“آژنگ نیوز”:چگونه ۹۹۹، اولین شماره تلفن اضطراری جهان شد .هشتاد سال پیش، لندنی‌هایی که با وضعیت اضطراری مواجه می‌شدند مجبور بودند تلفنی را ردیابی کنند، شماره صفررا شماره‌گیری کنند و از اپراتور بخواهند که فوراً به ایستگاه پلیس محلی متصل شود. اگر خط شلوغ بود، باید صبر می‌کردید، دوباره تلاش می‌کردید و امیدوار بود که بحران در این میان بدتر نشده باشد. در ۳۰ژوئن ۱۹۳۷، زمانی که یک سرویس تخصصی در لندن شروع به کار کرد، همه چیز تغییر کرد: در آن زمان، مبادلات تلفنی به صورت دستی کار می کردند. هنگامی که یک تماس ۹۹۹ به یک تلقنخانه وارد شد، یک زنگ هشدار و چراغ قرمز چشمک زن به اپراتورها از وضعیت اضطراری آن هشدار می داد
البته مطبوعات به منظور آگاه سازی توصیه می‌کند که از این شماره فقط برای موارد فوری استفاده می‌شود، مثلاً «مردی در آپارتمان مجاورت همسرش را می‌کشد» یا «یک سارق نقاب‌دار را دیده‌اید که به اطراف نگاه می‌کند.” برای نگرانی‌های کمتر فوری، مانند زمانی که «کامیونی در باغ جلوی شما توقف کرده است نیاز به تماس با این شماره نیست.بدین ترتیب شهروندان تشویق شدند که با ایستگاه پلیس محلی خود تماس بگیرند. خط اورژانس ۹۹۹ در پی یک آتش سوزی مرگبار در سال ۱۹۳۵ ایجاد شد که خانه یک پزشک را در منطقه مرکزی لندن در مریل بون ویران کرد. پس از اینکه یکی از همسایه‌ها که سعی کرد به مقامات هشدار دهد، برای رسیدن به اپراتور تلفن محلی با مشکل مواجه شد، پنج زن در آتش جان باختند. شماره ۹۹۹ به این دلیل انتخاب شد که ۹ در پایین صفحه چرخشی تلفن های اروپایی قرار داشت و پیدا کردن آن در تاریکی یا زمانی که اتاقی در دود فرو رفته بود را آسان می کرد.به همین صورت ترکیب اعداد جایگزین نیز در نظر گرفته شده بود. مثلا یک رقیب قوی ۱۱۱بود، اما، به گفته بی‌بی‌سی، رد شد زیرا “می‌توانست توسط تجهیزات معیوب یا خطوط به هم ریخته نیز این تماس برقرار شود
در ۷ژوئیه ۱۹۳۷، روزنامه دیلی میل هال گزارش داد که شماره جدید “یکی از اولین آزمایشات خود را با موفقیت گذرانده است”، زمانی که خانم استنلی بیرد در ساعت 4 صبح صدایی از بیرون خانه خود شنید و ۹۹۹ را شماره گیری کرد. ماشین های گشت رادیویی به خانه او در همپستد اعزام شدند و چهار دقیقه بعد پلیس مردی ۲۴ ساله را بازداشت کرد که بعداً متهم به تلاش برای نفوذ به یک خانه در حومه لندن بود. اگرچه این سرویس در سال ۱۹۳۸ به گلاسکو، اسکاتلند گسترش یافت، سایر شهرهای بزرگ بریتانیا مانند بلفاست، بریستول، ادینبورگ و منچستر باید تا پس از جنگ جهانی دوم منتظر ماندند. در سال ۱۹۷۶به دنبال اتوماسیون مراکز تلفن، ۹۹۹ در سراسر کشور نیزعرضه شد.
گروه گزارش