“آژنگ نیوز”:ریچارد واگنر آهنگساز آلمانی که اپراها و موسیقی او تأثیری انقلابی بر روند موسیقی غربی گذاشت، درچنین روزی در سال ۱۸۸۳ میلادی در سن ۶۹ سالگی در ونیز درگذشت.
از آثار مهم او هلندی پرنده (۱۸۴۳)، تانهاوزر (۱۸۴۵)، لوهنگرین (۱۸۵۰)، تریستان و ایزولد (۱۸۶۵)، پارسیفال (۱۸۸۲)، وحلقه نیبلونگ (۱۸۶۹-۱۸۷۶) هستند.
پس زمینه هنری و تئاتری سال های اولیه واگنر (چند خواهر بزرگتر خواننده یا هنرپیشه اپرا شدند) یکی از تأثیرات شکل دهنده اصلی بود.به عنوان یک فرد تکانشگر و خودخواه، او محققی سهل انگار در دانشگاه کروزشول درسدن و نیکولایشول لایپزیگ بود. او اغلب کنسرت ها را برگزار می کرد، با این حال، پیانو و آهنگسازی را به خود آموخت و نمایشنامه های شکسپیر، گوته و شیلر را خواند. واگنر که جذب زرق و برق زندگی دانشجویی شده بود، در دانشگاه لایپزیگ ثبت نام کرد، اما به عنوان یک فرد کمکی با امتیازات پایین تر، زیرا تحصیلات مقدماتی خود را تکمیل نکرده بود. اگرچه او به طرز نامتوازنی زندگی می کرد، اما وقت خود را جدی به آهنگسازی اختصاص داد.
در هنگامیکه او وارد فعالیت گسترده در عرصه موسیقی شد برخلاف اکثر آهنگسازان اپرا، واگنر هم لیبرتو و هم موسیقی را برای هر یک از آثار صحنه ای خود نوشت. واگنر که در ابتدا شهرت خود را به عنوان آهنگساز آثاری در سبک رمانتیک وبر و میربیر ایجاد کرد، با مفهوم (“کل اثر هنری”) اپرا را متحول کرد، که به وسیله آن تلاش کرد هنرهای شاعرانه، بصری، موسیقی و دراماتیک را با موسیقی زیر مجموعه ای از درام و درام ترکیب کند.واگنر این ایده ها را به طور کامل در نیمه اول چرخه چهار اپرایی (حلقه نیبلونگ) درک کرد. ساخته‌های او، به‌ویژه آنهایی که مربوط به دوره‌های بعدی‌اش بود، به‌خاطر بافت‌های پیچیده، هارمونی‌ها و ارکستراسیون غنی، و استفاده استادانه از لایت‌موتیف‌ها – عبارات موسیقی مرتبط با شخصیت‌ها، مکان‌ها، ایده‌ها یا عناصر طرح‌ریزی، قابل توجه هستند. پیشرفت های او در زبان موسیقی، مانند رنگ آمیزی افراطی و تغییر سریع مراکز آهنگ، تأثیر زیادی بر توسعه موسیقی کلاسیک گذاشت. تریستان و ایزولد او گاهی اوقات به عنوان نشانه ای از شروع موسیقی مدرن توصیف می شود.
تا سالهای پایانی زندگی واگنر با تبعید سیاسی، روابط عاطفی متلاطم، فقر و فرار مکرر از طلبکارانش همراه بود. نوشته های جنجالی او در مورد موسیقی، نمایش و سیاست در دهه های اخیر نظرات گسترده ای را به خود جلب کرده است، به ویژه جایی که احساسات مخالف با یهودی را بیان می کند. تأثیر ایده های او را می توان در بسیاری از هنرهای قرن بیستم دنبال کرد. نفوذ آنها فراتر از ترکیب بندی به رهبری، فلسفه، ادبیات، هنرهای تجسمی و تئاتر گسترش یافت.
گروه گزارش