“آژنگ نیوز”: سر تبر برنزی با مردی که بر حیوانات حکمرانی می‌کند، در لرستان، از عصر آهن دوم (حدود ۱۱۰۰ تا ۹۰۰ ق. م.) یافت شده است. به دنبال فروپاشی تمدن ها در پایان هزاره دوم پیش از میلاد، بین النهرین و نواحی غربی مجاور ایران مدرن به عصر (دوباره) توسعه و شکوفایی هر دو امپراتوری قدیمی مانند آشور و عیلام و سکونتگاه های شهری جدید رسیدند.
جوامع مختلف مهاجر مادها و مانایی‌ها، در میان دیگران، شهرهای کوچک و دژهای مستحکمی ایجاد کردند که به زودی به هسته‌های پربار و پر رونق تولید و تجارت تبدیل شدند. فلزکاری در این منطقه از اوج بسیار بالایی برخوردار بود، و اگرچه سکاها قبلاً در ساخت اشیاء آهنی تسلط داشتند، برنز لرستان از نظر کیفیت، تنوع و محبوبیت قابل توجه باقی ماند.
این منطقه ریشه تاریخی در ایزیرتو، پایتخت مانایی دارد که در قرن نهم پیش از میلاد بر اساس متون آشوری معاصر تأسیس شد. بعدها، احتمالاً به دست مادها افتاد، که گویا در پی حمله سارگون دوم، از آن به پایتخت آینده خود، هگمتانه عقب نشینی کردند.
این شهر توسط سکاها بازسازی شد، که ظاهراً نام آن را بر اساس نام قومی خود، اسکیت/سکا تغییر دادند. سر تبر یافت شده نمونه بارز مفرغ لرستان زمان خود است. در بالای آن یک انسان مرد نشسته در یک تخت دایره ای مرکزی قرار دارد. بی شباهت به ارابه های پادشاهی آشوری نیست.
موهای او را که به پشت بسته شده است، می توان در جای دیگری از هنر سکایی دید، به عنوان مثال. جنگجویان دوقلوی سکایی که از قرن پنجم قبل از میلاد در کرچ یافت شدند. شیر و پرنده ای که به ترتیب در جلو و پشت این پیکره قرار گرفته اند، پس زمینه ای از نماد قدرت و حاکمیت در هنر بین النهرین و ایران از هزاره چهارم پیش از میلاد به بعد دارند.
چنین شمایل نگاری می تواند این سر تبر را به جنگ ربط دهد. از سوی دیگر، ترکیب سبک‌های مختلف در تزیینات حجاری شده تبر می‌تواند منعکس‌کننده شبکه‌ای از تأثیرات و تبادلات فرهنگی با محوریت لرستان عصر آهن ایران باشد.
نقشه ای که منطقه امپراتوری عیلام (به رنگ قرمز) و مناطق مجاور را نشان می دهد. گسترش تقریبی عصر برنز خلیج فارس نشان داده شده است.
گروه تاریخ