“آژنگ نیوز”:پلسیوسور ۱۸۳ میلیون ساله “بسیار نادر” با موزاییکی از پوست و فلس پوشانده شده بود کشف گردید.پلسیوسورها خزندگان خزندگان آبزی و گوشتخواری بودند که در شروع دورهٔ ژوراسیک پدیدار شدند.این فسیل ۱۸۳ میلیون ساله با بافت‌های نرم فوق‌العاده به خوبی حفظ شده نشان می‌دهد که برخی از پلسیوسورها هم از پوست و هم از پوسته‌ها پوشیده شده‌اند و برای زندگی در دریاها مناسب هستند.
هیولاهای دریایی نمادین همراه با دایناسورها منقرض شدند و در سراسر جهان کشف شده اند، اما یافتن بافت های نرم فسیل شده در کنار بقایای اسکلت آنها بسیار نادر است. این جدیدترین یافته – که در میان شیل پوزیدونیا آلمان کشف شده و قدمت آن به ژوراسیک پایین می‌رسد – عملاً کامل است، به خودی خود یک موهبت است و دارای آثاری از پوست در اطراف دم و باله جلویی است که آن را به اولین مطالعه عمیق در مورد بافت‌های نرم پلزیوزار تبدیل می‌کند. سلول‌های رنگدانه‌ای شامل ملانوزوم‌ها و کراتینوسیت‌ها در نمونه‌های دم در کنار سه لایه سلول‌های پوست شناسایی شدند: این نمونه ها شامل لایه شاخی (خارجی‌ترین لایه اپیدرم)، لایه خاردار (یک لایه میانی) و لایه پایه (عمیق‌ترین لایه)بودند. دیرینه شناسان همچنین ساختارهایی را بر روی باله ها یافتند که یادآور فلس های خزنده مدرن است، که نشان می دهد برخی از این حیوانات باستانی دارای پوستی صاف در بدن و دم خود بوده و پوسته های کوچکی در اندام های خود دارند. به گفته محققان، این موضوع شگفت‌انگیز است، زیرا سایر خزندگان دریایی مزوزوئیک، از جمله ایکتیوسورها، بدون مقیاس بودند.
میگوئل مارکس، دانشجوی ارشد دانشگاه و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: “بافت نرم فسیل شده، مانند پوست و اندام های داخلی، به طور استثنایی نادر است. ما از طیف وسیعی از تکنیک ها برای شناسایی پوست صاف در ناحیه دم و همچنین پوسته های لبه پشتی باله ها استفاده کردیم. این به ما بینش بی نظیری از ظاهر و زیست شناسی این خزندگان منقرض شده داد.او افزود:یافته‌های ما به ما کمک می‌کند تا بازسازی‌های دقیق‌تری از زندگی پلزیوسورها ایجاد کنیم، چیزی که از زمانی که برای اولین بار بیش از ۲۰۰ سال پیش مورد مطالعه قرار گرفتند، بسیار دشوار بوده است. همچنین، فسیل آلمانی به خوبی حفظ شده واقعاً پتانسیل بافت نرم را در ارائه بینش‌های ارزشمند در مورد بیولوژی این حیوانات منقرض شده برجسته می‌کند.” فسیل پلسیوسو با پوست حفظ شده پوست از نیمه پایینی دم به صورت یک سطح بژ و حفره دار قابل مشاهده است.
مخلوط شدن پوست و فلس‌ها نسبتاً غیرمعمول است، اما ممکن است هدف مفیدی داشته باشد، پلسیوسور برای شنا و شکار – که از پوست هیدرودینامیکی آنها سود می‌برد – و همچنین عبور از کف دریا ناهموار – به کمک باله‌های فلس‌دارشان. در نتیجه، شکارچیان پرکار ماقبل تاریخ به خوبی برای ترساندن طعمه خود در تمام اعماق اقیانوس سازگار بودند.
با گشودن دریچه ای به گذشته، اکتشافات باورنکردنی مانند این می تواند درس های ارزشمندی را در مورد تکامل حیات روی زمین به ما بیاموزد – اگرچه برخی چیزها، مانند پوست، علیرغم چندین دوره سازگاری، می توانند به طور قابل توجهی بدون تغییر ظاهر شوند. بازسازی پلزیوسور جدید با فلس روی باله و پوست صاف بدون پوسته در طول بدن باله های فلس دار و بدن صاف احتمالاً به شکار پلزیوسور کمک کرده است.
مارکس افزود: “به غیر از موزاییک پوست صاف و فلس، لحظه ای باورنکردنی برای تجسم سلول ها در بخش های نازک پوست پلزیوسور فسیل شده بود. وقتی سلول های پوستی را دیدم که برای ۱۸۳ میلیون سال حفظ شده بودند، شوکه شدم. تقریباً مانند نگاه کردن به پوست مدرن بود.”
گروه گزارش