرتال‌ها کشف شده است – “کم‌تر، بدون جهت یا الگوی واضح‌تر به نظر می‌رسند.” چنین نشانه‌هایی با سایر ابزارهای سنگی دوران پارینه سنگی میانه در ایتالیا مطابقت دارد که همه آنها به عنوان خراش‌های ناخواسته ناشی از استفاده کاربردی تفسیر شده‌اند.
نویسندگان مطالعه با مقایسه حکاکی‌های منوت، قفزه و قنیطره با حکاکی‌های آمود، می‌توانند تفاوت‌های بین برش‌های عمدی و تصادفی روی آثار سنگی ماقبل تاریخ را برجسته کنند. با انجام این کار، آنها پیشنهاد می کنند که برخی از انسان های باستانی در خاورمیانه واقعاً قادر به بیان هنری بودند. دکتر مای گودر-گلدبرگر، محقق ارشد این پژوهش، در بیانیه ای گفت: “تفکر انتزاعی سنگ بنای تکامل شناختی انسان است.”
گروه گزارش