“آژنگ نیوز”: توصیه‌نامۀ استاد برای بکارگیری شاگرد در قدیم بسیار رایج بود.البته این توصیه ها شکل منطقی و مستدل داشت.
به عنوان نمونه علامه جلال الدین همایی در سال ۱۳۴۷ خورشیدی از ریاست دانشگاه تهران درخواسته است که به دکتر سید جعفر شهیدی رتبۀ رسمی (استخدام قطعی) اعطا کنند.این توصیه هم شامل تعریف و هم نقد دور و زمانه است.
استاد همایی زبان حال دانشور جوان – دکتر شهیدی – را در مقایسه با اقران و امثالش با این بیت شاعر عرب طُغرایی، به ریاست دانشگاه تهران یادآور شده است:
تقدَّمتنی أناسٌ کان شَوطُهُمُ
وراءَ خطویَ إذ أمشی على مَهَلِ
[بر من کسانی تقدم یافتند که اگر به آهستگی راه بروم از من دنبال می‌افتند]. ظاهرااین زبان حال بسیاری از دانش‌آموختگان فرهیخته و برترِ امروز نیز هست.
گروه تاریخ