“آژنگ نیوز”:دانشمندان نسبت به فوران آتشفشانی قریب الوقوع هشدار می دهند که بشریت برای آن آماده نیست.دانشمندان هشدار می دهند که زمین در قرن حاضر با یک ششم شانس مواجهه با فوران آتشفشانی عظیم روبرو است و “بشریت برنامه ای برای مقابله با آن ندارد.” به گفته پروفسور دکتر مارکوس استوفل، پروفسور آب و هوا، چنین رویدادی می تواند “آشوب آب و هوایی” مشابه فوران کوه تامبورا در اندونزی در سال ۱۸۱۵ را ایجاد کند. این فوران ۲۴ مایل مکعب گاز، غبار و سنگ را در جو منتشر کرد که باعث کاهش شدید دمای جهانی شد.
محصولات زراعی کاهش یافتند، قحطی گسترش یافت، بیماری ها افزایش یافت و ده ها هزار نفر جان باختند. بر خلاف «سال بدون تابستان» که پس از فوران تامبورا انجام شد، یک ابر آتشفشان قرن بیست و یکمی به اختلالات ناشی از اتکای بشر به سوخت‌های فسیلی می‌افزاید. دکتر مایکل رامپینو، دانشمند زمین شناسی، توضیح داد: «اثرات می تواند حتی بدتر از فاجعه سال ۱۸۱۵ باشد». جهان اکنون ناپایدارتر است. از قضا، گازهای گلخانه ای منتشر شده در قرن گذشته می تواند عواقب چنین فورانی را حتی سردتر کند. تحقیقات آتشفشان‌شناس دکتر توماس اوبری نشان می‌دهد که یک اتمسفر داغ‌تر و متلاطم‌تر، گاز دی‌اکسید گوگرد – و آئروسل‌های سولفات خنک‌کننده‌ای که تشکیل می‌دهد – را سریع‌تر پخش می‌کند و اثر خنک‌کننده را تشدید می‌کند.
توزیع گسترده‌تر این ترکیبات معلق در هوا که منعکس‌کننده نور خورشید هستند، با کاهش احتمال برخورد و جمع شدن آنها را مؤثرتر می‌کند. دکتر آنیا اشمیت، دانشمند جوی کمبریج، گفت: «از نظر اندازه این ذرات ریز و براق یک نقطه شیرین وجود دارد – یک محدوده اندازه «درست» که در آن بسیار کارآمد هستند که نور خورشید را به عقب پراکنده کنند. بر اساس مطالعه‌ای که او با همکاری دکتر اوبری برای ارتباطات طبیعت در سال ۲۰۲۱ انجام داد، فضای آینده و احتمالاً داغ‌تر ما، در سناریوهای خاص «گرمایش جهانی» به زودی ۳۰ درصد بیشتر انرژی خورشیدی را حذف می‌کند. دکتر اوبری گفت: “ما پیشنهاد می کنیم که خنک کننده سطح را ۱۵ درصد تقویت کند.” اما همانطور که دکتر استوفل، که در دانشگاه ژنو تدریس می کند، به CNN گفت، اما ابهامات نگران کننده ای نیز وجود دارد. او گفت: «ما تازه در ابتدای راه هستیم که می‌دانیم چه اتفاقی می‌افتد. استوفل توضیح داد که وقتی صحبت از آتشفشان‌های قدیمی‌تر می‌شود، «داده‌های بسیار ضعیفی داریم»، که بازسازی مدلی از تأثیر آنها را چالش‌برانگیزتر می‌کند. برای جبران، دانشمندان آب و هوا، زمین شناسان و سایر محققان داده های جوی را که در زمان منجمد شده در هسته های یخی و در حلقه های درخت قدیمی جاسازی شده اند، جمع آوری می کنند. این اندازه گیری ها نشان می دهد که چندین فوران آتشفشانی در چند هزار سال گذشته به طور موقت سیاره را حدود ۱ تا ۱.۵ درجه سانتیگراد خنک کرده است.
برای مثال، فوران حماسی تامبورا در سال ۱۸۱۵، میانگین دمای کره زمین را حدود 1 درجه سانتیگراد کاهش داد. و شواهد زمین‌شناسی نشان می‌دهد که فوران آتشفشانی بزرگ دیگری در اندونزی در سال ۱۲۵۷، رویداد عظیم سامالاس، احتمالاً به ایجاد «عصر یخبندان کوچک» صدها سال کمک کرده است. برعکس، انفجار سال ۱۹۹۱ کوه پیناتوبو در فیلیپین، بر اساس داده‌های ماهواره‌ای مدرن که می‌تواند میزان دی اکسید گوگرد آزاد شده را ثبت کند، دقیقاً به این دلیل شناخته شده است که زمین را برای چند سال حدود ۰.۵ درجه سانتیگراد خنک کرده است. حتی با وجود این حسگرها و سایر ابزارهای لرزه نگاری، دانشمندان هنوز نمی توانند آینده یک آتشفشان را بدانند. استوفل گفت: «کدام بعدی و چه زمانی، هنوز نمی توان پیش بینی کرد.» امید او این است که تحقیقات در مورد بدترین سناریوها ممکن است به مردم و سیاست گذاران کمک کند تا بهتر آماده شوند، همه چیز از برنامه های تخلیه گرفته تا تهیه کمک های غذایی در صورت کاهش محصولات کشاورزی در سراسر جهان. فوران قرن بیست و یکم بر دنیای بسیار پرجمعیت‌تر و به هم پیوسته‌تر تأثیر می‌گذارد که در آن اختلالات چشمگیر می‌توانند به روش‌های مرگبار و غیرمنتظره بازتاب پیدا کنند. به گفته دکتر اوبری، که اشاره کرد که ذوب شدن و ناپدید شدن یخچال‌های طبیعی در بالای یک حوضچه زیرزمینی ماگما، می‌تواند فشاری را که باعث کاهش آن می‌شود، افزایش دهد، تغییر آب و هوا حتی می‌تواند رفتار خود آتشفشان‌ها را تغییر دهد.
گروه گزارش