“آژنگ نیوز”: حضور زنان سیاهپوست در جنگ جهانی دوم با فعالیتهای موثر پیوند خورده است.گردان پستی تمام زنانه در جنگ جهانی دوم با نام گردان ۶۸۸۸ در مرکز سازمان پستی بیانگر حضور یک گروه الهام بخش از زنان متنوع در جنگ جهانی دوم بود. اما آنها دقیقا چه کردند؟ در مورد تاریخچه زنان داستان های باورنکردنی زیادی از جنگ جهانی دوم وجود دارد.
با این حال، داستانی که همیشه آن طور که باید مورد توجه قرار نمی گیرد، دستاوردهای شگفت انگیز زنان در گردان ۶۸۸۸ پست مرکزی است. این گردان که با نام مستعار «شش تریپل هشت» شناخته می شود، بیشتر از زنان آفریقایی آمریکایی تشکیل شده بود. با این حال، طبق وب سایت رسمی اختصاص داده شده به این گردان، “حداقل یک زن پورتوریکویی و مکزیکی” نیز در آن وجود داشت.
«شش تریپل هشت» زمانی به وجود آمد که مشخص شد سربازان کافی برای مدیریت خدمات پستی ارتش ایالات متحده مستقر در خارج از کشور در اروپا وجود ندارد. این یک مسئله حیاتی بود که روحیه را به شدت تحت تأثیر قرار داد. سپاه کمکی ارتش زنان در مارس ۱۹۴۲ تأسیس شد تا به شهروندان آمریکایی اجازه دهد در جنگ مشارکت کنند. در جولای ۱۹۴۳، نام این گروه به سپاه ارتش زنان یا WAC تغییر یافت. اعضای این گروه در ادامه «شش تریپل هشت» را تشکیل دادند. در سال ۱۹۴۴، دکتر مری مک‌لئود بتون، فعال مدنی و حقوق زنان، برای زنان سیاهپوست تلاش کرد تا فرصتی برای نقش‌های مهم‌تر در جنگ داشته باشند. او و دیگر شخصیت‌های سیاسی آفریقایی آمریکایی و گروه‌های حقوق مدنی این نگرانی‌ها را به بانوی اول النور روزولت ابراز کردند.
این موضوع باعث شد که زنان آفریقایی آمریکایی اجازه ثبت نام در WAC را پیدا کنند، اگرچه آنها هنوز با مشکل جداسازی روبرو بودند. پس از یک پروسه آموزشی طولانی، واحدی به نام گردان ۶۸۸۸ مرکز فهرست پست برای یافتن راه حلی برای مشکل پست های خارج از کشور تشکیل شد.
در ۳ فوریه ۱۹۴۵، «شش تریپل هشت» از ایالات متحده به سمت گلاسکو حرکت کرد. آنها چندین تماس نزدیک با U-boat های آلمانی در راه داشتند و کشتی آنها مجبور شد برای جلوگیری از درگیری مانورهای فراری انجام دهد. این یک کار دلهره آور بود. بالاخره پس از رسیدن ایمن به گلاسکو، گردان با قطار راهی بیرمنگام شد. در ۴ مارس، گروه «شش تریپل هشت» سازماندهی شدند و در یک مرکز پستی شروع به کار کردند. وظیفه پیش روی آنها طاقت فرسا بود. آنها با انبارهایی پر از مرسوله پستی مواجه شدند و شرایط کاری دور از ایده آل بود. زنان در انبارهای تاریک بدون گرمایش و با پنجره های رنگ شده کار می کردند. علیرغم این شرایط، زنان سیستمی را برای مرتب‌سازی سریع و کارآمد نامه‌ها ایجاد کردند. آنها کار خود را در عرض سه ماه به پایان رساندند، علیرغم اینکه زمان تخمینی تکمیل دو برابر بیشتر بود.
این گردان بعداً به روئن فرانسه منتقل شد. وضعیت به همین ترتیب وخیم بود و نامه‌ها به مدت سه سال بود که ذخیره می‌شدند. به زنان شش ماه فرصت داده شد تا این تکلیف بعدی را انجام دهند و دوباره در سه ماه این کارانجام شد.
در پاریس بود که به گردان شش سه‌گانه هشت مکان‌هایی داده شد که کمی جذاب‌تر بود. این واحد در دو هتل مجلل اقامت کرد و غذاهای پخته شده توسط سرآشپزهای هتل و همچنین خدمات خدمتکار را دریافت کردند. حجم کار ثابت ماند، اما زنان کمتری بودند که آن را به عهده بگیرند، زیرا مقدار قابل توجهی از WAC ها به خانه منتقل شدند. تا نوامبر ۱۹۴۵، ۵۵۸ نفر از ۸۵۰نفر اولیه باقی مانده بودند.
بازگشت به خانه
در ۲۷ فوریه ۱۹۴۶، گردان شش سه‌گانه هشت به ایالات متحده بازگشت. آنها در ۹ مارس ۱۹۴۶ منحل شدند، اما در آن زمان،هنوز آنان بابت خدمات شایسته خود به عنوان یک سازمان موثر و مفید به رسمیت شناخته نشدند.
گروه گزارش