“آژنگ نیوز”:خلبانها چگونه زمان سفر هوایی را کاهش میدهند؟موضوع را اینگونه توضیح می دهیم که شما به تازگی اولین مرحله یک پرواز بین المللی را شروع کرده اید و پرواز تان به تاخیر افتاده است. اما همانطور که به سمت باند حرکت میکنید، صدای خلبان از طریق اینترکام بلند می‌شود و امید تازه‌ای به شما می‌دهد که ارتباط خود را برقرار کنید – زیرا او می‌گوید ممکن است بتواند زمان از دست رفته را در طول سفر جبران کند. اما چگونه در دنیا خلبانان خطوط هوایی تجاری زمانی که می دانند پروازشان در حال انجام است، زمان از دست رفته را جبران می کنند؟آیا آنها به شدت روی پدال گاز فشار می آورند؟
در واقع چند راه وجود دارد که خلبانان می توانند ساعت ها را به عقب برگردانند ومردم را به موقع به ایستگاه بعدی برسانند. البته باید بدانیم که هیچ یک از آنها شامل کرمچاله های علمی-تخیلی عجیب یا بازسازی صحنه “Top Gun” نیستند. هنگامی که خلبانان نیاز به پیگیری برنامه های خود دارند، ابتدا باید به کنترل ترافیک هوایی (ATC) در مورد وضعیت هشدار دهند. البته ATC راهنمایی و جهت را برای همه پروازها فراهم می کند تا حداکثر ایمنی و کارایی را تضمین کند و بدون هماهنگی، خلبان به سادگی نمی تواند کاری برای سریعتر کردن پرواز انجام دهد. هنگامی که ATC و خلبانان با هم هماهنگ می شوند، ممکن است اتاقی برای حرکت در برنامه پرواز پیدا کنند. می دانیم که برنامه های پرواز به ندرت خطوط مستقیم از نقطه A تا نقطه B هستند. در عوض، آنها مجموعه ای از ایستگاه های بین راهی هستند که هواپیما را به سمت مقصد هدایت می کنند. خلبان ممکن است با حذف یک یا دو نقطه بین راه، که “مسیریابی مستقیم” نامیده می شود، بتواند چندین دقیقه از یک برنامه پروازی را اصلاح کند.
جیم کاکس یک خلبان بازنشسته US Airways است که اکنون یک شرکت مشاوره ایمنی هوانوردی به نام Safety Operating Systems را اداره می کند. در یک مصاحبه ایمیلی، گفته که تنظیمات مسیر در صنعت رایج است. او می‌گوید: “ATC مسیریابی از خارج و داخل شهرهای بزرگ را ترجیح می‌دهد. آنها نیاز دارند که مسیریابی در برنامه پرواز باشد؛ بسته به ترافیک ATC ممکن است درخواست کوتاه کردن مسیر پرواز بین ایستگاه‌های مسیریابی را تایید کند.” در نتیجه، این بدان معناست که با پروازهای کوتاه‌تر، خلبان نمی‌تواند کار زیادی برای صرفه‌جویی در زمان انجام دهد – پروازهای طولانی‌تر برای خلبانانی که نیاز به جبران زمان دارند، وضعیت بهتری است. علاوه بر خود مسیر، شرایط باد نیز بر زمان پرواز تأثیر زیادی دارد. یک باد مخالف قابل توجه (وزیدن در برابر هواپیما) سرعت کلی هواپیما را کاهش می دهد. باد عقب (هل دادن هواپیما) می تواند زمان پرواز را کاهش دهد. اگر خلبانان نتوانند از بادهای مخالف جلوگیری کنند، تمام تلاش خود را می کنند تا اثرات طوفان در هواپیما را به حداقل برسانند. بادهای غالب در بسیاری از نقاط جهان از غرب به شرق می وزند، بنابراین خطوط هوایی تمایل دارند با توجه به بادهای معمولی برای زمان روز یا حتی فصل، کارآمدترین مسیرها را انتخاب کنند.
در روزهایی که بادهای غالب به سمت دیگری منحرف می‌شوند، خلبانها ممکن است متوجه شوند که زمان پروازشان در مقایسه با روزها یا هفته‌های قبل به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. بنابراین مسیرهای خطوط هوایی که از غرب به شرق یا بالعکس می‌روند به خلبان این امکان را میدهند که با فرض مساعد بودن شرایط آب و هوایی از باد برای صرفه‌جویی در زمان استفاده کند.
شاید تعجب کنید که چرا خلبانان برای جبران زمان صرفا سرعت هواپیما را افزایش نمی دهند. هواپیماهای مدرن در حال حاضر برای پرواز با حداکثر سرعت بهینه ساخته شده اند. صرفاً افزایش سرعت هواپیما معمولاً از نظر صرفه جویی در زمان نتیجه کمی دارد و گرانبهاترین (و پرهزینه ترین) منبع یک شرکت هواپیمایی – سوخت – را می سوزاند. حتی در پروازهای بسیار طولانی، شتاب دادن صدها پوند سوخت اضافی می سوزاند و (در بهترین حالت) تنها چند دقیقه در زمان کلی سفر صرفه جویی می کند. باید، به خاطر داشت که شرکت های هواپیمایی با استفاده از عبارات مختلف، از جمله زمان پرواز و زمان بلوک، زمان سفر را اندازه گیری می کنند. زمان بلوک شامل رویدادهایی مانند آماده سازی برای برخاست.
سفر به فرودگاه‌های شلوغی مانند آتلانتا یا نیویورک دارای شرایط بهتری هستند تا خلبانان شانس بیشتری برای رسیدن به موقع به مقصد داشته باشند. در زمان واقعی پرواز ، یعنی زمانی که چرخ ها با زمین تماس ندارند، خلبان ممکن است بتواند چند مسیر را بریده و در زمان صرفه جویی کند.
در مجموع خطوط هوایی با برنامه های بسیار ساختارمند بهترین کار را انجام می دهند زیرا زیرساخت های فرودگاهی و نیروی انسانی محدودی برای پردازش پروازها وجود دارد. برای مثال، اگر ۱۵دروازه برای پیاده کردن مسافران وجود داشته باشد، هواپیمای شانزدهم که زودتر می رسد، جایی برای رفتن ندارد. به همین ترتیب، خدمه زمینی فقط می‌توانند تعداد زیادی چمدان را در یک زمان جابجا کنند، به این معنی که مسافران ممکن است زودتر از موعد مقرر به مقصد برسند، اما بی‌صبرانه منتظر چمدان‌های خود باشند. بنابراین، زود رسیدن همیشه چیز خوبی نیست. بهترین راه برای رسیدن به موقع به مقصد – بدون اینکه خلبان شما مجبور باشد به هیچ میانبری متوسل شود – این است که هواپیما به موقع حرکت کند.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش