“آژنگ نیوز”:انقلاب مجارستان با تظاهرات گسترده در چنین روزی در سال ۱۹۵۶ میلادی دربوداپست آغاز شد.این یک قیام ملی خودجوش بود که ۱۲ روز قبل از آن در مجارستان آغاز شد، اما توسط تانک‌ها و سربازان شوروی در 4 نوامبر ۱۹۵۶ سرکوب شد. هزاران نفر کشته و زخمی شدند و نزدیک به یک چهارم میلیون مجار از کشور فرار کردند. مشکلات در مجارستان در اکتبر ۱۹۵۶ آغاز شد، زمانی که هزاران معترض به خیابان ها آمدند و خواستار یک سیستم سیاسی دموکراتیک تر و آزادی از ظلم شوروی شدند. در پاسخ، مقامات حزب کمونیست، ایمره ناگی، نخست وزیر سابق را که به دلیل انتقاد از سیاست های استالینیستی از حزب برکنار شده بود، به عنوان نخست وزیر جدید منصوب کردند. ناگی سعی کرد صلح را بازگرداند و از شوروی خواست که نیروهای خود را خارج کند. شوروی این کار را انجام داد، اما ناگی سپس با لغو حکومت تک حزبی تلاش کرد شورش مجارستان را به پیش ببرد. او همچنین اعلام کرد که مجارستان در حال خروج از پیمان ورشو (معادل ناتو در بلوک شوروی) است.
در ۴ نوامبر ۱۹۵۶، تانک های شوروی وارد بوداپست شدند تا یک بار برای همیشه قیام ملی را در هم بشکنند. درگیری های خیابانی بدی شروع شد، اما قدرت بزرگ شوروی پیروزی را تضمین کرد. در ساعت ۵:۲۰ صبح، ایمره ناگی، نخست وزیر مجارستان، تهاجم به کشور را در یک برنامه تلویزیونی ۳۵ ثانیه ای اعلام کرد وگفت: «نیروهای ما در حال جنگ هستند. دولت سر کار است.» اما در عرض چند ساعت، ناگی از سفارت یوگسلاوی در بوداپست درخواست پناهندگی کرد. مدت کوتاهی پس از آن دستگیر و دو سال بعد اعدام شد.
همکار سابق ناگی و جانشین قریب‌الوقوع، یانوس کادار، که مخفیانه از مسکو به شهر سولنوک، در ۶۰ مایلی جنوب شرقی پایتخت برده شده بود، آماده شد تا با حمایت مسکو قدرت را در دست بگیرد. اقدام شوروی بسیاری از مردم را در غرب حیرت زده کرد. نیکیتا خروشچف، رهبر شوروی، وعده عقب نشینی از سیاست های استالینیستی و سرکوب گذشته را داده بود، اما اقدامات خشونت آمیز در بوداپست چیز دیگری را نشان می داد. حدود ۲۵۰۰ مجارستانی جان خود را از دست دادند و ۲۰۰هزار نفر دیگر به عنوان پناهنده گریختند. مقاومت مسلحانه پراکنده، اعتصاب‌ها و دستگیری‌های دسته جمعی برای ماه‌ها پس از آن ادامه یافت و باعث اختلال اقتصادی اساسی شد. انفعال از سوی ایالات متحده خشم و ناامیدی بسیاری از مجارستانی ها را برانگیخت.
پخش‌ها و سخنرانی‌های رادیویی صدای آمریکا توسط پرزیدنت دوایت دی. آیزنهاور و وزیر امور خارجه جان فاستر دالس اخیراً پیشنهاد کرده بودند که ایالات متحده از «آزادی» «مردم اسیر» در کشورهای کمونیستی حمایت می‌کند. در این مدت، حدود ۳۰هزار پناهجوی مجارستانی اجازه ورود به ایالات متحده را پیدا کردند. با این حال، از آنجایی که تانک های شوروی بر معترضان ضربه زدند، ایالات متحده کاری به جز صدور بیانیه های عمومی برای ابراز همدردی با وضعیت اسفناک آنها انجام نداد.
گروه گزارش